Evet arkadaşlar 62. gün olarak bugün itibariyle bozdum. Hem biraz hikayemi anlatmak hem de hala nerede yanlış yapıyorum bunu bulmak istiyorum. Şöyle ki en son açtığım konu olarak 12. günden tavsiyeler vermiştim. Burada tavsiye verip ertesi gün bozmuştum. Açıkçası kendimden utandım ve ne foruma baktım ne başka bir şeye. Kenara çekildim usul usul Allah'ın da yardımıyla tabii ki 50 küsür güne geldim. Neredeyse su gibi geçti. İnanırmısınız bilmiyorum ama 50 küsür güne kadar pek zorlanmadım. Rüyalanma dahi yaşamadım. Bu nasıl oldu derseniz kafamın sürekli meşgul olmasıyla alakalı bi durum oldu. Ne monk mode yaptım ne şekeri bıraktım ne sosyal medyayı. Bi şekilde meşgul olabildim ve çok çok az etkiledi beni tetikleyiciler. Kesinlikle PMO'nun en büyük dostu boş zihin, boş vakit en büyük düşmanı da dolu kafa olabilir. Ancak bu her zaman mümkün olmuyor tabi. Elimde olmayan sebeplerle 40- 50. güne ulaştığımda hedefimi uygulayamaz oldum ama zihnimi yine meşgul ettim bi şekilde. O an bir tetikleyiciye maruz kaldım. Biraz da strese girdiğim zamandı biraz boş hissetmeyle beraber cinsellik PMO hemen zihinde yer kapmaya geliyor. Bu kaçışı bi yere kadar sürdürebiliyorsunuz. Zaten öyle bir haftaya girdim ki sürekli hoşuma gidecek gıdalar arıyordu gözüm. Gıdalara sarmıştım. Böyle bi durumda hissediyorum zaten bozacağımı. Konu PMO dan kaçmaya gelince kaçmak imkansız oluyor. Çünkü kafamdan onu atmazsan diğer işlere odaklanamıyorum. Böyle durumda bozacağımı hissediyorum güçsüz hissediyorum çünkü. Bana güç verecek bir şey beklediğim oluyor ama öyle bir şey olmuyor tabi ben de pes ediyorum. Velhasıl 62. gün artık zihnimi toparlayamamam sebebiyle bozdum. Tavsiyeleriniz fikirlerinize açığım. Yılgın değilim Allahın izniyle yine yapabileceğimi inanıyorum ama bu işi öğrenebileceğime umudum azaldı