Yaklaşık 4 senedir Nofap yapıyorum. Yıkık bir hayattan yeni bir hayat inşa edip psikolojimi düzeltmede büyük mesafe katettim. Ama artık belirli noktada tıkanmış durumdayım. Hayat inşamı ve psikoloji tedavimi devam ettirebilmem için belirli güçleri elde edip büyük kararlar almam ve bu kararların arkasında durmam gerekiyor. Ama büyük bir kısır döngünün içine girdim ve çıkamıyorum. Ve bu hengamede çok az kişinin deneyimleyeceği garip bir Nofap sürecim oldu. Bu deneyimimi sizinle paylaşmak istedim.
Şimdiye kadar ki süreçlerimde tökezleyip p. izledikten ya da m. yaptıktan bir süre sonra hep bozardım. Bu sürecimde de defalarca kez tökezledim, kendimi toparladım ama bir süre sonra yine tökezledim. Bu tökezlemelerde birkaç saat p+m yaptım ve birkaç gün içerisinde kademeli olarak tekrar bıraktım. Bazen sadece m. yaptığım da oldu… Belki sürecimin bozulmuş olduğunu düşünüyor olabilirsiniz. Ama benim kurduğum sisteme göre tam olarak bozulmuş değil…
Bu şekilde düşe kalka çok ilginç ama 80. güne kadar geldim. Ama bu tökezlemelerin bedeli de tabi ki ağır oldu. İçerisinde bulunduğum günün faydasını hiç göremedim. Diğer süreçlerime göre çok karışık etkiler gördüm. Mesela normalde relapse olduğumda anksiyete, sosyal anksiyete, beyin sisi vs. başlar daha sonra önce beyin sisi ardından da anksiyeteler iyileşmeye başlardı. Bu sürecimde ise özellikle son zamanlar anksiyete düşük seviyede olurken beyin sisini fazlaca yaşadım. Mesela kızlarla konuşurken anksiyete yaşamıyordum ama uzun bir şey anlatacağım zaman lafın ortasında ne söyleyeceğimi felan unutuyordum. Onun haricinde mesela cildim felan tıpkı uzun süreçlerde olduğu gibi parlamış, akne ve sivilcelerden tamamen arınmıştı. Böyle etkileri birbirine geçmiş bir süreç olmuştu.
Süreci bozmayı çok istedim. Özellikle 70. günden sonra gelen ağır cinsel istek sonrası ve sadece m. yapma konusunda kendime hakim olamama durumunda bozmayı çok ama çok istedim. Ama direndim, çünkü yakın zamanda almam gereken önemli kararlar ve anksiyete yaşamamam gereken durumlar vardı.
Şu an çok şükür p. izlemeyi ve m. yapmayı bir süredir tamamen bırakmış durumdayım ve her geçen gün yavaş yavaş iyileştiğimi görüyorum.
Ammavelakin şöyle bir durum var. Ben yavaş yavaş iyileşiyorum ama bu iyileşme hayatın akışından daha yavaş. Ve yaşıtlarıma göre baya baya fazla geride kalmış ömrümü ileriye taşımak için neredeyse tamamen iyileşmiş olmam gerekiyor. Çünkü bende kısır döngüye sebep olan ve üzerimde çok ağır stres oluşturarak süreçte tökezlememe ve tökezleyince hayatımın daha da karmaşıklaşmasına neden olan bu durumdan daha fazla geç olmadan kurtulmam gerek.
Fikirlerine değer verdiğim bir büyüğümle yaşadıklarımı ve içinde bulunduğum çıkmazı genel olarak anlattığımda bana bazı tavsiyelerde bulundu ve bu tavsiyelerden biri de bir psikiyatriste gitmem oldu. Bir doktordan randevu aldım ve bir süredir bu randevuyu bekliyorum. Yakın bir zamanda gideceğim. Uzun zamandır gitmek aklımdaydı aslında ama hep kendi kendime başarmayı istediğimden erteliyordum. Keşke Nofap’a ilk başladığım zamanlar gitseymişim. (Tabi henüz doktora gitmediğim için belki de gittikten sonra iyi ki gitmemişim de diyebilirim.) Nofap sürecimin başlarında aslında o kadar berbat bir durumdaymışım ki o zamanlar bunu fark edememişim.
Aslında bu 80. Güne tertemiz bir şekilde ulaşsam belki de buna ihtiyacım bile kalmayacaktı. Ama durum bu maalesef… Doktor görüşmemden sonra sizlere tecrübelerimi aktarırım inşallah.
Güncelleme 1:
Arkadaşlar günler önce psikiyatriste gittim. Gitmeden de önce hayat hikayemi baştan sona kendime anlattım. Bu hikayeyi doktora anlatabilmem için en az yarım saat konuşmam gerekiyordu.
Hastanede benim sıram gelince doktorun odasına girdim. Büyük olasılıkla doktorun asistanı vardı. Pek hayal ettiğim gibi bir ortam yoktu. Çok küçük bir odaydı. Doktor "Şikayetin nedir" gibisinden "Buraya gelmene neden olan rahatsızlığın nedir?" gibi bı şey sordu. İlkönce ortam hayal ettiğim gibi olmadığından ve kapı da açık olduğundan bı tereddüd yaşayıp ne anlatacağımı düşündüm. Doktor tereddüdümü farkedip istersem kapıyı kapatabileceğimi söyledi. Ben de iyi olur deyip kapattım. Sonra tedavi sürecinin nasıl olduğunu ve anlatmak için ne kadar süren olduğunu sordum. Doktor, yaklaşık 15 dk sürdüğünü söyleyince hiç çocukluğumu felan karıştırmayıp direk ne hissettiğimden felan başladım, içinde bulunduğum kısır döngüden bahsettim. Zaten ileri günlerde olduğum için kendimi rahat bir şekilde ifade edebildim. Sadece biraz beyin sisi olduğundan arada ne söyleyeceğimi unuttuğum oluyordu o kadar... Ben anlatırken doktor hızlıca bilgisayara klavyeyle notlar yazıyor, anlattıklarımdan üstü kapalı olanlarından bazılarını daha ayrıntılı anlatmamı istiyordu.
Bir şekilde geçmişimi de anlattiysam da çok öncesine gidemedim. Genelde son 4 yıl üzerinde durdum. Pmo'dan ve Nofap'tan da bahsettim. Doktor Nofap'ı bilmiyordu, sordu, çok kısa anlattım... Çocukken yaşıtlarına göre yetenekli ve zeki olduğumdan, hayatıma pmo nun girme oranı arttıkça ne hale geldiğinden ve 4 senelik pmo mücadelemden hızlıca bahsettim. Bu arada anlatırken beyin sisinden de bahsedince doktorun bunun ne olduğunu sormasına da şaşırdım açıkçası...
Sonuç olarak galiba 20 dk felan sürdü. Bana tanı olarak ne koyduğunu tam anlayamadım, bı ara sordum depresif bilmem ne dedi ama o ara bı hengame oldu tam duymadım. Ama benim anladığım kadarıyla bende çok ciddi bir şey görmedi. Belirli aralıklarla gelmemi, hafif bir ilaç tedavisiyle gözlemleyerek devam etmemizi söyledi. Gerekirse psikoloğa yönlendiririz felan dedi. 3 hafta sonra tekrar randevu almamı istedi.
Doktorun yanından ayrıldıktan sonra ne yapmam gerektiği konusunda kafam karışıktı. Bu noktaya kadar geldikten sonra ilaç tedavisine başlamak ağrıma gidiyordu.
Üstelik ben şimdi ilaç tedavisine başlasam ve eskisi gibi inişli çıkışlı değil de sürecine güzel bir şekilde devam etsem ve olumlu etkiler kazanmaya başlasam, bu olumlu etkilerin ilaçtan mı yoksa Nofaptan mı kaynaklandığını nerden bileceğim... O nedenle kendime bir şans daha vermeye karar verdim. Relapse olursam veya ileri düzey tökezlersem (yani mesela 1 saat PM yapıp O. olmazsam) ilaca başlamaya, ama süreci belirli düzeyde devam ettirirsem ve bunun da faydasını görürsem ilacı kullanmamaya karar verdim... İlacı aldım ve prospektüsüne baktığımda aslında benim için uygun bir ilaç olduğunu da gördüm. Keşke şimdi değil de en azından 4 sene önce berbat bir durumdayken gitseymişim ve Nofapla birlikte ilaç kullansaymışım da dedim. Ama daha mı iyi olurdu kötü mü olurdu bilemiyorum. Sanırım daha iyi olurdu.
