12. Sınıfa giden, yksye hazırlanan birisi olarak tüm bunları yazıyorum. 9. Sınıftan beri kimse bana nasıl olduğumu, iyi hissedip hissetmediğimi sormadı. Bu seneye kadar etrafımdaki herkes tarafından asosyal veya utangaç damgası yedim. Bu sene ise işler daha kötü bir hâl aldı. İstemeden bulunduğum ortamlarda birkaç kez "sen insanlardan nefret ediyorsun, tehlikeli görünüyorsun" vb vb gibi şeyler duydum. Bu sene içinde çok fazla psikolojik, felsefik kitaplar okudum ve gerçek bir bıkkınlık içindeyim. Spor yapıyorum, kitap okuyorum, elektronik alet bağımlılığım yok ama sabah kalktığımda kendimi metronun raylarına bırakasım geliyor. Sabahları moralimin düşük olması tüm günümü mahvediyor. Geçmişe çok takılan bir insanım sırf bu yüzden lise hayatım çok kötü geçti. Çocukluktan gelme travmalarım ve öfke problemim var. Aşırı stresliyim ve toplumdan gerçekten soyutlanmış birisiyim. Mutlu olmam için yapmam gereken ne var?

Bakış açını algını insanlara değil kendine çekmen lazım. Bunun en güzel örneklerinden birisi The Red Pill felsefesedir. Bu kırmızı hap olayı senin özüne gelmeni ve bu hayatta en önemli varlığın sen olduğunu hatırlatır. Araştırmak istersen tonlarca makale var detaya girersem uzar. Üstüne gitmedikçe bu asosyalliğinden, utangaçlığından kurtulamazsın dostum. Ben yolda yürürken sürekli yere bakarak yürürdüm insanlar ile göz teması kurmaktan çok çekinen birisiydim. Bunun temel sebebi düzensiz ödül sistemininden kaynaklıydı. İlk olarak sürecini adam akıllı yönet. Süreç seni dopamin konusunda stabilize edecek ve sosyal kaygıya iyi gelecek. Nofap sosyal kaygıya iyi geldiği binlerce başarı hikayesi var gerek Türkçe gerek yabancı dillerde. İkinci olarak hayatında bir amacın olmalı evet bunu buradan söylemesi kolay ama birşeyler ile meşgul oldukça karşına fırsatlar çıkacak ve amacını bulmuş olacaksın.

californiadreamin' Alıntı:

12. Sınıfa giden, yksye hazırlanan birisi olarak tüm bunları yazıyorum. 9. Sınıftan beri kimse bana nasıl olduğumu, iyi hissedip hissetmediğimi sormadı. Bu seneye kadar etrafımdaki herkes tarafından asosyal veya utangaç damgası yedim. Bu sene ise işler daha kötü bir hâl aldı. İstemeden bulunduğum ortamlarda birkaç kez "sen insanlardan nefret ediyorsun, tehlikeli görünüyorsun" vb vb gibi şeyler duydum. Bu sene içinde çok fazla psikolojik, felsefik kitaplar okudum ve gerçek bir bıkkınlık içindeyim. Spor yapıyorum, kitap okuyorum, elektronik alet bağımlılığım yok ama sabah kalktığımda kendimi metronun raylarına bırakasım geliyor. Sabahları moralimin düşük olması tüm günümü mahvediyor. Geçmişe çok takılan bir insanım sırf bu yüzden lise hayatım çok kötü geçti. Çocukluktan gelme travmalarım ve öfke problemim var. Aşırı stresliyim ve toplumdan gerçekten soyutlanmış birisiyim. Mutlu olmam için yapmam gerek

Genişletmek için tıklayın ...

Aynı şeyleri bende yaşadım sadece senin avantajın sana karşı "sen insanlardan nefret ediyorsun , tehlikeli görünüyorsun"demeleri benim arkamdan söylüyorlardı hemde beni tanımamalarına rağmen yani bi kızdan hocam bu çocuk seri katile benziyor lafını bile duydum. Ama ben senin gibi üzülmüyordum durumuma çünkü her insanla Diyaloğa geçmiyordum çünkü hepsi buna değmez ve insanlarda seni gizemli buluyorlar .Ana Fikir şu:bu insanlar seni merak ediyorlar ve gizemli buluyorlar bu havalı birşey.bunu sürecini güzel yürütüp yukardaki arkadaşında dediği gibi Red Pil yaparak kesinlikle kendi lehine çevirebilirsin. Seni cesaretlendirsin diye "sabah sınıftaki kıza selam verdim diye tüm gün ağzı kulaklarındaydı .bide california dreamin güzel bir Tarantino film müziğidir bunu niye yazdım bilmiyorum.

Bro bence senin durumun mutlulukla alakalı değiL Sen özgür olmak istiyorsun. Özgürlük derken şunu kastediyorum; etrafındaki duvarları yıkamıyorsun ve bu durum sende sanki bi yere sıkışmış kalmışsın hissi yaratıyor. Buradan mutlu olarak çıkamazsın buradan disiplin seviyeni yükselterek çıkabilirsin diye düşünüyorum.