mızmılanmayacağım tekrar döndüm 17 mart 2023

DEHB tanısını bir doktor mu koydu?

Dostum bendede bu sıkıntılar mevcut . istemediğim bit ünide istemediğim bir bölümü okudum. Sen yinede ailene söyleyebilmişsin ben maddi nedenlerden dolayı tekrar çalışmanın sınava girmenin hayalini bile kuramadım. Yol yakınken kendin dön işin içinden çık yoksa sonrası senin için bir felakete dönüşebilir

kardeş mühendisliklerde nereden mezun olduğun önemli değil
önemli olan kendini bu 4 senede geliştirmen sosyal olman gezmen
hatta kolay basit bir üniversitede daha çok avantajlı olursun
dersleri kolay geçersin
bu devirde üniversite okumak bile boş işken...

Dostum, benimki de benzer bir durum ama tek fark ben maddiyattan bırakamadım. Sen bi hafta kendine bak 10 saat ve üstü çalışıyorsan bırak üniyi, tekrar hazırlan bir daha dene derim şansını. Ya da (benim şuan da düşündüğüm) üniyi dolu dolu iyi bir dereceyle bitirip işe başladıktan sonra duruma göre tekrar sınava girmek, imkansız görünebilir ama detaya inince gerçekleştirilebilir duruyor.

Hocam ben yerinizde olsam hareket edecek için sağlam sebepler bulana kadar dururdum. Durup bir düşünürdüm. Çünkü eğer hareketi kendimiz amaçlarımız hedeflerimiz ideallerimiz uğruna atmazsak ;bir başkasının amaç ideali uğruna atarız : buda bizi hiç tatmin etmez. Sürekli insanların bizden memnun olduğu gibi biri olmaya çalışırız ama işte adı üstünde hedef buysa insanlar memnun tatmin olur ; biz değil. Ben yargılarınızda bunu gördüm örneğin dandik üniversite derken neye göre diyorsunuz ? Veya kendinize yetersiz derken neye göre ? Dediğim gibi size tavsiyem kesinlikle okuyun. Kendinizi toplumu etrafınızı neden hareket etmeniz gerektiğini. Tabi bunlar insanın inanç alanına giriyor : bence bunuda bir sorgulayın. Eğer müslümansanız kuran ı okuyun. Sonuçta bizi yaratan Allah bizim hangi bakış açısıyla etrafa bakmamızı veya etrafımızdaki şeylere nasıl yaklaşırsak bizi üzer bunu en iyi bizi yaratan bilir. Tavsiyem bunlar

15 senedir mühendis olarak, özel sektörde çalışan bir ağabeyin olarak söylüyorum.Eğer ki hayalindeki mesleğe karar vermişsen ve bundan eminsen, tekrar oku derim ama sakın universite dandik diye tekrar hazırlanma derim.iş hayatında okula bakmazlar hiç.senin ne olduğuna, neyi ne kadar bildiğine bakarlar.okuldaki derslerin hiçbirini kullanmıyorum diyebilirim mesela.bana kalsa dandik okulda okumak daha iyi, uzatmazsın, iş hayatına erken atılırsın, kendini çok daha fazla geliştirirsin, sosyal olursun.bunu İTÜ'den mezun bi abin olarak söylüyorum.sürekli herşeye 0'dan başlarsan motivasyonun kaybolur ve hiçbirşey yapamazsın.başlarken heyecanlı gelir ama devam ederken kafanda yine başka şeyler olacaktır..hayalindeki mesleği nasıl bulabilirsin bilemem, ama onu bulduktan sonra nasıl emin olacağını sana söyleyebilirim.hayatta yapmaktan en çok zevk aldığın şeyi biliyorsundur.maç izlemek olur, bilgisayar oyunu olabilir vs..tam bunu yaparken sana hayalindeki işle alakalı birşey geldiğini düşün..eğer yerinden koşa koşa kalkıyorsan , evet bu senin hayalindeki meselektir.

kovabalıksatranc' Alıntı:

Şu anda aşırı dandik bir üniversitede bilgisayar mühendisliği okuyorum , ilk vizeler başladığında aklım başıma dank etti neden çalışmadım ben sınava diye , ilk mezun senemde girdim buraya , 12.sınıftayken ağır depresyondaydım elimi kaldıracak halim yoktu birde açığa geçmiştim çalışırım diye büyük bir hataymış o yıl toplasan 25 soru bile çözmemiştirim sonrasında mezuna kaldım ve yine düzgün çalışmadım ama denemelere gire gire bir şekilde bilg. müh. gelecek bir sıralama yapmışım , bu çalışmaya bunu bile beklemiyordum doğrusu , matematik vs. okurum diyordum 200k altı bir sıralamanın gelmesi beni sonuç sabahı çok şaşırtmıştı.Etrafımdaki çoğu kaliteli hocam bana düzenli çalışırsam derece bile yapabileceğimi söylüyordu hiçbirini dinlemedim , hiçbir çalışmam 10 günden daha uzun sürmedi.Etrafımdaki diğer sınıf arkadaşlarımın konuşmalarına kulak misafiri olduğumdaysa pişmanlığım katlanıyor adamların hepsi yksde çıkan konuları vs. bitirmiş kaç deneme çözmüş yine buraya gelmiş , ben bu sene sınava ayt fizikte sıfır bilgiyle kimyada 11.sınıfın ilk 3 konusunu bilerek , biyolojideyse yine 11.sınıfın ilk 3 konusunu bilerek girmiştim. 12.sınıf matematiğiyle alakalı ise hiçbir fikrim yoktu.

