İnsan daha doğar doğmaz varlıksız olarak dünyaya gelir.Onun için bu dünyanın bir anlamı yoktur .Çünkü daha onu bozacak ve algısını şekillendirecek olan bilgiyle doğmamıştır saf sezgisel olarak duyguyla dünyaya gelir ne olduğunu bilemez .Daha sonra ilk anne babasının tuhaf bakışlarına maruz kalarak kendini travma taşına çarpmış bir biçimde bulur.ilk anne mi diyecek ya da baba mı?gibi soruların da ötesinde aile tarafından ona bazı kurallar yaptırımlar konur. Onu korumaya çalışırlar onun dünyasında hiçbir şey yoktu.Yavas yavaş düşünce ve bilgi hirsabiyla zihinler dolmaya başlar.Okula gidersin hayatının şokuyla karşılaşırsın. Çünkü bu zamana kadar belli bir kalıbın çerçevesinde hareket edip bir de üzerine bunu her gün tekrar etmek ve ortalama 12 yıllık okul hayatının başlangıç sürecini duymak senin kulağına ürkütücü gelmişti.Bayındır doğandan sıyrılıp kendini bir rekabet kültürünün içerisinde bulurken ne olduğunu anlayamazsın. Ailen seni kıyaslamayın başlar bir anda zaman ve mekan algısını sekillendigi rakam tablosunun içerisinde hapsolmussun adeta matrix in icerisindesindir.Zaman ve mekanın ötesinde lâmekan bir vaziyetteyken bir anda gözünü açıp bir alana hapsolmuş olduğunu anlayiverirsin.Ilk kışkırtıcı tohum olan kıskançlık duyguları atılmaya başlandı bile.Rekabetciligin asilamis olduğu hırsla beraber ozguvensizljk duyguları tetiklemmeye başlar.Baskici öğretmenler görünmeyen el alemlerin baskısının altında buluverirsin kendini.Hayal kurmaya baslarsin hayallerin sonuçlanır. Kendini gerçeklerin yıkıcı etkisinde bulursun.Hayal gücün edindiğin bilgilerle körelmiş sevgilerin zayıflamaya gitgide mesafe oluşturmaya başlarsın hayattan almış olduğunuz yıkım tablosuyla beraber.Bir daha kendin gibi olmaya cesaret edemezsin.Bunlarin hepsi sahiplenme duygusunun günümüz dunyasjna armaganları.Zamanla nasil kirlenip safligimizin ölmeye yüz tutan yıldızlar gibi sonuklesmeye başladığı açıkça görülmekte.Her şey sahiplenmeye başladı.Biz düşüncelerin kendisi değildir.Sonra düşüncelerle özdeşleşmiş başlayıp düşüncenin kendisi olduğumuzu zannettik.Dusunceler bizi esir anlamaya başladı Çünkü ondan başka gücümüzün olmadığına inandırıldiķ.Her bağımlılığın ardında bir sahiplenme güdüsü yatar.Bir açığı kapatma çabaları bunlar. Bu ne demek oluyor?insanın yatkın olan doğasını redderek egodan hareket etmesi yani yapay benliklerden .çünkü böyle programlandırıldık buna inandırıldık.Eger ailenizde size olduğunuz haliyle değer veren birileri yoksa sizi belli koşullarda yetistirmislerse ailenizden görmüş olduğunuzla hareket etmeye başlarsınız.Bir top tanesi güneşinizi örtmeye yeter.Hangi düşünce zihne gelirse gelsin o duygunun sadece dışarıdan eklenen bir parça olduğuna kanaat getirirseniz sizi etkilemez .


Dikkat edin sahiplenme duygusuna sahip olan insanlar yaşamayan insanlardjr.onlae yaşamak nedir bilmezler.Hep kurallar çerçevesinde yaşayarak aklının sözünden çıkmazlar.
Akıl ve medeniyet kavramlarıyla gerçeği örtmeye çalışarak sezgisel doğacağını set çekerler.Her zaman mantıklı hareket ederler dikkat edin ki mantıklı hareket etmek hayattan ölmek demektir.bir insan çok akıllıya yaşadığı acılar yüzünden bariyer kurar.Bariyer insanın kendine örmüş olduğu sahte duvarlardır.Kuran da bile demiyor mu Allahtan başkasını dost edilenlerin hali dışı örümceğin yuvasına benzer.yuvalarjn en yıkılmaya yüz tutanı örümceğin yuvasıdır.Aynen öyle de insanın kurmuş olduğu duvarlar da aynı bunun gibi yıkılmaya yüz tutacak cinstendjr.Yasamayi bilin.Yasarken aklinia hareket etmeyin .İnsan doğası düşünmek üzerinde kurgulanmadı.Unutmayin düşünmek demek hareket etmeyi istememek demektir.Hareket etmeyi istemeyen insanlar sürekli düşünürler. Hayattan zevk alarak yaşayan insan bir şeyi sahiplenmez o yatkın doğasına güvenir.Özüne güvenir.Oteki insan ,bu dünyada kalıcı olduğunu zannederek gününü gün eden insandır.Simyaci öyküsünün olduğu gibi kasigin içindeki yağa odaklanarak gidip.etrafindaki güzellikleri fark etmeyen insandır.Belli çerçeveleri yaşayıp korkaklık duygusunu mantık kılıfına uydurarak kaçan insandır. Çok bilen çok yanılır.Az bilen çok kesin konuşan insandır.