Nankörlük ettim beyler, sahip olduğum her şeyin sebebine nankörlük ettim. Yıllarıma ihanet ettim. Bilmek bahşedilmişti oysa bana. Bilmenin sırrına eremedim. Şimdi anlıyorum. Küçük cihattan büyük cihada dönenleri. Şimdi anlıyorum nefsiyle başbaşa kalan insanın ıstırabını.
Alçalmanın düşmenin sınırı yok. Yeterki harap et parçala bendeni. Özüne düşman ol, o zaman ineceksin o merdivenleri üçer üçer. Ne kadar hayır murat olmuşsa hakkında, hepsini es geçmek sana kalmış. Bir çırpıda bütün günahları işleme potansiyeli sana sarılmış, sokulmuş zehirli ve dikenli dallar gibi.
Tadını bildiğin ve yedikten sonra bulandığın lokmaların hesabını veremezsin. Çünkü kustuktan sonra o iğrenç tadı perçinleyen yine sensin.
İçinde bulunduğumuz mücadele sıradan değil. Deli diyeceğimiz insanların boğazındaki düğümden söz ediyorum.
Kendini yenmek kendini bilmekle beraber geliyor. Bunca yılda kendimi öğrenememişim. Ama yeniden başlıyorum. Bu terkettiğim foruma dönerek döndüğüm yerin bataklık olduğunu bilerek dönüyotum. Çünkü bu bataklıktan ancak onun bataklık olduğunu bilerek kurtulabilirsin.
Kendime düşmanım, kendime meydan okuyorum. Rakibim milyarı bulmuş insanlar değil. Düşmanım elimde tuttuğum telefon veya bilgisayar değil. Düşmanım ellerim değil, gözlerim değil. Düşmanım benim. Ben karnı doyunca kendini ölümsüz sanan ben. Düşmanların en çetini. Yıllardır sana yeniliyorum yıllardır senden çekiyorum. Eğer sen bana haz ile saldırırsan ben sana sorumluluklarımla saldırırım. Sen bana rahat ve yumuşaklıkla saldırırsan, sana sert soğukla saldırırım.
Poyansiyelini biliyorum, potansiyelimi biliyorum. Gerekirse insan etiyle beslenecek olan benim. Gerekirse kendi için en yakınlarını dahi satacak olan benim. Gerekirse kendi menfaati için milyarlarca insanın acı çekerek ölmesine razı olacak da yine benim. Senden tiksindim ey ben. Ben senden tiksindim. Tiksindim ama biliyorumki seni durdurması gereken bendim. Nitekim seni azdıran da benim.
Kendimi biliyorum. Savaşım kendimle. Bu savaşa tüm kararlılığımla giriyorum.
Alçalmanın düşmenin sınırı yok. Yeterki harap et parçala bendeni. Özüne düşman ol, o zaman ineceksin o merdivenleri üçer üçer. Ne kadar hayır murat olmuşsa hakkında, hepsini es geçmek sana kalmış. Bir çırpıda bütün günahları işleme potansiyeli sana sarılmış, sokulmuş zehirli ve dikenli dallar gibi.
Tadını bildiğin ve yedikten sonra bulandığın lokmaların hesabını veremezsin. Çünkü kustuktan sonra o iğrenç tadı perçinleyen yine sensin.
İçinde bulunduğumuz mücadele sıradan değil. Deli diyeceğimiz insanların boğazındaki düğümden söz ediyorum.
Kendini yenmek kendini bilmekle beraber geliyor. Bunca yılda kendimi öğrenememişim. Ama yeniden başlıyorum. Bu terkettiğim foruma dönerek döndüğüm yerin bataklık olduğunu bilerek dönüyotum. Çünkü bu bataklıktan ancak onun bataklık olduğunu bilerek kurtulabilirsin.
Kendime düşmanım, kendime meydan okuyorum. Rakibim milyarı bulmuş insanlar değil. Düşmanım elimde tuttuğum telefon veya bilgisayar değil. Düşmanım ellerim değil, gözlerim değil. Düşmanım benim. Ben karnı doyunca kendini ölümsüz sanan ben. Düşmanların en çetini. Yıllardır sana yeniliyorum yıllardır senden çekiyorum. Eğer sen bana haz ile saldırırsan ben sana sorumluluklarımla saldırırım. Sen bana rahat ve yumuşaklıkla saldırırsan, sana sert soğukla saldırırım.
Poyansiyelini biliyorum, potansiyelimi biliyorum. Gerekirse insan etiyle beslenecek olan benim. Gerekirse kendi için en yakınlarını dahi satacak olan benim. Gerekirse kendi menfaati için milyarlarca insanın acı çekerek ölmesine razı olacak da yine benim. Senden tiksindim ey ben. Ben senden tiksindim. Tiksindim ama biliyorumki seni durdurması gereken bendim. Nitekim seni azdıran da benim.
Kendimi biliyorum. Savaşım kendimle. Bu savaşa tüm kararlılığımla giriyorum.
