Kendimi her zaman geliştirmek istedim ama her zaman engel olan yine kendimdim. Bireysel olarak hiç hedef koyamıyorum sürekli bir çevreye girince hayatta bir anlam araç aramaya başlıyorum ve o ortamı kaybedince de ilgimle birlikte yıkılıyorum yine içi boş bir nevermorefap kalıyor. Bu tek bende olan bir şey mi yani illaha bir şeye ilgi duymanız için bir çevre ortam şart mı yakın zamanda bir topluluğa katıldım ve yine ayrılmak durumunda kalacam bu sadece bana özgü bir şey mi hiç bir şeye ilgi duymamak sadece çevreme bağlı bazı şeylere ilgi duymak canımı çok sıkıyor.
Çevrenin Bana Etkisi (Soru)
- Konuyu başlatan NeverMoreFap
- Başlangıç tarihi
Hocam bence çevreye çok fazla bel bağlamamanızı öneririm onun yerine kaliteli bir yalnızlığı seçin
Başta bana destek olan senseye ve mesajını silen kişiye değerli yorumları için teşekkür ederim.
İnsanın kendi hatasını fark etmesi zordur güzel insan sende hatamı fark etmemi sağladın yolun açık olsun
Haklısın bunun önemini söylediğinin üzere düşününce daha iyi anlıyorum
İnsanın kendi hatasını fark etmesi zordur güzel insan sende hatamı fark etmemi sağladın yolun açık olsun
Sosyalleşmek iyidir. Topluluğa katılmak iyidir. Bir topluluğa fazla bağlanma. Sosyalleş, insanlarla tanış. Topluluksuz yapamaz hale gelme. Haftada bir kaç saat topluluk etkinliklerine katılmanın insan psikolojisine çok iyi geldiğini düşünüyorum. Kaliteli toplulukları seç.
Değerli tavsiyelerin için teşekkürler. Çevreme çok bağlı kalmamın sebebi çevre ile ilgili geçmişten kalan kanayan yarımın olmasıydı. Sosyalleşmekte önemli ama yalnız yapamayacak kadar olmakta büyük bir sorun. Dediklerine katılıyorum.
Dostum yalnızlık seni kabuğuna çeker. Yani bir çevre elbette olmalı fakat bu çevrenin kalitesi önemli. Kaliteli tatlı bir rakabet ve iyi niteliklere sahip ve edilen muhabbetlerin bu nitelikleri artırmaya yönelik olan çevre edinmeni tavsiye ederim. Birde okumak her daim bir motivedir. Bende kendimle kaldığımda bir nitelikli çevreye sahip olmadığımda boş anlamsız bir hayata sahip oluyorum. Bence bu zamanın en büyük hastalığı yani yalnızlık.
Keşke benim zihnimde buna hazır olsa ben 2 yıldır hayattan hiç çekmediğim kadar azap pişmanlık çektim sırf yanlış kararlar ve çevre yüzünden nasıl farketmediğimi soracak olursan bilinçaltında öyle kalmıştı acı çektiğimi hissediyordum bir sebepten ötürü ama neyden kaynaklı olduğunu anlayamamıştım o zamanlar henüz ne olduğunu bilmiyordum zihnimde o yaraları taşıyarak hayatıma devam ederken odak soruna bir yenisi daha eklenmiş oldu şimdi yeni çevreye hazır mıyım diye sorduğumda kendime hala istemsizce eski çevreyi aradığımı fark ettim nasıl çözülecek bilmiyorum ama tek bildiğim bana çok büyük zararlar verdiği
Dostum arayan bulur atalarımızdan kalma sözdür. Bu yüzden hiçbir zaman geriye bakıp keşke böyle olmasaydı deme. Geçmişe sadece bir sebeple bakılabilir. Hataları görüp bu hatalara tekrar düşmemek için. Dostum emin ol aradığını bulacaksın. Bulmazsan bile en azından bu yoldasın. Ben derdim hep bir gün düzeleceğim o gün bu gün değil ama birgün düzeleceğim. Bazen bu sözlerimin üstünden aylar yıllar geçiyordu ama ben aynıydım. Demem o ki mutlak düzelme sağlanamasada buna yaklaşacağımıza inanıyorum. Bu ümitli olmakla ve mücadele etmekle mümkün. Umudunu yitirme inan herşeyin düzeleceğine inan bunun için uğraş ve mücadele et. Bu çaba sana o neticeyi verecek inşaallah.
