Krizdeyken aklımızın çelindiğini herkes bilir.Aslında bu bilinçaltımızın bize sunduğu bir şeydir.Strese gireriz ancak sorunu çözmeye değil bağımlılıklara yöneliriz.Çünkü bilinçaltı olarak kolay çözüme yönelmişizdir.Bilinçaltı da bizim mantığımızı susturma eğilimindedir.

Aklınız ne kadar bulanırsa bulansın,şu gerçek var:

-Hiçbir bağımlılık arzusu evet diyilip karşılandığında bitmez her zaman daha fazlası istenir.Biz o an o şeye ulaşınca istek bitecek ve bir kaç saat sonra normal hayatımıza geri dönecek gibi hissediyoruz ancak istek bitmiyor ve kendimizi bir arzu bataklığında buluyoruz.​

Güzel bir şarkı bırakıyorum,pmoya uyarlayın:

*"Onların seni yeniden kırmak için söylediği her şeyi hatırla."*:​

-Bir şey olmaz.​

-Yapıp çıkcam.​

​

Her gün kaderini mühürlerler ama sen fark edemezsin!"*​

.