Sonuç olarak bugün 90 gündeyim... Daha mi iyiyim? Kesinlikle Evet... Farkedilir olumlu etkiler görüyorum. Yeterli goruyor muyum, Hayır... Fakat benim olusturduğum sisteme göre henüz mezun olmuş değilim. Muhtemelen en az 10 gün daha sürecek... Peki doktorla görüştükten sonra tökezledim mi? Ağır tökezlemem olmadı fakat orta düzey (10-20 dk p.siz m.) tökezlemem oldu, onun haricinde ufak tökezlemelerim (5 dk. sadece m.) oluyor. Ufakların olumsuz etkisi pek hissedilmiyor ama ağır ve orta düzeyler özellikle beyin sisini arttırdığından bunları bıraktım.
Şimdilik durum böyle. Bir kaç gün sonra mezuniyet yazımı yavaştan yazmaya başlayacağım inşallah.
Güncelleme 2:
En son yazdığımdan sonra 90 küsür günlerde relapse oldum. Kendime bir iki kez daha şans verdim. Baktım olmuyor ilacı denemeye karar verdim. İlacı 2 haftadan biraz uzun süredir kullanıyorum. Sizlerle deneyimimi paylaşmak istedim.
Öncelikle ilacın prospektüsünde yazan ve internette de deneyimlenen yan etkileri pek yaşamadım. Yanlış bilmiyorsam ilaç etkisini 2. haftadan sonra gösteriyor diyorlardı. Ama ben ilk 3-4 günden sonra hissetmeye başladım sanırım.
Özet geçmek gerekirse olumlu etki olarak anksiyeteyi ve sosyal anksiyeteyi azaltıyor. Tamamen bitirmiyor belirli bir düzeyde tutuyor. Beyin sisi de aynı şekilde... Relapse olunca tamamen mala bağlamıyorsunuz. Relapsenin olumsuz etkisi mental ve duygusal olarak yine hissediliyor ama minumum düzeyde... Ve ilaca paralel olarak Nofapta ilerleyince olumlu etkiler artıyor.
Buraya kadar her şey güzel. Ama hiç beklemediğim şöyle de bir olumsuz etki gördüm. Tabi kesin bir dille de konuşup ilacı suçlamak istemem ama ben başka bir neden bulamadım... Yaklaşık 4 senedir Nofap yapıyorum, bakın daha Nofap hakkında çok az bilgim olduğunda ve yeni başladığımda dahi ilacı başladığımdan beri relapse olduğum kadar relapse olmadım. Zaten 90 küsür günden sonraki 10 gün içinde 3 kere felan relapse olmuştum. Ondan sonra ilaca başladım ve 2 hafta içinde 4 kere daha relapse oldum. Özellikle ilk hafta bu daha sıktı yavaş yavaş toparlıyorum. İlacı bırakmak istiyorum açıkçası ama şimdi bırakırsam bu kadar relapsenin ardından çok kötü olurum diye düşünüyorum. Çünkü -ne kadar doğru bir tespittir bilmiyorum ama- bir kere ilacı geç içtiğimde anksiyetenin arttığını görmüştüm.
Not: İlac bence libidoyu ne artırıyor ne de azaltıyor. Ama sanki insanın iradesine müdahale ediyor. Yani mesela relapse olacağın zaman daha çok kendine engel olamamaktan ziyade relapse olmaya bizzat karar veriyorsun. "Amaan boşver" diyorsun yani.
Güncelleme 3
İlacı bir süre daha kullandıktan sonra ilaç bitmeye yakın doktora gittim. Amacım ilacı bırakmaktı. Çünkü ilaca başladım başlayalı ardarda relapseler durmadı… Aynı hastanede benim doktorumdan sıra bulamadığım için başka bir doktora gittim. Doktorun ilacı bırakmamı önermesini beklerken dozu 2’ye çıkardı. Reçeteye aynı ilaçtan 2 kutu daha yazdı. Doktorun sözünü dinleyip ilacı kullandım ama hatırladığım kadarıyla pek olumlu gelişme olmadı. Daha sonra ilacı kendi kendime bırakmaya karar verdim. Önce bir hafta kadar 1,5 doz kullandım. Bir sorunla karşılaşmayınca birkaç gün 1,3 doz daha donrasında da 1 hafta kadar 1 doz içtim. Yine olumsuz bir etkiyle karşılaşmadım. Tamamen bırakmak için Süreçte 21. Günü geçmeyi bekledim ama o güne ulaşamadım. Daha sonrasında amacım yarım dozu en az 1 hafta kullanmaktı ama bi gün içmeyi unutup da olumsuz etki görmeyince tamamen bıraktım. Fakat burda hata yaptım. Çünkü anladığım kadarıyla bu tarz ilaçlar uzun vadede etki ediyor. Yani ilaç kullanan biri olarak senin bugün hissettiklerin sadece o gün kullandığın ilacın etkisinden ibaret değil; dün, ondan önceki gün vs vs. kullandığın ilaçların da etkisinden oluşuyor. Yani ilacı bıraktıktan sonra ertesi gün direk olumsuz etkileri görmememin neden önceki günlerde kullandığım ilaçların etkisinin devam ediyor olmasından kaynaklanıyor…
İlacı bıraktıktan 10 gün sonra süreçte ilerlememe rağmen farklı bir beyin sisinin her geçen gün arttığını görünce ilacı tekrar bir miktar kullanmaya karar verdim. Birkaç gün yarım doz kullandım ve bu olumsuz etki oldukça azaldı. Tekrar bıraktım ve 1 hafta sonra aynı problemi yaşadım. Bir kere yarım doz kullandıktan sonra tekrar bıraktım ve 4-5 gün sonra yine aynı beyin sisini yaşıyorum. Bu arada sürecimde de ilerliyorum. Bugün 24. Gün bitti ve beyin olarak bir yanım gelişmesine rağmen bir yanımda farklı bir beyin sisi olması can sıkıcı oluyor.
Güncelleme 4
Bundan 2 hafta önce psikiyatriste tekrar gittim. Aslında hem öylesine gittim hem de psikiyatristten beni psikoloğa yönlendirmesini isteyecektim. Bu kez farklı bir hastaneye gittim, dolayısıyla doktor benim önceki görüşmelerimdeki dosyamı göremiyordu. Doktorun odasına uzunca bir süre geç gelmesinden bir süre sonra içeri girdim. Doktora "Nasılsınız?" diye sordum. Nötür bir tonda cevap aldım. Üstelik doktorun ağzında maske olması da bana itici geldi. Belki sağlık açısından daha iyidir ama mimiklerini görmediğiniz birine derdinizi anlatmak garip hissettiriyor.
Doktora derdimi anlatmadan önce daha önce kullandığım ilaçtan bahsettim. Daha sonra şikayetimi sorması üzerine 4 senedir kendimi düzeltmek için uğraştığımı, bir çok sorunumu hallettiğimi ama hala bazı duygusal sorunlar yaşadığımı ve bazen bazı duyguları uç noktalarda yaşayabildiğimi, ilaçtan ziyade psikolojik destek almak istediğimi söyledim... Doktor da devletin böyle bir desteğinin olmadığını, şikayeti olan kişilere muayene sürelerinin 10 dakika olduğundan ve psikoterapi imkanı olmadığından dolayı ellerinde başka seçenek olmadığından ilaca başlatmak zorunda kaldıklarını söyledi. "Şahsi görüşümü sorarsanız bu şikayetlere ilaç çok etki etmez, çünkü bir hastalık dönemi oluşmamış henüz. Psikoterapi çok çok yararlı olur size ama devlette böyle bir imkan yok... Bazı kurumsal şirketlerin kendi psikolojik danışmanları oluyor... 184 belediye hattının danışmanları var; orda da çok sıra var ama onlar da fayda sağlayabilir. Özelde de piyasa çok karmaşık, yetkin olan var olmayan var. Ücretler de büyük bir aralık da değişiyor. Sizin bütçenize nasıl bir uyum sağlar bilmiyorum... Spor önerebilirim." dedi.
Burdan sonra ben spor yaptığımdan bahsedip devamında geçmişimi ve yaşadığım sorunların anlatmaya başlayınca doktor araya girip "Benim size söyleyebileceklerim bu kadar, burda muayene süresi kısa olduğu için... Sizin şikayetlerinize sahip kişiler için yurt dışında spor ve Selfbook lar öneriliyor "İyi Hissetmek" gibi..." Bir de Hakan Türkçapar diye bir yazarın kitaplarını önerdi.
Doktor görüşmesinden biraz şaşkın ayrıldım. Ve bu yolda ne kadar yalnız olduğumu daha çok fark ettim...
