Nasıl anlatacağımi bilmiyorum dermanım yok gibi hissediyorum bu konu hakkında çok düşündüm bu yalnızlık hissine çok kez kapıldım. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Üniversitedeyken arkadaşlarimla gezerdik falan ama hep bir yabancılik hissi yaşardım.4 yıllık bir ilişkim var, en yakın hissettiğim kişi erkek arkadaşım ama onun da bir gün beni terk edeceğini hissediyorum. Yani aslında kendi içimde yalnızım. Herkes çok samimiyetsiz geliyor. Ailemle ilişki kurmaya çalışıyorum, onların duygusal ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyorum mesela babamın söylediği şeyler bana mantıksız gelse de onun da bu mantıksız şeylere ihtiyacı var diye düşünerek onu onaylıyorum ama bunun karşılığında asla tatmin olmuyor.

Artık etrafıma yabancılaşmış gibi hissediyorum insanlara tahammülüm kalmadı. Artık bir ortamdayken şu moda giriyorum istemsizce "bu insanlar gerçek bile olmayabilir, kiminle ne konuşacaksın sen, hadi gerçeğiz o zaman birbimizi gerçek manada zaten anlayamıyoruz neden ağzımı açıp konuşayım ki" gibisinden düşünüyorum. Şuanda çalışmıyorum acaba çalışmadığım için mi böyle bilmiyorum ama çalıştığım dönemde de insan içine karışmış olmak için çalışıyordum orada insanlarla iletişim kuruyodum sahte olduğunu bilerek sırf delirmemek için onlarlaydım. Hiç bir yere hiç kimseye hiç bir düşünceye ait olamayacakmisim gibi hissediyorum. Bir anda "herkes benim gibi hissediyor zaten bu insan olmanın getirdiği bir şey"diyorum kendi kendime, birilerine güven hissi verirsem yalnizliklarini söylerler birbimize içimizi açarız diye düşünüyorum fakat böyle yapınca da karşımdaki insanlar benim zayıf olduğumu düşünüp sanki beni küçük görüyorlar gibi hissediyorum. Kafamdaki bu yalnızlıktan nasıl kurtulurum. İçime öküz oturmuş gibi. Benim gibi hissetmiş biri varsa bu işin çaresi var mı bi diyin bana.

Borderline olabilirsin. Psikolog desteği alabilirsin.

WingTsunMaster' Alıntı:

Borderline olabilirsin. Psikolog desteği alabilirsin.

Genişletmek için tıklayın ...

Hangi semptomlar borderline olduğumu düşündürdü çok merak ettim. Psikolog arkadaşlarima sık sık soruyordum bende bir şey var mı sizce diye ama net bişey demiyolardi , hatta psikoterapiye de gidiyordum ancak terapistim ekolü gereği bana herhangi bir tanı koymadı. Maddi imkanlar nedeniyle ara verdim terapiye şimdilik. Bana da ruhsal yapımda sağlıksız örüntüler varmış gibi geliyor zaman zaman.

Ailemle ilişki kurmaya çalışıyorum, onların duygusal ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyorum mesela babamın söylediği şeyler bana mantıksız gelse de onun da bu mantıksız şeylere ihtiyacı var diye düşünerek onu onaylıyorum ama bunun karşılığında asla tatmin olmuyor.

Artık etrafıma yabancılaşmış gibi hissediyorum insanlara tahammülüm kalmadı. Artık bir ortamdayken şu moda giriyorum istemsizce "bu insanlar gerçek bile olmayabilir, kiminle ne konuşacaksın sen, hadi gerçeğiz o zaman birbimizi gerçek manada zaten anlayamıyoruz neden ağzımı açıp konuşayım ki" gibisinden düşünüyorum.

bu dediklerinin benzeri bana da oluyor

Ama ben gerçek değil insanlar demiyorum ama sanki diceğim her kelime yararsızmış hissine kapılıyorum ve iletişimden geri çekiliyorum yani mesela biriyle ilgilenicem yaşını maşını sorucam veya birine bi espri yapıcam : diyorumki yararlı olan tek şey var nasıl gelişceğim hakkında biriyle konuşmak veya birine bir fayda sağlamak bu durumda diceğim şeyler yararsız. Yararsız olduğundan dolayısıyla belki kötü etkilerim konuştuğum kişiyi ve kötü etki yayılır daha fazla bu yüzden en iyisi konuşmamak.