Ailemle her telefon konuşmasında bunun muhabbeti geçiyor hafiften bir aşağılamayla konuşuyorlar , kuzenim kendimi bildim bileli sürekli ders çalışır her yıl dershaneye gider hatta geçen sene onunda ilk mezun senesiydi ve özel hoca falan tutmuşlardı bu sene benden daha kötü bir sıralama yapıp çok daha dandik bir yerde elektrik müh kazandı , şahsen ben tıp falan bekliyordum onun için neyse annem diyor ki kuzenin bu sene sınava tekrar girecekmiş hekimlik istiyormuş.

İlk vize haftası bittikten 5 gün sonra gaza geldim dedim ben buradan gitmeliyim , burada harcanacağım . tam 11 gün aralıksız ders çalıştım ortalama günde 6 saate tekabül eden bir çalışma yaptım sonrasında tekrardan çöküş başladı , bu salı gününden beri ne ders çalışabiliyorum ne üniye odaklanabiliyorum ne düşünebiliyorum , dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğum var ama ailem ilaçlara karşı aşırı tepkili , psikiyatriyle alakalı her şeye karşılar bu yüzden bunca yıldır asla kullanmadım. Mezun senemdeykende böyleydi eğer 6 saat çalıştıysam bir sonraki gün imkanı yok çalışamıyordum her masaya oturuşum arasında minimum 5 gün oluyordu son ay ise hiç oturamadım.Başladığım işin devamını getiremiyorum sonrasında gitgide çökmeye başlıyorum.

Artık kafayı yeme noktasına geldim , bir yanım diyor ki sen zaten çalışamazsın , sal üniye tekrardan hazırlanma işini git programlama öğrenmeye başla diğer tarafım diyor ki daha sağlam bir ünide daha kaliteli insanlarla tanışabilme gibi bir şans oluştur orada tekrardan başla , o kadar arada kaldım bunaldım ki.En son ailemi aradığımda sanırım perşembeydi , bu durumu anlattım 2 yıldır bu döngüdeyim dedim , hiçbir çalışmanın devamı gelmiyor , her zaman bir kopuş oluyor artık bıktım , bırakacağım bu işin peşini , yemediğim azar kalmadı en son telefonu yüzüme kapattı.Hiçbir şey için savaş veremediğimden dolayı kendimden de nefret ediyorum , vazgeçmek istemiyorum daha iyi bir yere gitmek istiyorum ama önüme sürekli taş konuluyor . Tek kelimeyle bıktım !

Genişletmek için tıklayın ...

Dostum DEHB ciddi bir rahatsızlıktır ve ilaçsız bir şekilde kurtulman zordur. Açık açık söylüyorum sana neden diye soracak olursan bunu yaşayan birisi de benim. Senin yapman gereken bundan kurtulmak için bizzat doktor gözetiminde bir tedaviye gitmen. Çünkü eğer DEHB daha da ilerlerse ki zaten yanında başka rahatsızlıkları da beraberinde getirmesi çok olağan bir rahatsızlık. Mesela panik atak, depresyon ,sosyal fobi vs. gibi . Hadi şimdilik öyle yada böyle bir vaziyet bulup kendine yol çizebilirsin peki ilerleyen günlerde neler yaşayacağın belli midir? Tabii ki değil. Sakın benim seni etkilemek için bunları söylediğimi sanma ama görünen köy kılavuz istemez sende bilirsin. Ben 8 yaşında teşhis almış ve ilaç kullanımım ailem tarafından etkilendiği için veya engellendiği için bu günlere geldim. Belki kötülüğüm olsun diye yapmadılar ki kimin ailesi zaten böyle bir şey yapar. Ama keşke bu konuda biraz daha bilinçli olsalardı daha iyi olurdu. Benim yaşadıklarımı Allah bilir.

