Bu konuya, beni başarıya ulaşmamda motive eden hikayelerini paylaşan insanlara teşekürlerimi sunarak başlamak istiyorum.
33 yaşındayım ve 13 yaşından beri PMO bağımlısıyım. Fakat son sene gerçekten daha kötüye gitti. Normal porno bile sıkıcıydı ve Hardcore ***unu izlemeye başladım. Öyle bağımlıydım ki artık kendimi kontrol edemiyordum. Sanki aklımın kontrolü bedenimdeydi. Yorgun, depresif, duygusal, üzgündüm ve çıktığım kızın Erektil Disfonksiyonum yüzünden beni terk etmesiyle işler daha kötüye gitti ve beni daha da depresif ve yalnız yaptı. Daha fazla hap kullanmaya başladım. Sanki her seferinde daha da fazlasını istediğim bir uyuşturucu gibiydi. Bunu durduramadım, çaresiz, umutsuz bir kabusta gibi hissediyordum.
Geçmişte pek çok kez NoFap'ı denedim ama başarısız oldum, en uzun dayanma sürem 16 gündü. Ve relapse olduğumda öncekinden bile daha kötü oluyordum. irade gücüm, motivasyonum ve bi şey yapacak gücüm yoktu.
Ekimin 1’inden bugüne kadar (33 gündür) durumumu sonsuza kadar değiştirmeye karar verdim.
Yaptığım şey basit ve benim için korkutucuydu ama işe yarıyor.
Bilgisayarımı sattım, akıllı telefonumu bağışladım, internete hiç erişimim yok.
Sadece işim için aptal bir telefonum aldım.
Her gün yapmam gereken şeyler için bir yapılacaklar listesi hazırladım.
* spor salonuna gitmek
* kitap okuma
* meditasyon
* dergi
ilk 2 hafta dünyadaki cehennem gibiydi. Uykusuzluk, depresyon, düşük iştah, düşük enerjili cinsel dürtüler aşırı zordu. Fakat yapılacaklar listemi Cumartesi ve Pazar da dahil bir tek gün bile atlamadım.
3. hafta sakin ve rahat hissetmeye ve spor salonu sayesinde biraz daha güçlenmeye başladım. Beyin sisi biraz daha iyiydi fakat depresyonum hala mevcuttu ve bu beni üzüyordu çünkü hala o kızı düşünüyor, onu özlemeye başlıyor ve kahrolası Erektil Disfonksiyonum yüzünden suçlu hissediyordum. Bu haftanın son 5 günü boyunca ilk Flatline (sıfır libido) deneyimimi yaşamam işleri daha da kötüye götürdü. Eğer telefonum ve bilgisayarım olsaydı muhtemelen bunu yazmıyor olurdum. Flatline berbat, ama eğer beynim iyileşirse bunun gibi bi şey olacağını biliyordum.
4. haftanın sonunda bi sabah ereksiyonu yaşadım. Çok heyecanlandım, enerji seviyem çok fazla artıyordu. Güvenim yüksekti. Dik yürüyor, daha fazla gülümsüyor ve göz teması kuruyordum.
Daha dinçtim, uyumak için haplara artık ihtiyacım yoktu, iştahım muazzamdı, no urges, insanlarla daha fazla konuşuyordum.
5.hafta bi kabustan uyanmış gibiydim. Dürüstçe söyleyebilirim ki, daha iyi hissediyordum, depresyonum gitmişti, spor salonunda 1 ay sonra şimdi daha güçlüyüm, fiziksel olarak değil, duygusal ve zihinsel olarak da.
Bunları uydurmuyorum arkadaşlar, bunlar doğru!
(Birkaç gün önce eski kız arkadaşıma mesaj attım. O da bana geri mesaj yazdı ama kötüydü, beni aşağıladı. Bu duruma güldüm ve onu hayatımdan sildim. Bu inanılmaz bir duyguydu.)
30 gündeki değiştiğim miktarım inanılmaz ve şimdi 100. günün yolunda ilerliyorum.