gerçi buda birnevi karşımdaki kişinin gerçekliliğini (gerçek tanımım o kişiyi orda görmemin bana göre bir anlamı varsa gerçek yoksa değil) sorgulamak oluyor yani aynı düşündüğümüz

ama geçenlerde iletişim hocamla konuşurken bunu da sorguladım. Konumuz yerinde konuşmak gibi birşeydi : bende dedim ki konuyla alakalı olarak tabi şuan bağlam tam aklıma gelmiyor : "insanlarla konuşcakken bu söyliceğim şeyin bir yararı var mı =? sorusunun cevabı olumluysa o zaman konuşmak lazım" dedim : hoca da sınıftaki 5 dk önce espri yapan neşeli arkadaşı göstererek "hayır tek kriter bu değil şakalaşma dediğiniz kriteri karşılamıyor : ama az önceki arkadaşımızın sıcakkanlı tavrı sayesinde insanların kaynaşmasına vesile oldu : böylece artık insanlar kendilerini öncekinden daha iyi rahat ifade etmesine vesile oldu" (yaklaşık böyleydi cümle).

kayipinsan' Alıntı:

Hangi semptomlar borderline olduğumu düşündürdü çok merak ettim. Psikolog arkadaşlarima sık sık soruyordum bende bir şey var mı sizce diye ama net bişey demiyolardi , hatta psikoterapiye de gidiyordum ancak terapistim ekolü gereği bana herhangi bir tanı koymadı. Maddi imkanlar nedeniyle ara verdim terapiye şimdilik. Bana da ruhsal yapımda sağlıksız örüntüler varmış gibi geliyor zaman zaman.

Genişletmek için tıklayın ...

Yalnızlık hissi, terk edilme korkusu. Kendimden yola çıktım zaten sağlıklı bir tespit değil.

Üniversiteden mezun olduktan sonra artık eskisi gibi okul ortamı olmuyor insanın ve yalnızlık gerçekten artmaya başlıyor. Ben bunun çözümünü spora giderek ve kendimi geliştirerek çözmeyi başardım. Sosyal ortamlara giderek farklı farklı arkadaşlarda bulabilirsin belki hep aynı tarz kişileri gördüğün içinde bu hisler artmış olabilir. Atıyorum satranç seven biriysen satranç odaklı kulüplere ya da ona benzer etkinliklere gidip yeni insanlar ile tanışabilirsin. Eğer fırsatın varsa bulunduğun şehirden çıkıp farklı yerlere gitmeyi deneyebilirsin. İnsanlara bel bağlamayı bırakıp kendi özüne dönmekte insana gerçekten çok iyi geliyor. İçimizde ki bakış açısını değiştirmek var olan dünyanın bambaşka bir düzeye gelmesini sağlıyor.

Yumurta dıştan kırılırsa hayat son bulur. İçten kırılırsa hayat başlar.

Yani burdan şuraya bağlıcam : daha önceki düşünmelerime göre hayatın amacı kendini tanımak vede güveni artırmak. İnsanlar olmazsa bunlar olmaz. O zaman insanların işlevi bunları artırmaya yönelikse : anlamsız biraz bu önden "insanlara .. desem konuşma başlatsam .. yapsam" ne yararı olacak gibi bi önyargı : zira en kötü ihtimal de istemediğimiz birşey demiş veya ilişki kurmuş oluyruz : buda kendimizi tanımaya yaklaşmamıza vesile olur. eğer o hatayı yapmamış olsan : birdahaki hataya kadar kendini tanımayı ötelemiş olucaktın veya daha az tanıcaktın. Tabi buda herkese her aklından geçeni söylemek değil sonuçta bir içgörümüz var insanlardan kendimizi hangi durumlarda itebilceğimize dair : kendimizlede kurulmasını istemediğimiz ilişkiler bunlar : ben olumlu duygulardan bahsettim.

