Eskiden insanları koşulsuz sevebileceğime bir karşılık olmadan yardım edebileceğime inanırdım. Tabi bu 5 6 yıl önceydi... Artık insanlarla sadece amaç uğruna, kendi menfaatlerim doğrultusunda konuşmaya başladığımı fark ettim. Karşılıksız olarak sevdiğim, ailem dışında 2 3 tane arkadaşım var. Onun dışında çevremdeki insanların hepsini sadece menfaatlerim için kullanıyorum. Çünkü bu durum sadece benim için değil onlar için de öyle. Zamanla insanların egosu şişiyor ve eski hallerinden eser kalmıyor, o koşulsuz arkadaşlık yaptığınız insanlar sadece zaman geçirmek uğruna takıldığınız insanlar haline geliyor.
Aylar öncesinde Dertleşme kanalına bir yazı atmıştım, "Gereksiz İnsanlarla Arkadaşlık" adı altında takıldığım insanlardan sıkıldığımı dile getirmiştim. Yakın zamanda şöyle bir düşünce sardı beni o oyun oynadığım insanların yerine başkalarını bulduğum zaman onlara ihtiyacımın kalmayacağını ve onları aslında görmek istemediğim kanaatine vardım. Aralarında 1 2 tanesi gerçekten uzun vadeli arkadaş olabilecek insanlar. Konumuza dönersek bazen bazı insanları sadece menfaati için kullanıyoruz onun ne düşündüğünü önemsemeden. Örneğin bir kız sizin gözünüze hoş geldi ve sevmediğiniz ama mecburiyetten konuştuğunuz biri ise onun yakın arkadaşı ve ona işiniz düştü. Sırf kız ile aynı ortama girmek için ona bir süre daha katlanır mıydınız? Burada kiminiz "Ona gerek yok ben kendim kızla konuşabilirim." cevabını verecek, kiminiz ise evet cevabını.
Sadece size ders verdiği için katlandığınız öğretmeniniz, vakit geçirmek için konuştuğunuz arkadaşınız hatta aslında sevmediğiniz ama sevgi ihtiyacınızı karşılamak için, cinsel birliktelik için beraber olduğunuz kız arkadaşınız (Bu örnek herkes için geçerli değildir sadece kızlarla sevmeden birlikte olanlar için verdiğim bir örnektir.) Kısacası hayatınıza giren insanların çoğunu menfaat uğruna kullanıyorsunuz aslında farklı bir bakış açısıyla hepsini diyebiliriz ama duygusal bağ kurduklarımızı listenin dışına atıyorum. Kısaca anlatmaya çalıştığım şey bazı insanlardan sadece yararlanıyoruz yerlerinin dolabileceğini anladığımızda ve yerlerine başkalarını getirdiğimizde o insanlara ihtiyacımız kalmıyor...
Aylar öncesinde Dertleşme kanalına bir yazı atmıştım, "Gereksiz İnsanlarla Arkadaşlık" adı altında takıldığım insanlardan sıkıldığımı dile getirmiştim. Yakın zamanda şöyle bir düşünce sardı beni o oyun oynadığım insanların yerine başkalarını bulduğum zaman onlara ihtiyacımın kalmayacağını ve onları aslında görmek istemediğim kanaatine vardım. Aralarında 1 2 tanesi gerçekten uzun vadeli arkadaş olabilecek insanlar. Konumuza dönersek bazen bazı insanları sadece menfaati için kullanıyoruz onun ne düşündüğünü önemsemeden. Örneğin bir kız sizin gözünüze hoş geldi ve sevmediğiniz ama mecburiyetten konuştuğunuz biri ise onun yakın arkadaşı ve ona işiniz düştü. Sırf kız ile aynı ortama girmek için ona bir süre daha katlanır mıydınız? Burada kiminiz "Ona gerek yok ben kendim kızla konuşabilirim." cevabını verecek, kiminiz ise evet cevabını.
Sadece size ders verdiği için katlandığınız öğretmeniniz, vakit geçirmek için konuştuğunuz arkadaşınız hatta aslında sevmediğiniz ama sevgi ihtiyacınızı karşılamak için, cinsel birliktelik için beraber olduğunuz kız arkadaşınız (Bu örnek herkes için geçerli değildir sadece kızlarla sevmeden birlikte olanlar için verdiğim bir örnektir.) Kısacası hayatınıza giren insanların çoğunu menfaat uğruna kullanıyorsunuz aslında farklı bir bakış açısıyla hepsini diyebiliriz ama duygusal bağ kurduklarımızı listenin dışına atıyorum. Kısaca anlatmaya çalıştığım şey bazı insanlardan sadece yararlanıyoruz yerlerinin dolabileceğini anladığımızda ve yerlerine başkalarını getirdiğimizde o insanlara ihtiyacımız kalmıyor...