33 yaşındayım ve 13 yaşından beri PMO bağımlısıyım. Fakat son sene gerçekten daha kötüye gitti. Normal porno bile sıkıcıydı ve Hardcore ***unu izlemeye başladım. Öyle bağımlıydım ki artık kendimi kontrol edemiyordum. Sanki aklımın kontrolü bedenimdeydi. Yorgun, depresif, duygusal, üzgündüm ve çıktığım kızın Erektil Disfonksiyonum yüzünden beni terk etmesiyle işler daha kötüye gitti ve beni daha da depresif ve yalnız yaptı. Daha fazla hap kullanmaya başladım. Sanki her seferinde daha da fazlasını istediğim bir uyuşturucu gibiydi. Bunu durduramadım, çaresiz, umutsuz bir kabusta gibi hissediyordum.
Geçmişte pek çok kez NoFap'ı denedim ama başarısız oldum, en uzun dayanma sürem 16 gündü. Ve relapse olduğumda öncekinden bile daha kötü oluyordum. irade gücüm, motivasyonum ve bi şey yapacak gücüm yoktu.
Ekimin 1’inden bugüne kadar (33 gündür) durumumu sonsuza kadar değiştirmeye karar verdim.
Yaptığım şey basit ve benim için korkutucuydu ama işe yarıyor.
Bilgisayarımı sattım, akıllı telefonumu bağışladım, internete hiç erişimim yok.
Sadece işim için aptal bir telefonum aldım.
Her gün yapmam gereken şeyler için bir yapılacaklar listesi hazırladım.
* spor salonuna gitmek
* kitap okuma
* meditasyon
* dergi
ilk 2 hafta dünyadaki cehennem gibiydi. Uykusuzluk, depresyon, düşük iştah, düşük enerjili cinsel dürtüler aşırı zordu. Fakat yapılacaklar listemi Cumartesi ve Pazar da dahil bir tek gün bile atlamadım.
3. hafta sakin ve rahat hissetmeye ve spor salonu sayesinde biraz daha güçlenmeye başladım. Beyin sisi biraz daha iyiydi fakat depresyonum hala mevcuttu ve bu beni üzüyordu çünkü hala o kızı düşünüyor, onu özlemeye başlıyor ve kahrolası Erektil Disfonksiyonum yüzünden suçlu hissediyordum. Bu haftanın son 5 günü boyunca ilk Flatline (sıfır libido) deneyimimi yaşamam işleri daha da kötüye götürdü. Eğer telefonum ve bilgisayarım olsaydı muhtemelen bunu yazmıyor olurdum. Flatline berbat, ama eğer beynim iyileşirse bunun gibi bi şey olacağını biliyordum.
4. haftanın sonunda bi sabah ereksiyonu yaşadım. Çok heyecanlandım, enerji seviyem çok fazla artıyordu. Güvenim yüksekti. Dik yürüyor, daha fazla gülümsüyor ve göz teması kuruyordum.
Daha dinçtim, uyumak için haplara artık ihtiyacım yoktu, iştahım muazzamdı, no urges, insanlarla daha fazla konuşuyordum.
5.hafta bi kabustan uyanmış gibiydim. Dürüstçe söyleyebilirim ki, daha iyi hissediyordum, depresyonum gitmişti, spor salonunda 1 ay sonra şimdi daha güçlüyüm, fiziksel olarak değil, duygusal ve zihinsel olarak da.
Bunları uydurmuyorum arkadaşlar, bunlar doğru!
(Birkaç gün önce eski kız arkadaşıma mesaj attım. O da bana geri mesaj yazdı ama kötüydü, beni aşağıladı. Bu duruma güldüm ve onu hayatımdan sildim. Bu inanılmaz bir duyguydu.)
30 gündeki değiştiğim miktarım inanılmaz ve şimdi 100. günün yolunda ilerliyorum.
Ziyaretçiler için gizlenmiş link, görmek için üye olunuz.
Giriş yapın veya üye olun.