Eskiden kendi konfor alanimdan cıkmıyoken bende böyleydim enerjim mutluluk seviyem dusuk oldugundan ( kendi fikrim ) insanlari yapmacik bulup buna mi guluyosunuz bunla mi egleniyosunuz diyip hic biseyle eglenmezdim, yavas yavas sorunun insanlarda deil bende oldugunu anladim kendimi deistirmek icin adimlar atmaya devam ediyorum ve attigim her adim bana daha cok mutluluk veriyor.

burak fapsız' Alıntı:

Ama ben gerçek değil insanlar demiyorum ama sanki diceğim her kelime yararsızmış hissine kapılıyorum ve iletişimden geri çekiliyorum yani mesela biriyle ilgilenicem yaşını maşını sorucam veya birine bi espri yapıcam : diyorumki yararlı olan tek şey var nasıl gelişceğim hakkında biriyle konuşmak veya birine bir fayda sağlamak bu durumda diceğim şeyler yararsız. Yararsız olduğundan dolayısıyla belki kötü etkilerim konuştuğum kişiyi ve kötü etki yayılır daha fazla bu yüzden en iyisi konuşmamak.

Genişletmek için tıklayın ...

Ben de kapılıyorum o hisse. Ama zaten başta konuşulan şeyler yararsız sadece tanışma adımı oluyor. Sonrasında birbirinizden bir şeyler kapabiliyorsanız kapıyorsunuz.

Zekerius' Alıntı:

insanlari yapmacik bulup buna mi guluyosunuz bunla mi egleniyosunuz diyip hic biseyle eglenmezdim, yavas yavas sorunun insanlarda deil bende oldugunu anladim.

Genişletmek için tıklayın ...

İnsanların birçoğu zaten yapmacık, saçma salak şeylerle eğlenip gülen insan da hayli fazla. Fakat dışarıya kötü yansısa da içeriden onlar mutlular veya beyinlerini kandırabiliyorlar. Aptallıkları sadece dışarıya yansıyor, kendi içlerinde pozitifler. Bazen onlar gibi olmak istersin. Ya da Negatif değilsindir, gerçekçisindir belki de.

Farklı olmanın bedelleri vardır. Sen o bedellerden birini yaşamışsın.
Her neyse, konfor alanından çıkıp kendini farklı şeyler ile mutlu edebilmen güzel birşey. Ha imkansızlıktan dolayı atabileceğin adım kalmadığında ne olacak orası başka. (İmkan yaratmaya çalışabilirsin hayat el verirse)

Zekerius' Alıntı:

Eskiden kendi konfor alanimdan cıkmıyoken bende böyleydim enerjim mutluluk seviyem dusuk oldugundan ( kendi fikrim ) insanlari yapmacik bulup buna mi guluyosunuz bunla mi egleniyosunuz diyip hic biseyle eglenmezdim, yavas yavas sorunun insanlarda deil bende oldugunu anladim kendimi deistirmek icin adimlar atmaya devam ediyorum ve attigim her adim bana daha cok mutluluk veriyor.

Genişletmek için tıklayın ...

Ben de yakın olduğum bir arkadaşıma söylemiştim buna benzer bir düşüncemi, insanların bazı konularda bilgisiz olduğunu ve bu yüzden onlarla iletişim kurmaktan zevk alamadığimi söylemiştim. Bir takım olaylar hakkında konuşurken bazı düşünürlerin bakış açısından olaylara bakıyordum arkadaşımi da bilgilendiriyordum mesela, işte herkes senin kadar akıllı değil bu yüzden bunları anlamıyorlar benim bu nedenle az arkadaşim var dedim. O da bana şey dedi sen çok Bilgili olduğun için değil katı olduğun için yalnızsın dedi. Hayatı Nietzsche den Kierkegaard dan vs vs ibaret görüyorsun ben esnek olduğum için arkadaşız dedi. Orda biraz fark ettim sorunun bende olabileceğini. Gerçekten de öyle. İnsan kendini avutmak için tabiri caizse bir çok düşünürden bir çok fetva bulup kendi kusurlarını kendinden gizliyebilir ama bir gariplik mi var hissi de içinde durur tabi. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu hiç bilmiyorum neyin kafasını yaşadığimi da. Sanırım artık salacağım

burak fapsız' Alıntı:

Yani burdan şuraya bağlıcam : daha önceki düşünmelerime göre hayatın amacı kendini tanımak vede güveni artırmak. İnsanlar olmazsa bunlar olmaz. O zaman insanların işlevi bunları artırmaya yönelikse : anlamsız biraz bu önden "insanlara .. desem konuşma başlatsam .. yapsam" ne yararı olacak gibi bi önyargı : zira en kötü ihtimal de istemediğimiz birşey demiş veya ilişki kurmuş oluyruz : buda kendimizi tanımaya yaklaşmamıza vesile olur. eğer o hatayı yapmamış olsan : birdahaki hataya kadar kendini tanımayı ötelemiş olucaktın veya daha az tanıcaktın. Tabi buda herkese her aklından geçeni söylemek değil sonuçta bir içgörümüz var insanlardan kendimizi hangi durumlarda itebilceğimize dair : kendimizlede kurulmasını istemediğimiz ilişkiler bunlar : ben olumlu duygulardan bahsettim.

Genişletmek için tıklayın ...

Ya mesela insanlarla iletişim kurarken de hep onları daha yakından tanımak istiyorum, onların içinde kendime dair bişeyler arıyorum. Kafamda ister istemez denklem kuruyorum. Esas Amacım onların acılarını dindirmek olmuyor ama, onların hislerini anlayıp kendime hayata dair bakış açısı edinmeye çalışıyorum bu da insanlarla samimi bir ilişki kurmamin önünde engel oluyor açıkçası. Mesela ben bir arkadaşımın çok duygusal olduğunu ve bunu söyleyemeyecek kadar kibirli olduğunu hissetmiştim, derdini sormadan sadece ona sarılıp onunla ağlamıştım o anda buna ihtiyacı olduğunu hissettim ve bunu ona verdim, hiç bir karşılık da beklemedim sadece sessizce birbimizi anlayalım istedim. Arkadaşligimiz ilerleyince kendisini uzun uzun dinledim ve bunu keyifle yaptim ama birincil amacım ona iyi gelmek degildi, Onunla ilgili tahminlerimin doğru olup olmadığını test ediyordum bir nevi kendimi test ediyordum. Bunun ona faydalı olduğunu da farkındaydim ama esas amacım hem kendimi test etmekti hem de kısa süreli de olsa başkasının hayatına dahil olup kendimden kaçmaktı. Kendimde daha az olmak için yaptığım her dostluk bir yerde samimiyetsiz gibi geliyor ve yine günün sonunda kendimle başbaşa kalıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum artık.

kayipinsan' Alıntı:

Ya mesela insanlarla iletişim kurarken de hep onları daha yakından tanımak istiyorum, onların içinde kendime dair bişeyler arıyorum. Kafamda ister istemez denklem kuruyorum. Esas Amacım onların acılarını dindirmek olmuyor ama, onların hislerini anlayıp kendime hayata dair bakış açısı edinmeye çalışıyorum bu da insanlarla samimi bir ilişki kurmamin önünde engel oluyor açıkçası. Mesela ben bir arkadaşımın çok duygusal olduğunu ve bunu söyleyemeyecek kadar kibirli olduğunu hissetmiştim, derdini sormadan sadece ona sarılıp onunla ağlamıştım o anda buna ihtiyacı olduğunu hissettim ve bunu ona verdim, hiç bir karşılık da beklemedim sadece sessizce birbimizi anlayalım istedim. Arkadaşligimiz ilerleyince kendisini uzun uzun dinledim ve bunu keyifle yaptim ama birincil amacım ona iyi gelmek degildi, Onunla ilgili tahminlerimin doğru olup olmadığını test ediyordum bir nevi kendimi test ediyordum. Bunun ona faydalı olduğunu da farkındaydim ama esas amacım hem kendimi test etmekti hem de kısa süreli de olsa başkasının hayatına dahil olup kendimden kaçmaktı. Kendimde daha az olmak için yaptığım her dostluk bir yerde samimiyetsiz gibi geliyor ve yine günün sonunda kendimle başbaşa kalıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum artık.

Genişletmek için tıklayın ...