Ben, küçük yaşlardan beri pmo dışında hiç bir kötü alışkanlığı olmayan zeki, çalışkan, dindar, spora ve farklı sanat dallarına merakı olan, hedefleri olan şuurlu bi çocuktum. Bu hallere nasıl düştüm anlamak mümkün değil.
Not: Bıraktığım ilacın olumsuz etkileri gideli çok oluyor.
Şimdiye kadar ki süreçlerimde tökezleyip p. izledikten ya da m. yaptıktan bir süre sonra hep bozardım. Bu sürecimde de defalarca kez tökezledim, kendimi toparladım ama bir süre sonra yine tökezledim. Bu tökezlemelerde birkaç saat p+m yaptım ve birkaç gün içerisinde kademeli olarak tekrar bıraktım. Bazen sadece m. yaptığım da oldu… Belki sürecimin bozulmuş olduğunu düşünüyor olabilirsiniz. Ama benim kurduğum sisteme göre tam olarak bozulmuş değil…
Bu şekilde düşe kalka çok ilginç ama 80. güne kadar geldim. Ama bu tökezlemelerin bedeli de tabi ki ağır oldu. İçerisinde bulunduğum günün faydasını hiç göremedim. Diğer süreçlerime göre çok karışık etkiler gördüm. Mesela normalde relapse olduğumda anksiyete, sosyal anksiyete, beyin sisi vs. başlar daha sonra önce beyin sisi ardından da anksiyeteler iyileşmeye başlardı. Bu sürecimde ise özellikle son zamanlar anksiyete düşük seviyede olurken beyin sisini fazlaca yaşadım. Mesela kızlarla konuşurken anksiyete yaşamıyordum ama uzun bir şey anlatacağım zaman lafın ortasında ne söyleyeceğimi felan unutuyordum. Onun haricinde mesela cildim felan tıpkı uzun süreçlerde olduğu gibi parlamış, akne ve sivilcelerden tamamen arınmıştı. Böyle etkileri birbirine geçmiş bir süreç olmuştu.
Süreci bozmayı çok istedim. Özellikle 70. günden sonra gelen ağır cinsel istek sonrası ve sadece m. yapma konusunda kendime hakim olamama durumunda bozmayı çok ama çok istedim. Ama direndim, çünkü yakın zamanda almam gereken önemli kararlar ve anksiyete yaşamamam gereken durumlar vardı.
Şu an çok şükür p. izlemeyi ve m. yapmayı bir süredir tamamen bırakmış durumdayım ve her geçen gün yavaş yavaş iyileştiğimi görüyorum.
Ammavelakin şöyle bir durum var. Ben yavaş yavaş iyileşiyorum ama bu iyileşme hayatın akışından daha yavaş. Ve yaşıtlarıma göre baya baya fazla geride kalmış ömrümü ileriye taşımak için neredeyse tamamen iyileşmiş olmam gerekiyor. Çünkü bende kısır döngüye sebep olan ve üzerimde çok ağır stres oluşturarak süreçte tökezlememe ve tökezleyince hayatımın daha da karmaşıklaşmasına neden olan bu durumdan daha fazla geç olmadan kurtulmam gerek.
Fikirlerine değer verdiğim bir büyüğümle yaşadıklarımı ve içinde bulunduğum çıkmazı genel olarak anlattığımda bana bazı tavsiyelerde bulundu ve bu tavsiyelerden biri de bir psikiyatriste gitmem oldu. Bir doktordan randevu aldım ve bir süredir bu randevuyu bekliyorum. Yakın bir zamanda gideceğim. Uzun zamandır gitmek aklımdaydı aslında ama hep kendi kendime başarmayı istediğimden erteliyordum. Keşke Nofap’a ilk başladığım zamanlar gitseymişim. (Tabi henüz doktora gitmediğim için belki de gittikten sonra iyi ki gitmemişim de diyebilirim.) Nofap sürecimin başlarında aslında o kadar berbat bir durumdaymışım ki o zamanlar bunu fark edememişim.
Aslında bu 80. Güne tertemiz bir şekilde ulaşsam belki de buna ihtiyacım bile kalmayacaktı. Ama durum bu maalesef… Doktor görüşmemden sonra sizlere tecrübelerimi aktarırım inşallah.
Güncelleme 1:
Arkadaşlar günler önce psikiyatriste gittim. Gitmeden de önce hayat hikayemi baştan sona kendime anlattım. Bu hikayeyi doktora anlatabilmem için en az yarım saat konuşmam gerekiyordu.
