Ortaokulda iken hayatım okul içinde ve okul dışında gayet hareketliydi. Tıpkı Cennet Mahallesi gibi, her gün başka bir olay ve o olayı yaşamak veya izlemek. Eskiden daha samimi arkadaşlıklar vardı; sevilirdim. LGS bittikten sonra hayatım o kadar monotonlaştı ki, sanki bu dünyadaki görevimi tamamlamış gibiydim. Liseye geçtiğimde açıkçası hayal kırıklığına uğradım biraz. "Asıl dostluklar lisede başlar." derlerdi. Anlayalı çok oldu, devir değişmiş. Bu nesilde (evet, Z kuşağı) sevgi, namus, şeref kalmamış. Herkes sahte, samimiyetsiz... Eskiden ezilirdim, bazen dalga geçilirdim ama... Bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama, ben LGS'ye çalışmayı bile özledim. O zamanlar herşeye rağmen çok daha mutluydum, hı? Şimdi ise benliğini kaybetmiş, korkak bir insanım.

Ne istediğimi ben de tam olarak bilmiyorum. Bunlar normal mi, ben mi büyütüyorum..? Düşünceleriniz neler?

Eğitim sistemi senin gibi birçok genci böyle etkiledi etkilemeye devam ediyorda...
Başka sözüm yok. Sınavları hayat amacı haline getiren bir nesil yetişiyor. Tüm hayatımız birkaç saatlik sınava bağlı. (Sözde öyle yoksa okusan da hiçbir şey garanti değil)
Muhtemelen şuanki sınıf çevren pek iyi değil. Başka sınıflarla takılabilirsin.

Normal, büyümek böyle bir şey. Geçmiş güzel görünür, geçmiş hakkında konuşmak kolaydır çünkü geçmiştir. Ah şöyle yapsaydım neler olurdu kim bilir diye hayal kurmak bile rahatlatır. böylece sorumluluk almamış oluruz. oysa elimizdeki en değerli zaman tam olarak şimdi bu saniyedir. bu saniye de geçiyor zaman akıyor ve geçmişe dönüşüyor. Olaya farklı yaklaştım ama tuhaf bir zamanda imtihan olduğumuza katılıyorum. Tabi her zamanın da ayrı ayrı imtihanları oluyor. Yani dünya hayatı böyle ne bekleyebiliriz bilemiyorum. bir şey beklemek doğru mu onu da bilmiyorum.

Senharikabirisin' Alıntı:

Normal, büyümek böyle bir şey. Geçmiş güzel görünür, geçmiş hakkında konuşmak kolaydır çünkü geçmiştir. Ah şöyle yapsaydım neler olurdu kim bilir diye hayal kurmak bile rahatlatır. böylece sorumluluk almamış oluruz. oysa elimizdeki en değerli zaman tam olarak şimdi bu saniyedir. bu saniye de geçiyor zaman akıyor ve geçmişe dönüşüyor. Olaya farklı yaklaştım ama tuhaf bir zamanda imtihan olduğumuza katılıyorum. Tabi her zamanın da ayrı ayrı imtihanları oluyor. Yani dünya hayatı böyle ne bekleyebiliriz bilemiyorum. bir şey beklemek doğru mu onu da bilmiyorum.

Genişletmek için tıklayın ...

Katılıyorum Üstadım

Dostum ülke şartları da etkiliyor herkes geleceğinden şüpheli.

Black Rose' Alıntı:

Eğitim sistemi senin gibi birçok genci böyle etkiledi etkilemeye devam ediyorda...

Genişletmek için tıklayın ...

Eğitim sistemiyle alakalı olduğunu düşünmüyorum. Ben sadece mutlu olmak istiyorum. Eskiden herşeye rağmen mutluydum. Şimdi..?