İnsanları okuma yönünden iyisiniz anladığım kadarıyla dışa dönük bir algınız var. Benimde aslında tersine içe dönüğüm bu konularda aslında ihtiyacım olan benimde bi nevi etrafıma bakıp anlamaya çalışmam. Ama sizde anlamaya çalışmanın ötesinde birşeyler olabilir yalnız kaldığınıza göre ben her insanın yaşadığının kendi tercihi olduğuna inanırım ve içten bir dua ile bunların aşılcağına. Yukardaki düşünürlerin görüşlerinin kusurlarınızı kapatması konusundaki dediğinizde kendimi buldum. Kendimi test etmeyi ben önceden çok yapardım ama anladımki şahsen işe yaramicak ayrıntıları bilgileri bilmek kendime kötülük yapmaya varıyordu dolaylı yoldan.

İnsan zaten özünde bencildir. Sevmek bile bencil bir davranış bunu kendinize çok görmeyin doğamız bu. Değiştiremeyeceğimize göre kabul etmek zorundayız.

burak fapsız' Alıntı:

İnsanları okuma yönünden iyisiniz anladığım kadarıyla dışa dönük bir algınız var. Benimde aslında tersine içe dönüğüm bu konularda aslında ihtiyacım olan benimde bi nevi etrafıma bakıp anlamaya çalışmam. Ama sizde anlamaya çalışmanın ötesinde birşeyler olabilir yalnız kaldığınıza göre ben her insanın yaşadığının kendi tercihi olduğuna inanırım ve içten bir dua ile bunların aşılcağına. Yukardaki düşünürlerin görüşlerinin kusurlarınızı kapatması konusundaki dediğinizde kendimi buldum. Kendimi test etmeyi ben önceden çok yapardım ama anladımki şahsen işe yaramicak ayrıntıları bilgileri bilmek kendime kötülük yapmaya varıyordu dolaylı yoldan.

Genişletmek için tıklayın ...

İçten bir dua. Bu konuda haklısın. Dine bakış açım zaman içerisinde çok değişti, ama bu bakış açısı Allah ile olan ilişkimi de olumsuz etkiledi. Ona yeniden yönelmem ve ilişki kurmam beni rahatlatabilir belki. Allah ile arama din girdi, o da yetmezmiş gibi insanların dine olan bakış açısı girdi derken ben ondan uzaklaştım. İnsanları daha çok ciddiye almama neden oldu bu durum onlardan da yeterli samimiyeti bulamadığımda yalnız kaldım. Birileri beni gerçekten anlasa bile ben buna asla emin olamıycam bu yüzden beni gerçekten anladığına inandığım bir tanrıya ihtiyacım var. Önemli olan anlaşılmak değil de anlaşıldığına ikna olabilmek belki de. Bu çıkmazlardan kurtulacağım inşallah çok teşekkür ederim.

kayipinsan' Alıntı:

İçten bir dua. Bu konuda haklısın. Dine bakış açım zaman içerisinde çok değişti, ama bu bakış açısı Allah ile olan ilişkimi de olumsuz etkiledi. Ona yeniden yönelmem ve ilişki kurmam beni rahatlatabilir belki. Allah ile arama din girdi, o da yetmezmiş gibi insanların dine olan bakış açısı girdi derken ben ondan uzaklaştım. İnsanları daha çok ciddiye almama neden oldu bu durum onlardan da yeterli samimiyeti bulamadığımda yalnız kaldım. Birileri beni gerçekten anlasa bile ben buna asla emin olamıycam bu yüzden beni gerçekten anladığına inandığım bir tanrıya ihtiyacım var. Önemli olan anlaşılmak değil de anlaşıldığına ikna olabilmek belki de. Bu çıkmazlardan kurtulacağım inşallah çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıklayın ...

Dini hiçbir dayatma baskı vs. olmadan bulan biri olarak dini insanlardan , hadislerden,hocalardan , şeyhlerden değil kuran ,İncil, Tevrat, ve zeburdan (değiştirilme durumu gözetilerek ) tanrıyı bulmanızı tavsiye ederim.

bence bir uyanis yasiyorsun, sadece farkinda degilsin. Bir süre monk mod a girmeni öneririm en az 2 ay ve meditasyonu aksatmamani. Insanlari bu süre zarfinda sadece gözlemlemeyi, ve gercekden sadece kendine odaklanmayi.