Hastanede benim sıram gelince doktorun odasına girdim. Büyük olasılıkla doktorun asistanı vardı. Pek hayal ettiğim gibi bir ortam yoktu. Çok küçük bir odaydı. Doktor "Şikayetin nedir" gibisinden "Buraya gelmene neden olan rahatsızlığın nedir?" gibi bı şey sordu. İlkönce ortam hayal ettiğim gibi olmadığından ve kapı da açık olduğundan bı tereddüd yaşayıp ne anlatacağımı düşündüm. Doktor tereddüdümü farkedip istersem kapıyı kapatabileceğimi söyledi. Ben de iyi olur deyip kapattım. Sonra tedavi sürecinin nasıl olduğunu ve anlatmak için ne kadar süren olduğunu sordum. Doktor, yaklaşık 15 dk sürdüğünü söyleyince hiç çocukluğumu felan karıştırmayıp direk ne hissettiğimden felan başladım, içinde bulunduğum kısır döngüden bahsettim. Zaten ileri günlerde olduğum için kendimi rahat bir şekilde ifade edebildim. Sadece biraz beyin sisi olduğundan arada ne söyleyeceğimi unuttuğum oluyordu o kadar... Ben anlatırken doktor hızlıca bilgisayara klavyeyle notlar yazıyor, anlattıklarımdan üstü kapalı olanlarından bazılarını daha ayrıntılı anlatmamı istiyordu.
Bir şekilde geçmişimi de anlattiysam da çok öncesine gidemedim. Genelde son 4 yıl üzerinde durdum. Pmo'dan ve Nofap'tan da bahsettim. Doktor Nofap'ı bilmiyordu, sordu, çok kısa anlattım... Çocukken yaşıtlarına göre yetenekli ve zeki olduğumdan, hayatıma pmo nun girme oranı arttıkça ne hale geldiğinden ve 4 senelik pmo mücadelemden hızlıca bahsettim. Bu arada anlatırken beyin sisinden de bahsedince doktorun bunun ne olduğunu sormasına da şaşırdım açıkçası...
Sonuç olarak galiba 20 dk felan sürdü. Bana tanı olarak ne koyduğunu tam anlayamadım, bı ara sordum depresif bilmem ne dedi ama o ara bı hengame oldu tam duymadım. Ama benim anladığım kadarıyla bende çok ciddi bir şey görmedi. Belirli aralıklarla gelmemi, hafif bir ilaç tedavisiyle gözlemleyerek devam etmemizi söyledi. Gerekirse psikoloğa yönlendiririz felan dedi. 3 hafta sonra tekrar randevu almamı istedi.
Doktorun yanından ayrıldıktan sonra ne yapmam gerektiği konusunda kafam karışıktı. Bu noktaya kadar geldikten sonra ilaç tedavisine başlamak ağrıma gidiyordu.
Üstelik ben şimdi ilaç tedavisine başlasam ve eskisi gibi inişli çıkışlı değil de sürecine güzel bir şekilde devam etsem ve olumlu etkiler kazanmaya başlasam, bu olumlu etkilerin ilaçtan mı yoksa Nofaptan mı kaynaklandığını nerden bileceğim... O nedenle kendime bir şans daha vermeye karar verdim. Relapse olursam veya ileri düzey tökezlersem (yani mesela 1 saat PM yapıp O. olmazsam) ilaca başlamaya, ama süreci belirli düzeyde devam ettirirsem ve bunun da faydasını görürsem ilacı kullanmamaya karar verdim... İlacı aldım ve prospektüsüne baktığımda aslında benim için uygun bir ilaç olduğunu da gördüm. Keşke şimdi değil de en azından 4 sene önce berbat bir durumdayken gitseymişim ve Nofapla birlikte ilaç kullansaymışım da dedim. Ama daha mı iyi olurdu kötü mü olurdu bilemiyorum. Sanırım daha iyi olurdu.
Sonuç olarak bugün 90 gündeyim... Daha mi iyiyim? Kesinlikle Evet... Farkedilir olumlu etkiler görüyorum. Yeterli goruyor muyum, Hayır... Fakat benim olusturduğum sisteme göre henüz mezun olmuş değilim. Muhtemelen en az 10 gün daha sürecek... Peki doktorla görüştükten sonra tökezledim mi? Ağır tökezlemem olmadı fakat orta düzey (10-20 dk p.siz m.) tökezlemem oldu, onun haricinde ufak tökezlemelerim (5 dk. sadece m.) oluyor. Ufakların olumsuz etkisi pek hissedilmiyor ama ağır ve orta düzeyler özellikle beyin sisini arttırdığından bunları bıraktım.
