Dostum bir makaleden alıntı yapacağım sorunun bununla alakalı olduğunu düşünüyorum, belki yardımcı olur.
Dopamin ve serotonin, dış dünyada olan farkındalığı ile alakalı hormonlar. Dopamin bizim kişisel alanımızın dışındaki şeylere odaklanmamızı sağlıyor. Bu alanda sonuç almak için hareket edip bir şeyler yapmamız gerekiyor. Serotonin ise bizim hemen yanı başımızda olan, şimdi ve burada olan şeylerle ilgili. Yani dopamin bizi sahip olmadığımız şeyleri düşünmeye iterken, serotonin ve bu molekül ile alakalı bazı başka moleküller de bizi sahip olduğumuz şeyleri düşünmeye iter. Ve hayatta sağlıklı bir duygusal yapıya sahip olmak istiyorsanız, bu iki nöromodülatör arasında bir denge sağlamalısınız. Bazı insanlar sürekli olarak bir şeyleri başarmanın peşinde koşarlar ama bu hayatın tadını çıkarmak açısından çok kötü bir ruh hali ve bu insanlarla yaşamak da zor. Aslına bakarsanız sürekli olarak hiper dopaminerjik halde olan insanlarda sosyopatik bir yan var. Bu insanlar, hedeflerine ulaşma konusunda oldukça manipülatif olabilirler. Sonuçta dopamin bir molekül ve sizin hedeflerinize nasıl ulaştığınızla pek ilgilenmiyor. Sadece ve sadece hedeflerinize ulaşıp ulaşmadığınızla ilgileniyor ve eğer hedeflerinize ulaşmıyorsanız sizi şimdi ve buradan koparıyor.
Yani kısacası dostum sürekli birşeyler yapma isteği beynin dopamine olan açlığından kaynaklanabiliyor. Bir ara bana da olmuştu.