Öncelikle şunu söylemeliyim ki, ben şimdiye kadar hayatı yaşamamışım. Evet, hep orada burada okuyoruz, birisi yokluktan çıkıp tepelere kadar tırmanıyor. Sonra işte kendimize "Ben de böyle olacağım," diye gaz veriyoruz. Ya sonra? Daha üstüne 1 gün bile uğraşmadan pes ediyoruz (ya da en azından ben böyle yaptım şimdiye kadar). Örnek aldığımız, idolümüz yaptığımız insanlar oluyor. Sonra bu insanların yerine koyacağımızı söylüyoruz kendimizi. Sonra? "Ben bunu yapamam ya," diye ergen kızlar gibi tepkiler veriyoruz.
Şimdi sorarım size: Olmamız gereken kişi gerçekten de böyle bir kişi mi? Yoksa daha atılgan, daha girişken, daha hayat dolu mu olmalıyız? Buna kendimden de pay biçiyorum. Maalesef ben de çok feminen bir erkeğim. Bu hayatta ne yapmak istediğimi tam olarak çözebilmiş değilim. Üniversite hayatım da dahil çoğu seneyi bom boş geçirdim. Ne bir sosyal çevrem vardı ne de akademik başarım (2 kez üniversite değiştirdim, üçüncüsünü de yarım dönem uzatarak bitirdim. Ayrıca hiçbir stajda veya projede gönüllü olmadım). Evet, kendime acımıyorum eleştiri yaparken. Ben beceriksiz herifin tekiyim. Bunu kendimi acındırmak için söylemiyorum bu arada.
Tamam, bu sitede insanlara yardımcı olmaya çalışıyorum elimden geldiğince ama burası da sanal bir ortam olduğu için gerçek bir arkadaş çevresinin yerini almayacak hiçbir zaman.
O yüzden biraz geri çekilip yaşanan şeyleri düşünmek lazım. Neleri yanlış yaptım/yaptık? Neleri geliştirebilirim/geliştirebiliriz? En büyük sıkıntım(ız) ne bu hayatta? Bu soruları durmadan sormamız lazım kendimize çünkü bazen istediğimiz şeylerin bir ihtiyaç olduğu yanılgısına düşebiliyoruz.
Hani Oblomov diye bir karakter var ya, işte ben o karakterin gerçekte vücut bulmuş haliyim.
Dipnot: Bana Asperger teşhisi 2019 senesinde konuldu ve bana konulan ilk teşhis DEHB idi ve 7 yaşımda iken konuldu. Ve tahmin edersiniz ki okulda "söz dinlemiyordum" diye konulan bir teşhis.
Şimdi sorarım size: Olmamız gereken kişi gerçekten de böyle bir kişi mi? Yoksa daha atılgan, daha girişken, daha hayat dolu mu olmalıyız? Buna kendimden de pay biçiyorum. Maalesef ben de çok feminen bir erkeğim. Bu hayatta ne yapmak istediğimi tam olarak çözebilmiş değilim. Üniversite hayatım da dahil çoğu seneyi bom boş geçirdim. Ne bir sosyal çevrem vardı ne de akademik başarım (2 kez üniversite değiştirdim, üçüncüsünü de yarım dönem uzatarak bitirdim. Ayrıca hiçbir stajda veya projede gönüllü olmadım). Evet, kendime acımıyorum eleştiri yaparken. Ben beceriksiz herifin tekiyim. Bunu kendimi acındırmak için söylemiyorum bu arada.
Tamam, bu sitede insanlara yardımcı olmaya çalışıyorum elimden geldiğince ama burası da sanal bir ortam olduğu için gerçek bir arkadaş çevresinin yerini almayacak hiçbir zaman.
O yüzden biraz geri çekilip yaşanan şeyleri düşünmek lazım. Neleri yanlış yaptım/yaptık? Neleri geliştirebilirim/geliştirebiliriz? En büyük sıkıntım(ız) ne bu hayatta? Bu soruları durmadan sormamız lazım kendimize çünkü bazen istediğimiz şeylerin bir ihtiyaç olduğu yanılgısına düşebiliyoruz.
Hani Oblomov diye bir karakter var ya, işte ben o karakterin gerçekte vücut bulmuş haliyim.
Dipnot: Bana Asperger teşhisi 2019 senesinde konuldu ve bana konulan ilk teşhis DEHB idi ve 7 yaşımda iken konuldu. Ve tahmin edersiniz ki okulda "söz dinlemiyordum" diye konulan bir teşhis.
Son düzenleme:
