Uzun zaman olmuş bu foruma girmeyeli ve uzun zaman olmuş bu hesabı açalı. Ne ümitlerle ve ne enerjiyle konular, günlükler açıp yazmışım. Bir artısı oldu mu bilmiyorum zaten çok aktif biri değildim forumda.

Çok şey değişti hayatımda fakat değişmeyen bir illet var ve o illetten kurtulmak istiyorum. Biliyorum bunu çok kez söyledim kendime, yeminler ettim fakat olmadı. Bir şekilde hep kaybettim ve şimdi 24 yaşına geldim. Hep kurtulmak istesemde kurtulamadım çünkü bu konu hakkında duygu ve düşüncelerim karmaşıktı. Bir zamanlar gerçekten izlediğim bir şey bana ne kadar zarar verebilir ki, beynimde ne gibi bir hasar bırakabilir ki diye düşünürdüm. Beyinde ne kimyasallar dönüyor bilmiyorum fakat bende ki o eski enerjiyi ve erkekliği öldürdüğü kesin, cinsel performansımı öldürdüğü kesin.

Bu şeyi yaparken dışarıdan bir gözle keşke kendimi izleyebilseydim. Herhalde gördüğüm manzara karşısında utancımdan yerin dibine girerdim. Çünkü çok yazık bir manzara. Dağ gibi bir erkek s*ks yapan insanları izleyip kendini tatmin etmeye çalışıyor. Çook üzücü.

Tekrardan günlük tutmaya karar verdim. Buraya gelip pmo hakkında hissettiklerimi yazacağım ve yazdığım günlükleri tekrar tekrar okuyacağım. Bende bıraktığı duyguyu merak ediyorum çünkü. Bunu bunca yıl yapmamdaki arka planı merak ediyorum. Beni nasıl çürüttüğünü merak ediyorum o yüzden günlüğümde sürekli duygularımı ön planda tutmayı düşünüyorum. Tabi bir de yapmamaya çalışacağım bu illeti, seri oluşturmaya çalışacağım. Bakalım beni yine neler bekliyor olacak.

Umarım kısa bir günlük olmaz.

0. Gün: Dün ve bugün yine relapse oldum. Sorun değil zaten bir günde kurtulacağımı düşünmüyorum uzun süredir. Sadece bir şekilde kendimi yaparken, izlerken buluyorum. Bunun olmasına yardımcı olan büyük bir etken var. Yalnızlık... tek yaşadığım için bana engel olabilecek bir şey olmadığından karşı koyamıyorum. Büyük bir ihtimal dopamin dengesizliğinden veya artık hangi hormondan kaynaklanıyorsa emin değilim beni ona yapmaya itiyor.

Beni ne kadar kötü hissettirdiğinden biraz bahsedeyim. Sanki hiç bir şeyden zevk alamıyor gibiyim, hedefsizleştiriyor beni bu pmo illeti. Belki de ana sebebi pmo değildir belki de depresyona girmişte olabilirim fakat bunun pmo ile ilgili olup olmadığını söyleyebilmem için uzun bir süre yapmamış olmam gerek ki kıyaslama yapabileyim. Bu illeti uzun süredir yaptığım için başıma gelen talihsizlikleri bunun üzerine yığar oldum. Benim bir kaçış mekanizmama dönüştü. İlişkimde kötü müyüm? Sebebi pmo. İş hayatında odaklanamıyor ve iyi ilerleyemiyor muyum? Sebebi pmo. O olmasaydı kesin daha iyi olacaktı. Bu düşünce o kadar yerleşmiş ki belki de bırakamamın sebeplerinden biri bu olabilir. Çünkü pmoyu bırakıp yine bir şeyde başarısız olursam bu sefer kendim dışında suçlayabileceğim bir şeyim kalmaz. Fakat pmo yaptığım zamanlarda da iyi şeylerde oluyor. Bunu misal pmoya yormuyorum. Başardım çünkü pmo sayesinde demiyorum fakat kendimle alakalı beğenmediğim bir şey olduğunda hemen bunun sebeplerinden birinin pmo olduğunu, benim tam potansiyelimi göstermeme engel olduğunu söyleyip suçu ona atıp sonra tekrar tekrar yaptığım bir döngüye dönüşüyor. İlk günlüğümde de dediğim gibi erkekliğimi öldürdüğü kesin demiştim. Yaptığım şeylerin sorumluluklarını almama engel olduğu için erkekliğimi öldürüyor dedim.

Çözüm basit yapmamam gerek fakat gel gör ki bu iki gün boyuncada yaptım. Pişmanım, gram zevk almadım hatta sertleşmek için uğraş gösterim ama yine de yaptım işte. Yarın yapmamaya emin bir şekilde başlayacağım.