Merhaba arkadaşlar. 4-5 yıldır bağımlılıktan kurtulmaya çalışıyorum. 5 kere 90 günü geçtim bu süre zarfında. Fakat son iki aydır sanki başladığım noktaya geri dönüyor gibiyim.
Çok fazla yöntem denedim. Bunların içinde her hafta kriz tatbikatı yapmak, bileğime paket lastiği takıp her düşünce geldiğinde çekip bırakmak, her gün 10 dk telkin vermek ve geçmişte denediğim pek çok şey var.
Süreçte belli bir noktaya gelmeyi canı gönülden istiyorum. Lakin gelebildiğim max gün 110. Bu yüzden tipik bir krizimi detaylarıyla anlatıp kaçırdığım noktayı burada krizlerin üstesinden gelmiş pek çok insandan en azından birinin bulabileceğini düşünüyorum. Bu yaklaşım aramızdaki çoğu kişinin kaçırdığı noktaları bulmamızı sağlayabilir.
Öncelikle kriz geldiğinde masanın başında oluyorum. Artık bir krizin geleceğini 1-2 saat önceden fark ediyorum. Tatlı krizlerine benziyor. Tok olmanıza ve o gün yeterli kaloriyi almanıza rağmen vücudunuzun size o geceyi cehennem etmesi gibi zihnimde o gün gerekli dopamini almasına rağmen(Ders çalışarak, spora giderek, şükran günlüğü doldurarak, meditasyon vs.) kafamın içini görüntülerle dolduruyor. Tabiki ilk krizde teslim olmuyorum. Zaten ilk krizler hafif oluyor. Fakat bir arkadaş çok güzel tarif etmişti. Güdümlü füzelere benzeyen krizler önceden tasarladığım kriz tatbikatını uygulasam bile "Aferin iyi bir iş yaptın. Şimdi şu kelimeyi arat da kendimize gelelim" diye beni takip ediyor. Vaziyet buyken ders çalışmak için kendimi zorluyorum. Biraz kafam dağılıyor. Fakat tam gitti derken bir daha geliyor. Ben de en sonunda "Yeter lan seninle mi uğraşacağım!?" diyip istediğini veriyorum. Bu kriz çeşidi zamanında 100 günleri geçtiğimde 4 gün beni takip etmişti. O süre zarfında tetikleyicilere bakmama rağmen inatçı krizler bana galip geldi. Bu durum hakkında birkaç sorum var:
+İnatçı düşünceler gelirken o yol ayrımında ilk yapmak gereken nedir?
+İyi bir kriz tatbikatı nasıl olur?
+O gün yapmanız gereken işler varken ve sınırlı süreye sahipken kriz uğruna yapmanız gereken işler feda edilmeli midir?
+Farkındalık arttıran meditasyonu tam olarak nasıl yapıyorsunuz?
+Stresinizi azaltmak için yaptığınız aktiviteler neler?
Geleceğini düşündüğüm birkaç soruya şimdiden cevap vereyim:
-Tüm günüm sınava çalışmakla dolu. Günün başında elimde bir iş listesi oluyor. Gün sonuna kadar %90'ı bitmiş oluyor. Boş günümde 9-10 saat çalışıyorum.
-Relapse olsam bile toparlanıp devam ediyorum. Videolara dalmıyorum.
-Pkby kitabını okudum. Allen Carr belgeselini izledim.
-Bulunduğum evde yalnızım.
-Kriz tatbikatım Meditasyon>Neverfap'ten metin okuma>Cinsel organ yıkama>Plank>Yerli yabancı random bir nofap videosu izleme şeklinde 30 dk süren bir rutin oluyor.
-Telkin kısmı relapse olduğum bir noktada kaydettiğim sesimi dinlemem ve sonra 10 dk kendime telkin verme şeklinde oluyor.
-Vücut geliştirme ile uğraşıyorum.
-Bu bağımlılık dışında başka bir bağımlılığım yok.
Çok fazla yöntem denedim. Bunların içinde her hafta kriz tatbikatı yapmak, bileğime paket lastiği takıp her düşünce geldiğinde çekip bırakmak, her gün 10 dk telkin vermek ve geçmişte denediğim pek çok şey var.
Süreçte belli bir noktaya gelmeyi canı gönülden istiyorum. Lakin gelebildiğim max gün 110. Bu yüzden tipik bir krizimi detaylarıyla anlatıp kaçırdığım noktayı burada krizlerin üstesinden gelmiş pek çok insandan en azından birinin bulabileceğini düşünüyorum. Bu yaklaşım aramızdaki çoğu kişinin kaçırdığı noktaları bulmamızı sağlayabilir.
Öncelikle kriz geldiğinde masanın başında oluyorum. Artık bir krizin geleceğini 1-2 saat önceden fark ediyorum. Tatlı krizlerine benziyor. Tok olmanıza ve o gün yeterli kaloriyi almanıza rağmen vücudunuzun size o geceyi cehennem etmesi gibi zihnimde o gün gerekli dopamini almasına rağmen(Ders çalışarak, spora giderek, şükran günlüğü doldurarak, meditasyon vs.) kafamın içini görüntülerle dolduruyor. Tabiki ilk krizde teslim olmuyorum. Zaten ilk krizler hafif oluyor. Fakat bir arkadaş çok güzel tarif etmişti. Güdümlü füzelere benzeyen krizler önceden tasarladığım kriz tatbikatını uygulasam bile "Aferin iyi bir iş yaptın. Şimdi şu kelimeyi arat da kendimize gelelim" diye beni takip ediyor. Vaziyet buyken ders çalışmak için kendimi zorluyorum. Biraz kafam dağılıyor. Fakat tam gitti derken bir daha geliyor. Ben de en sonunda "Yeter lan seninle mi uğraşacağım!?" diyip istediğini veriyorum. Bu kriz çeşidi zamanında 100 günleri geçtiğimde 4 gün beni takip etmişti. O süre zarfında tetikleyicilere bakmama rağmen inatçı krizler bana galip geldi. Bu durum hakkında birkaç sorum var:
+İnatçı düşünceler gelirken o yol ayrımında ilk yapmak gereken nedir?
+İyi bir kriz tatbikatı nasıl olur?
+O gün yapmanız gereken işler varken ve sınırlı süreye sahipken kriz uğruna yapmanız gereken işler feda edilmeli midir?
+Farkındalık arttıran meditasyonu tam olarak nasıl yapıyorsunuz?
+Stresinizi azaltmak için yaptığınız aktiviteler neler?
Geleceğini düşündüğüm birkaç soruya şimdiden cevap vereyim:
-Tüm günüm sınava çalışmakla dolu. Günün başında elimde bir iş listesi oluyor. Gün sonuna kadar %90'ı bitmiş oluyor. Boş günümde 9-10 saat çalışıyorum.
-Relapse olsam bile toparlanıp devam ediyorum. Videolara dalmıyorum.
-Pkby kitabını okudum. Allen Carr belgeselini izledim.
-Bulunduğum evde yalnızım.
-Kriz tatbikatım Meditasyon>Neverfap'ten metin okuma>Cinsel organ yıkama>Plank>Yerli yabancı random bir nofap videosu izleme şeklinde 30 dk süren bir rutin oluyor.
-Telkin kısmı relapse olduğum bir noktada kaydettiğim sesimi dinlemem ve sonra 10 dk kendime telkin verme şeklinde oluyor.
-Vücut geliştirme ile uğraşıyorum.
-Bu bağımlılık dışında başka bir bağımlılığım yok.
