Dostlar selamlar. Normalde bu analizi kendi süreç başlığıma yazacaktım fakat belki size yardımı dokunur diye buraya yazmaya karar verdim.
Şimdi ilk olarak ben kendimi zorlayarak relapse oldum aslında. Buraya değineceğim birazdan ilk olarak relapstan önceki 1 haftanın nasıl geçtiğine bakalım.
Son 1 hafta
Sınavlardan kaynaklı yoğun bir haftanın sonunda gelen boşlamalar ile bütün gün bilgisayar ile vakit kaybetmeler, Uykusuzluk sebebiyle oluşan baş ağrılarını uyuyarak geçirmeye çalışmalar, Devamlı olarak daydreaming (Gün içinde sürekli hayallerde yaşama) ile aşırı miktarda vakit kaybetmeler, Yoğun şeker tüketimleri ve gün içinde kayda değer bir öğün tüketmeme gibi beni geriye iten durumların içinde geziniyordum. Bazı günler güzel çalışsam da genel olarak verimli geçirmiyordum. (Dediğim gibi bazen de oldukça verimli günlerim oluyordu). Bunlar beni boşluğa atan nedenler.
Relaps Günü
Geceden kalma olduğum için saat 12 gibi uyandım. Kafamda sürekli hayaller kurmaya başladım. Yürürken otururken yatarken. Neredeyse 7 saat aralıksız kafamda sürekli senaryolar kurdum. Derken akşam oldu. Bir kaç gündür uyku düzenim bozuk olduğundan gece uyumakta zorluk çekiyordum. Gece telefona bakarken bazı tetikleyiciler ile karşılaşıyordum. Krize giriyordum fakat yapmak istemediğim için krizler 10 saniye sürmüyordu. Sonra bir anlığına kararsız kaldım. Kendimi uzun zamandır bilinçlendirmediğim için birazda buna düştüm. Hemen ardından önce yapsam mı yapmasam mı diye düşünüyordum. Telefondan o kelimeyi aratırken bir anda beynim beni durdurdu. Gerçekten yapmak istemiyordum. Bir kaç kez daha denesem de elim gitmedi aratmaya aslında. Sonra aratırken ilk saniyeler de ulan şimdi kapatsam direkt sürecim zarar görür mü diye düşündüm. O kadar yapmak istemedim ki aslında. Sonrasında bir anlık hışımla arattım ve relapse oldum. Relapse olurken ne bir zevk ne de bir rahatlama hissetmedim. Çok şaşkındım. Vicdan azabı zaten vardı fakat aşırı şaşkındım. Ellerim titriyordu sanırım uzun zamandır bu kadar yoğun bir dopamin seli almadığı için beynim de vereceği tepkiyi bilmiyordu. Sadece relapsin sonunda boşalma yaşadığımda bir rahatlama hissi geldi o kadar. Ardından sinirlendim kendime fakat şaşkınlığım devam ediyordu ve dedim ki madem bu kadar süreci bozdum o zaman devam edeyim yapmaya diye düşündüm. Yapmak istediğimden değil ha sırf sinirlendiğimden. Saçma sapan bir şekilde relapse oldum. Beni şaşırtan şey o kelimeyi aratıp sayfayı açtıktan sonra hızla gelen uyuşukluk ve baş ağrısı oldu. Bu kadar hızlı bir şekilde beyini ele geçireceğini düşünmemiştim.
Dikkatimi çeken şeylerden birisi de ben sürecin bana bir katkısı olmadığını çokça düşünmüştüm fakat nankörlük etmişim. Nfp sürecinde aslında insan gibi yaşadığım ve daha huzurlu olduğum için buna alışmışım sanırım eski zamanları unutmuşum. Yapacak bir şey yok. Tekrardan başlayacağız. Önemli olan günler değil o bilinci tekrardan kazanabilmek.
Esenlikler dilerim.
Şimdi ilk olarak ben kendimi zorlayarak relapse oldum aslında. Buraya değineceğim birazdan ilk olarak relapstan önceki 1 haftanın nasıl geçtiğine bakalım.
Son 1 hafta
Sınavlardan kaynaklı yoğun bir haftanın sonunda gelen boşlamalar ile bütün gün bilgisayar ile vakit kaybetmeler, Uykusuzluk sebebiyle oluşan baş ağrılarını uyuyarak geçirmeye çalışmalar, Devamlı olarak daydreaming (Gün içinde sürekli hayallerde yaşama) ile aşırı miktarda vakit kaybetmeler, Yoğun şeker tüketimleri ve gün içinde kayda değer bir öğün tüketmeme gibi beni geriye iten durumların içinde geziniyordum. Bazı günler güzel çalışsam da genel olarak verimli geçirmiyordum. (Dediğim gibi bazen de oldukça verimli günlerim oluyordu). Bunlar beni boşluğa atan nedenler.
Relaps Günü
Geceden kalma olduğum için saat 12 gibi uyandım. Kafamda sürekli hayaller kurmaya başladım. Yürürken otururken yatarken. Neredeyse 7 saat aralıksız kafamda sürekli senaryolar kurdum. Derken akşam oldu. Bir kaç gündür uyku düzenim bozuk olduğundan gece uyumakta zorluk çekiyordum. Gece telefona bakarken bazı tetikleyiciler ile karşılaşıyordum. Krize giriyordum fakat yapmak istemediğim için krizler 10 saniye sürmüyordu. Sonra bir anlığına kararsız kaldım. Kendimi uzun zamandır bilinçlendirmediğim için birazda buna düştüm. Hemen ardından önce yapsam mı yapmasam mı diye düşünüyordum. Telefondan o kelimeyi aratırken bir anda beynim beni durdurdu. Gerçekten yapmak istemiyordum. Bir kaç kez daha denesem de elim gitmedi aratmaya aslında. Sonra aratırken ilk saniyeler de ulan şimdi kapatsam direkt sürecim zarar görür mü diye düşündüm. O kadar yapmak istemedim ki aslında. Sonrasında bir anlık hışımla arattım ve relapse oldum. Relapse olurken ne bir zevk ne de bir rahatlama hissetmedim. Çok şaşkındım. Vicdan azabı zaten vardı fakat aşırı şaşkındım. Ellerim titriyordu sanırım uzun zamandır bu kadar yoğun bir dopamin seli almadığı için beynim de vereceği tepkiyi bilmiyordu. Sadece relapsin sonunda boşalma yaşadığımda bir rahatlama hissi geldi o kadar. Ardından sinirlendim kendime fakat şaşkınlığım devam ediyordu ve dedim ki madem bu kadar süreci bozdum o zaman devam edeyim yapmaya diye düşündüm. Yapmak istediğimden değil ha sırf sinirlendiğimden. Saçma sapan bir şekilde relapse oldum. Beni şaşırtan şey o kelimeyi aratıp sayfayı açtıktan sonra hızla gelen uyuşukluk ve baş ağrısı oldu. Bu kadar hızlı bir şekilde beyini ele geçireceğini düşünmemiştim.
Dikkatimi çeken şeylerden birisi de ben sürecin bana bir katkısı olmadığını çokça düşünmüştüm fakat nankörlük etmişim. Nfp sürecinde aslında insan gibi yaşadığım ve daha huzurlu olduğum için buna alışmışım sanırım eski zamanları unutmuşum. Yapacak bir şey yok. Tekrardan başlayacağız. Önemli olan günler değil o bilinci tekrardan kazanabilmek.
Esenlikler dilerim.