Normal şeyler özellikle boşluktaysan yapıcak birşeyin yoksa kendine hedef belirle ileride ne olmak istiyorsun nerede olmak istiyorsun onun rotasını oluştur hayatını ona göre inşa et ufak ufak adımlarla istikrarlı bir şekilde devam et. Mutlaka egzersiz yap sabahları erken kalkmayı alışkanlık haline getir ve hedefine göre yaşa

IslamistNeverfaper' Alıntı:

Katılıyorum Üstadım

Genişletmek için tıklayın ...

eyvallah hocam

Etrafımdaki tüm insanlar ya özenti, ya aptal, ya kendini beğenmiş(ayrıca bir vasıfları yok, ağaçlara zahmet, bizlere kayıp verdiriyorlar, tam bir oksijen israfı) ya da güvenilmez. Gerçekten ben özgün davranırım, aklım gayet yerinde, kendimi hem çok sever hem haddimi bilirim, ayrıca ben ölümüne güvenilebilir bir insanım. Gerçekten böyle olmasam bunları yazmaz, size dert anlatmazdım. Sadece, sanırım dünya'da tam anlamıyla bir 'insan' kalmadı...

B Ç' Alıntı:

Eğitim sistemiyle alakalı olduğunu düşünmüyorum. Ben sadece mutlu olmak istiyorum. Eskiden herşeye rağmen mutluydum. Şimdi..?

Genişletmek için tıklayın ...

Lgs sınavından sonra amaçsız hissettiğini belirtmişsin. O yorumu bu yüzden yaptım.
Ayrıca yaş artınca mutluluğun azalması şu dünyada çok normal. (Paraları etrafa saçmıyorsan)

B Ç' Alıntı:

Ortaokulda iken hayatım okul içinde ve okul dışında gayet hareketliydi. Tıpkı Cennet Mahallesi gibi, her gün başka bir olay ve o olayı yaşamak veya izlemek. Eskiden daha samimi arkadaşlıklar vardı; sevilirdim. LGS bittikten sonra hayatım o kadar monotonlaştı ki, sanki bu dünyadaki görevimi tamamlamış gibiydim. Liseye geçtiğimde açıkçası hayal kırıklığına uğradım biraz. "Asıl dostluklar lisede başlar." derlerdi. Anlayalı çok oldu, devir değişmiş. Bu nesilde (evet, Z kuşağı) sevgi, namus, şeref kalmamış. Herkes sahte, samimiyetsiz... Eskiden ezilirdim, bazen dalga geçilirdim ama... Bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama, ben LGS'ye çalışmayı bile özledim. O zamanlar herşeye rağmen çok daha mutluydum, hı? Şimdi ise benliğini kaybetmiş, korkak bir insanım.

Ne istediğimi ben de tam olarak bilmiyorum. Bunlar normal mi, ben mi büyütüyorum..? Düşünceleriniz neler?

Genişletmek için tıklayın ...

Herkes sorunun büyümeyle alakası olduğunu söylemiş, ancak ben buna katılmıyorum. Sosyal medyada Z kuşağı şöyle böyle diyorlar ancak şunu söyleyim ben de Z kuşağından biriyim fakat Z kuşağından bir halt olmaz. %90'ı tembel olan, sadece hazzı için yaşayan, eğitim alamamış kişilere cahil gözüyle bakıp bütün imkanlara sahip olduğu halde 1 kitap okumaktan aciz olan, hiçbir zaman suçu kendinde bulmayan, kendini beğenmiş kişiler. İtiraf etmeliyim ki yukarda saydığım şeylerin bir bölümü bende de var. Z kuşağı dediğin nesil; eğitimsiz, bencil, popülaritenin kölesi, tek amacı tüketmek olan bir nesil. Dediklerime inanmıyorsanız youtube'a girin arama yerine cemcel yazın ve çıkan shorts videolarının yorum bölümüne bakın. Bunu örnek olarak söylüyorum rastgele bir tiktok videosunun yorumlarına da bakabilirsiniz. Arada Türkiye hakkında umutlansam hep bunu yaparım ve bütün umudum söner. Kendimi elimden geldiğince bilinçli bir şekilde yetiştirmeye çalışıyorum ancak bir kişi sadece bir kişidir ve bir şeyleri değiştiremez.

Bu söylediklerimden bütün Z kuşağı böyle anlamı çıkarmayın. Genel durumdan söz ediyorum