Uzun zaman sonra +35 günlük bir sürecim oldu. Po***grafik içerikler olmadan 60 küsur günlere ulaşmıştım. Ancak bir anlık boşluk ve geçmişte yaşanan anksiyeteyi ciddi ölçüde tetikleyen olayların hatrıma gelmesi, yaşanan birkaç psikolojiyi zorlayan olay... süreci berbat etmeme sebebiyet oldu. Mast. yapmak beni çok üzmezdi. Ama görüntülerin mevcudiyeti büyük rahatsızlık uyandırıyor. Ne diyelim, yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır...

Aslında sürecim çok gevşek ve rahat ilerlemekteydi. Belki de bu rahatlık ufak ufak disipline etme çabalarım yüzünden bu sonucu doğurdu.

Geçmişte yaşamanın, geçmişin sıkıntılarını hâlâ ara ara taşımanın bir sonucu bu... Yeni, yepyeni bir sürece odaklanmaktan daha iyi bir yol yok...

Şimdilik 5-6.gündeyim. Normalde kafamda bitiriyorum. Gerçekten biraz dişimi sıkarsam süreci sonsuz hale dönüştürebilirim. Sadece bazı olay ve anlar beni gerçekten kurtaracak tek şeyin PMO olduğunu kafama kazımışçasına, ona yönlendiriyor.

Başlayalım bakalım...

11.GÜN

Sorumlulukları yerine getirmeye çalışıyorum. İnsanlarla sosyalleşme gayreti içindeyim. Eğitimlerimi öyle ya da böyle sürdürüyorum, staja gitmek için çabalıyorum, uyku düzeni için gayret sarf ediyorum, oyunları azalttım vesaire...

Kızlar çok alımlı geliyor. Libidom şu ara çok yüksek. Staj yerimde normalde çok fazla beğenmediğim kızı uzun zaman sonra görünce, bugün doğal bir güzelliğe sahip olduğunu fark ettim. El temasları, dokunmalar çekindiğim şeyler değil.

Sevmediğim nokta bazı an ve bazı konularda iletişim sırasındayken lafı gevelemek oluyor. Bunu da zihnimi güçlendirip, berrak hale getirince daha hızlı iletişim becerileriyle aşacağıma inanıyorum.

Spor salonuna devam ediyorum. Şükür her yer açıldı umarım böyle devam eder... Salona yeni başlayan bir hoca var, tatlı bir kız, geçen gün görür görmez tanıştım. Bugün ikinci muhabbetimizi ettik. Kahve içmeyi teklif ettim. Biraz mırın kırın etti ama bakalım. Amaç sosyalleşmek, içinde tutmamak. Bunu hedef almaya çalışıyorum.

Mesaj atan arkadaşlarımdan bazılarıyla yazışmak yerine direkt arayarak konuşuyorum. Hedefimiz tam gaz sosyalleşmek.

Şu mücadeleyi yitirmezsem, hayat bambaşka yere dönecek. Geçirdiğim depresyonu bir ders olarak görüyorum. Hayatın bana sunduğu bir eğitim olarak görüyorum.

İnşallah katlanarak artacak. Kendimi, hayatı, başarılarımı, nofapi çok seviyorum.. Beyne mesaj

14.GÜN

Kaç gün önce mükemmel moral durumundayken bugün biraz duruldum. Aslında spora gittikten sonra oldu bu. Kalabalıkları görmek.. Biraz yalnızlık çekmeme sebep oldu. Az çok eş dost var ama...

Bu yalnızlıktan midem bulanıyor. Bu anın içine her düştüğümde asıl boşluk başlıyor. Ve genelde süreç buna benzer zamanlarda gidiyor.

Elbet bu da çözülecek. Her şeyin yoluna girdiği gibi.