Şimdilik durum böyle. Bir kaç gün sonra mezuniyet yazımı yavaştan yazmaya başlayacağım inşallah.
Güncelleme 2:
En son yazdığımdan sonra 90 küsür günlerde relapse oldum. Kendime bir iki kez daha şans verdim. Baktım olmuyor ilacı denemeye karar verdim. İlacı 2 haftadan biraz uzun süredir kullanıyorum. Sizlerle deneyimimi paylaşmak istedim.
Öncelikle ilacın prospektüsünde yazan ve internette de deneyimlenen yan etkileri pek yaşamadım. Yanlış bilmiyorsam ilaç etkisini 2. haftadan sonra gösteriyor diyorlardı. Ama ben ilk 3-4 günden sonra hissetmeye başladım sanırım.
Özet geçmek gerekirse olumlu etki olarak anksiyeteyi ve sosyal anksiyeteyi azaltıyor. Tamamen bitirmiyor belirli bir düzeyde tutuyor. Beyin sisi de aynı şekilde... Relapse olunca tamamen mala bağlamıyorsunuz. Relapsenin olumsuz etkisi mental ve duygusal olarak yine hissediliyor ama minumum düzeyde... Ve ilaca paralel olarak Nofapta ilerleyince olumlu etkiler artıyor.
Buraya kadar her şey güzel. Ama hiç beklemediğim şöyle de bir olumsuz etki gördüm. Tabi kesin bir dille de konuşup ilacı suçlamak istemem ama ben başka bir neden bulamadım... Yaklaşık 4 senedir Nofap yapıyorum, bakın daha Nofap hakkında çok az bilgim olduğunda ve yeni başladığımda dahi ilacı başladığımdan beri relapse olduğum kadar relapse olmadım. Zaten 90 küsür günden sonraki 10 gün içinde 3 kere felan relapse olmuştum. Ondan sonra ilaca başladım ve 2 hafta içinde 4 kere daha relapse oldum. Özellikle ilk hafta bu daha sıktı yavaş yavaş toparlıyorum. İlacı bırakmak istiyorum açıkçası ama şimdi bırakırsam bu kadar relapsenin ardından çok kötü olurum diye düşünüyorum. Çünkü -ne kadar doğru bir tespittir bilmiyorum ama- bir kere ilacı geç içtiğimde anksiyetenin arttığını görmüştüm.
Not: İlac bence libidoyu ne artırıyor ne de azaltıyor. Ama sanki insanın iradesine müdahale ediyor. Yani mesela relapse olacağın zaman daha çok kendine engel olamamaktan ziyade relapse olmaya bizzat karar veriyorsun. "Amaan boşver" diyorsun yani.
Güncelleme 3
İlacı bir süre daha kullandıktan sonra ilaç bitmeye yakın doktora gittim. Amacım ilacı bırakmaktı. Çünkü ilaca başladım başlayalı ardarda relapseler durmadı… Aynı hastanede benim doktorumdan sıra bulamadığım için başka bir doktora gittim. Doktorun ilacı bırakmamı önermesini beklerken dozu 2’ye çıkardı. Reçeteye aynı ilaçtan 2 kutu daha yazdı. Doktorun sözünü dinleyip ilacı kullandım ama hatırladığım kadarıyla pek olumlu gelişme olmadı. Daha sonra ilacı kendi kendime bırakmaya karar verdim. Önce bir hafta kadar 1,5 doz kullandım. Bir sorunla karşılaşmayınca birkaç gün 1,3 doz daha donrasında da 1 hafta kadar 1 doz içtim. Yine olumsuz bir etkiyle karşılaşmadım. Tamamen bırakmak için Süreçte 21. Günü geçmeyi bekledim ama o güne ulaşamadım. Daha sonrasında amacım yarım dozu en az 1 hafta kullanmaktı ama bi gün içmeyi unutup da olumsuz etki görmeyince tamamen bıraktım. Fakat burda hata yaptım. Çünkü anladığım kadarıyla bu tarz ilaçlar uzun vadede etki ediyor. Yani ilaç kullanan biri olarak senin bugün hissettiklerin sadece o gün kullandığın ilacın etkisinden ibaret değil; dün, ondan önceki gün vs vs. kullandığın ilaçların da etkisinden oluşuyor. Yani ilacı bıraktıktan sonra ertesi gün direk olumsuz etkileri görmememin neden önceki günlerde kullandığım ilaçların etkisinin devam ediyor olmasından kaynaklanıyor…
İlacı bıraktıktan 10 gün sonra süreçte ilerlememe rağmen farklı bir beyin sisinin her geçen gün arttığını görünce ilacı tekrar bir miktar kullanmaya karar verdim. Birkaç gün yarım doz kullandım ve bu olumsuz etki oldukça azaldı. Tekrar bıraktım ve 1 hafta sonra aynı problemi yaşadım. Bir kere yarım doz kullandıktan sonra tekrar bıraktım ve 4-5 gün sonra yine aynı beyin sisini yaşıyorum. Bu arada sürecimde de ilerliyorum. Bugün 24. Gün bitti ve beyin olarak bir yanım gelişmesine rağmen bir yanımda farklı bir beyin sisi olması can sıkıcı oluyor.
