-Sadece kendime not ediyorum,çok güçlü bir relapse'ı son anda yendim ,40. Gündeyim ve devam edeceğim. Yaptıklarım hakkında İngilizce , spor rütinim fena gitmiyor ve ders konusunda istikrar sağlamak için daha erken kalkıp zamanımı vermem gerekiyor geri kalan vaktide kendime ve aileme harcayacağım. Ana hedeflerim hariç diğer hedeflerime yönelemiyorum yönelsem bile içim rahat etmiyor ana hedeflerimi(Sadece ders) yapmadan iki gündür film izliyorum bugün filmi yarıda kestim bıraktım beynim altüst oldu kendimi dizginleyip yeter dedim 10 dk kafamı toparladım çünkü başım çatlıyordu,yarın 8'de kalkacağım evi toparladıktan sonra işlerime hemen başlayıp,kitap okuyup çizim yapıcağım zamanım olursa dışarı çıkarken mağlum kar burada hala erimedi.(Bu arada haftada 1 kere full dopamin orucu tutup,diğer günler ,sosyal medya ,şeker ve nofap'e dikkat ediyorum (nofap kesin ilerlesede şeker'de abartı olmadan biraz şekerli ve cevizli atıştırmalık yedim ve geçen günlerde instagramı indirip bizimkilerle konuştum eğlendim, yine de ınstagram aynı, insanları görmek bir şeyler yaptığını görmek içerik yayıncılarının ve sürekli gelen bilgi bombardımanı görünce tekrar sildim,youtubeda bazen kendimi tutamayıp video izliyorum)onun haricinde relapse olduğum halde kendimi hiç bozmadım,beynim artık noluyor lan!? Demeye başladı bunu hissediyorum, ailemle daha verimli ve güzel vakit geçirmek isterdim ama eskiden veni kitap okumaya teşvik eden ailem telefondan başını kaldırmıyor sanki fişlenmişler gibi ve bu konu hakkında yorum yapınca robot gibi tepki bile vermiyorlar,babamı hiç söylemiyorum 2 elinde telefon , televizyon izleyip üstüne radyo dinleme potansiyeli var (eskiden böyle değildi bir kütüphane dolusu kitabı vardı en azından hafta da bir kaç kere kitap okurdu).Gelin kitap okuyalım dediğimde canları sıkılıyor bu siktiğimin telefonunu gerçekten ileri günlerde tuşlu telefonla değiştireceğim ve zaten hedeflerime daha çok odaklanacağıma eminim ve ailem bendeki bu değişimi farket ettirip onları değiştireceğim tabi bu imkanlar yüzündende oluyor ben dışarı çıkıp yürüyüp bir şeylerle meşgul olduğumuz özellikle dışarı çıktığımızda bakmadığımızı fark ettim ve son günlerde zaten hiç çıkmıyoruz ve bu beni dellendiriyor hareketsizliği gerçekten hiç sevmem.