Vardır bunda da bir hayır diyerek yoluma devam ettim . Bu hayatta hep hayrı şerri düşünerek yaşamak lazım gelendir. Bende daha yeni tekrardan bu tedaviye başladım ama 17 18 senem çöp oldu. Yani o günler aklıma geldikçe kendimi bazen bir hiçmiş gibi hissederim . Daha farklı bir yaşamımız olabilirdi. Keşke demeyi bırakmanın vakti geldi o zaman onu yaşamamız gerekiyormuş onu yaşamışız . Söylenecek fazla söz yok . Ama bugünden sonra artık bazı şeyleri yapabiliriz . Eğer şimdiden bu vaziyete geldiysen bence doktorunla görüş .Gerekirse elinde imkanın var ise özele de gidebilirsin. Ama sakın kendini boş verme olan sana olur. Bu hayat sana bir kere verilir ve bunun kıymetini yaşayarak ilerlememiz gerekir. Aksi halde her seferinde bir sorun sıkıntı ,olmamışlıklar, sürekli geçmişi düşünerek yapılan hatalar , pişmanlıklar , kötü anılar vb. gibi .Ama şunu asla unutma her gecenin elbet sabahı vardır. Er ya da geç güneş o geceyi yırtacaktır. Sana bir abin olarak vereceğim tavsiye; Bugüne kadar senin hakkında söylediklerini kendileri bile bilmeden sana faydası dokunamamış insanların peşine gitmeyi bırak. Allah'a dayan . Tedaviye başlamanı isterim.

Örneğin kendimden söyleyecek olursam benim bu tedaviye başlayalı 18 gün falan oldu. Ama bazı şeylerin değişmesini istedim lakin bir çözüm yolu bulamadım.Belki de kendi dozumu daha bulamadım ki çünkü yeni başlayan birisi olarak ne kadar etkili olup olmayacağı konusunda hala tereddüt içindeyim. Ama içimdeki o dürtü bazı şeylerin iyiye gideceğini bana söylüyor. Devam et zaten bu zamana kadar ne kazandın ki ne kaybedersin. Elbette ilaç ta işe yaramayacağı hususlar olabilir neden mi çünkü sen genel mana da kendi beynini bağımlılık yoluyla da mahvedip ona göre kendini düzletebilecek güce sahip olmadığını düşünürsen olacağı budur. Ağır ağır merdivenleri çık bir günde her şeyin değişmeyeceğini sen de biliyorsun . Osmanlı da o kadar toprağa bir günde hakim olup ta Arnavutluk tan Yemen'e İran'dan Cezayir'e kadar 2 günde ulaşmadı. Ve sonu da hakeza 1 günde bitmedi. Neden bağımlılık konusunda bu kadar değindim çünkü şunu söyleyebilirim ki biz DEHB hastaları olarak diğer insanlara nazaran daha hızlı bir şekilde bağımlı olabiliyoruz. Bizim dikkat etmemiz gerekenler bellidir. Sınırlarımızı çizerek ona göre yaşamayı öğrenmedikçe hep bir yanımız eksik kalacak.

Asla ümidini yitirmeni istemem. Her zaman bir kapı açılır insana. Gerekirse bize kimse bu konuda yardım elini uzatmıyor ise biz bir şeylerin peşinde koşarak kendimizi daha iyiye odaklayarak ona göre hareket edeceğiz. Birbirimize destek olacağız. Ama Allah'ın varlığını haşa unutmadan yaşamak zorundayız. Onun verdiklerinin de şükrünü eda edebilmeyi bilmeliyiz. Evet bir hastalığımız var doğru ama bu yolun sonu demek değil. Bir bakarsın gelecek günlerin geçmişinden daha aydınlık olacak. Bir bakarsın hiç ummadığın yerlerden birileri gelip koluna destek olacak. Ama pes etmeyeceğiz ki ben bunu nereden öğrendim diye soracak olursan bir karıncayı bir keresinde evimin holünde görmüştüm ve hayvan 38 defa düştü kalktı ve en sonunda yerde kalan kırıntıyı kapının altından girerek yuvasına sokmayı başardı. Bunlar bizim için hep ders niteliğinde olması gereken şeylerdir. Lütfen kendini hırpalama. Zaten yeteri kadar darbe aldın . Düştün kalkamadın. Ama bundan sonrası senin elinde. Ben 45 yaşında bu tedaviye neden 18 19 yaşımda başlamadım diye hayıflanan adam gördüm .Girdiği hiç bir ortamda kendine yer bulamaması , yaptıklarına katma değer katamaması , hayatın keyfinden habersiz yaşaması vb. gibi gibi . Kendisi neredeyse oturup ağlayacaktı. İnşallah sen de bu konuda onun yaşadıklarını yaşamadan hayatına devam edersin . Bende çok geç başladım dediğim gibi beni buhrana sürükledi. Ama geçmişin gelmeyeceğini herkes gayet iyi bilmektedir. 10 dk öncesine bile dönemezsin . O kadar seneyi sana tekrardan yaşaman için bir fırsat önüne sunulmayacak. Sen geleceğinin geçmişinden farklı olmasını sağlamak için çaba sarf edecek birisisin.

Duam seninle , ne demek istediklerini , neler yaşadığını gayet iyi anlıyorum. İnşallah bundan sonraki günlerin geleceğinden farklı olur diye umut ediyorum . Görüşmek üzere.....