Güncelleme 4
Bundan 2 hafta önce psikiyatriste tekrar gittim. Aslında hem öylesine gittim hem de psikiyatristten beni psikoloğa yönlendirmesini isteyecektim. Bu kez farklı bir hastaneye gittim, dolayısıyla doktor benim önceki görüşmelerimdeki dosyamı göremiyordu. Doktorun odasına uzunca bir süre geç gelmesinden bir süre sonra içeri girdim. Doktora "Nasılsınız?" diye sordum. Nötür bir tonda cevap aldım. Üstelik doktorun ağzında maske olması da bana itici geldi. Belki sağlık açısından daha iyidir ama mimiklerini görmediğiniz birine derdinizi anlatmak garip hissettiriyor.
Doktora derdimi anlatmadan önce daha önce kullandığım ilaçtan bahsettim. Daha sonra şikayetimi sorması üzerine 4 senedir kendimi düzeltmek için uğraştığımı, bir çok sorunumu hallettiğimi ama hala bazı duygusal sorunlar yaşadığımı ve bazen bazı duyguları uç noktalarda yaşayabildiğimi, ilaçtan ziyade psikolojik destek almak istediğimi söyledim... Doktor da devletin böyle bir desteğinin olmadığını, şikayeti olan kişilere muayene sürelerinin 10 dakika olduğundan ve psikoterapi imkanı olmadığından dolayı ellerinde başka seçenek olmadığından ilaca başlatmak zorunda kaldıklarını söyledi. "Şahsi görüşümü sorarsanız bu şikayetlere ilaç çok etki etmez, çünkü bir hastalık dönemi oluşmamış henüz. Psikoterapi çok çok yararlı olur size ama devlette böyle bir imkan yok... Bazı kurumsal şirketlerin kendi psikolojik danışmanları oluyor... 184 belediye hattının danışmanları var; orda da çok sıra var ama onlar da fayda sağlayabilir. Özelde de piyasa çok karmaşık, yetkin olan var olmayan var. Ücretler de büyük bir aralık da değişiyor. Sizin bütçenize nasıl bir uyum sağlar bilmiyorum... Spor önerebilirim." dedi.
Burdan sonra ben spor yaptığımdan bahsedip devamında geçmişimi ve yaşadığım sorunların anlatmaya başlayınca doktor araya girip "Benim size söyleyebileceklerim bu kadar, burda muayene süresi kısa olduğu için... Sizin şikayetlerinize sahip kişiler için yurt dışında spor ve Selfbook lar öneriliyor "İyi Hissetmek" gibi..." Bir de Hakan Türkçapar diye bir yazarın kitaplarını önerdi.
Doktor görüşmesinden biraz şaşkın ayrıldım. Ve bu yolda ne kadar yalnız olduğumu daha çok fark ettim...
Ben, küçük yaşlardan beri pmo dışında hiç bir kötü alışkanlığı olmayan zeki, çalışkan, dindar, spora ve farklı sanat dallarına merakı olan, hedefleri olan şuurlu bi çocuktum. Bu hallere nasıl düştüm anlamak mümkün değil.
Not: Bıraktığım ilacın olumsuz etkileri gideli çok oluyor.
Son düzenleme:
