Yazar: woodkid
Tarih: 5 Şubat 2020
Merhabalar herkese,
Başlığın adından da okuduğunuz gibi 90. gündeyim. Uzun bir yazı olacak o yüzden zamanı olmayanlar bir köşeye kaydetsin zamanı olanlar da sonuna kadar okusun. Yoksa yazacağınız bir yorum veya fikir anlamsız olur ve anlaşılmamayı istemiyorum. Bu yazının da açtığım postun yepyeni ve tertemiz 4. sayfasının başında olması da çok güzel denk geldi. (Bu başlık günlüğümün adına gönderme olarak açıldı ve başarı hikayelerinde ve mezunlar kısmında adımın geçmesi için)
Bahsedeceğim şeyler başlığı açtığımdan beri yazdığım 3 sayfanın filtrelerden geçmiş hali olacak. Amacım çektiğim zorlukları, yaşadığım mükemmel anları, izlediğim yolları. tavsiyeleri toplu hale getirip daha düzenli bi yazı dizisi oluşturmak. Daha detaylı öğrenmek isteyenler gün dün detayını yazdığım başlığımı ilk baştan okuyabilir. En aşağıya linki koydum. Başlığın ilk iletisinde "okuyup okumamanız umurumda değil" demiştim. Ama bu yazıyı sonuna kadar okumanızı istiyorum. Başlayalım.
Cinselliğin bendeki öyküsünün pek eskilere gittiğini düşünmezdim. Yani çoğu kişi gibi 12-13 yaşlarımda pornoyla tanışmıştım ve ondan önceki hayatım da cinselliğin yerini pek düşünmezdim. Düşününce bir şeyler çıkacağını sanmazdım açıkçası. Ama düşünmeye başladığım zaman 7-10 yaşlarım arasında travma seviyesinde bazı olaylar yaşadığımın farkına vardım ve bu olayların beni aşırı pmo ya sürüklediğinin farkına varmam geç oldu. Demek istediğim şey ağır bağımlı bir insandım ve bu ***un içinde yıllarca her kategorisinde yıllarca yüzdüm. Günde 8 kere yaptığımı ve bunu arkadaşlarımla övünerek anlattığımızı hatırlarım. Bunun gibi daha çok ağır zamanlar geçirdim ve beynimin eriyip bitmediğine şaşırıyorum. Aile yapımız o zamanlar iyi olmadığından dolayı da duygusal olarak aşırı baskı hissediyordum. Birisine suç atmak huyum değildir ama bu kadar ağır bağımlı olmamdaki tek suçlu kesinlikle ben değilim. Her neyse.
Nofap'i bilmeden bu süreci bırakmam gerektiğinin farkına vardım. Şunu çok iyi biliyorum ki ben bayağı meraklı bir insanımdır. Bir şeyleri öğrenmeye bayılırım. (kendimden bu kadar bahsetmemin nedenini yazının sonlarına doğru daha iyi anlayacaksınız.) 15 yaşlarımın başında ara vermem gerektiğinin farkına vardım ve ufak tefek süreçleri yapıp bozuyordum. 16 - 17 yaşlarımda inci de bir şeyler okurken hayatınızı kökten değiştirecek olan şey başlığına denk geldim. Adam yaptığım süreci detaylı ve bilimsel olarak anlattı ve ilk ciddi denemelerim o zamanlar olmuştu. 1-2 haftalık süreçler yapıp sonra günlerce pmonun dibine vuruyordum böyle böyle artık yıpranmış hissetmeye başladım. Yapamıyorum edemiyorum ne işe yarıyorum ki yaptığım başka bir şey de yok neden yaşıyorum zaten bir dini inancım da yok intihar etsem onu yapmaya da cesaretim yok gibi düşünceler aklımdan çıkmaz oldu. Ama bir şeyler öğrenmek bana her zaman haz verdiği için sürekli yeni şeyler öğrenmeye çalışırdım. Ben öz güvensiz bi çocuktum. Kızlar benim için çok zor bir hedefti. 16 yaşıma kadar kafamda ki tabuları yıkmaya başladım. Ama teoride bilgim vardı pratiğe dökecek ne enerjim ne de deneyimim vardı. Sadece öğreniyordum başka da yaptığım bir şey yoktu. Kendimi sürekli gelişim gruplarına sokuyordum. Wp grupları sosyal medya grupları vs. Benden daha iyi insanların ortamına sokuyordum. Neverfap grubunu da bu sayede buldum ve okumaya başladım. O zamanlar şuan olduğu gibi geniş bilgiler yoktu. Lakin diğer bildiklerimle harmanlayınca bu işin ne kadar ciddi etkilerini olabileceğini kavrıyordum. Her neyse arkadaşlar bu zamanlarda 20 günlere falan anca gelebiliyordum. ilk bırakmaya çalışanlar iyi bileceklerdir 20 gün bile çok zorlu ve etkili bir dönem oluyor.
Yine sürecin 20. günlerinde falan artık dayanamaz hale gelmiştim. Yakın olduğum bir kız vardı. Kızın bana bir şeyler beslediğinin farkındaydım ama bende ne bu ilişkiyi ilerletecek enerji ve istek vardı ne de düzene oturtacak disiplin. Dediğim gibi sürecimde en uzun zamanları yapmaya çalışıyordum o zamanlar, yani 25 30 günleri görmeye çalışıyordum. Fark ettim ki bu sürecin kattığı libido yüksekliği kızlar konusunda yukarıda bahsettiğim olmayan enerjiyi ve isteği insana veriyor. Kıza karşı kur yapmaya başladım. Çünkü onu elde edip birlikte olmak istiyordum. Normalde de istiyordum ama harekete geçmiştim. Kızı daha fazla tav etmeye başladım. Manipüle etmeye başladım. Bana neredeyse itaatkar hale getirmeye başladım. En sonunda da birlikte oldum. Buraya kadar çok iyi. Ama o gece resmen rezil oldum. O kategorilerinde gezdiğim kadınları görünce şaha kalkan şey gerçek bir kızın önünde boynu bükük duruyordu. O gece çok cebelleştim. Sabah kızdan özür dilemek zorunda kaldım. Çünkü iki tarafında beklentileri karşılanmadı. Psikolojik olarak kötü etkilenmiştim. Bir erkeğin başına gelebilecek en rezil durumlardan birisi arkadaşlar...
Aylar böyle geçmeye başladı. Üni sınavına hazırlanmam lazımken bende ne heves vardı ne de başka bir şey. Okursam bir iki kitap okuyup bırakırdım, belgesel izler, düşünürdüm. Hedefimle doğrudan alakasız olan her şeyi yapardım. Hedefim bile yoktu :d mezuna kaldım.
Diplerde sürünüyordum. Foruma girip başlık açtım. "HAYATIMI NASIL MAHVEDİYORUM ONU ANLATAYIM" bu başlığı açtığım zaman bitik bir insandım. Birlikte olduğum kızlardan bıkmıştım artık. Her şeyden. Yaşamanın anlamı yoktu. Gerçekten intihar edecektim. Yaşamakla ölmek arasında ince çizgi varsa ben o çizginin üstünde dengesiz bir şekilde yürüyormuşum. Buraya yazmak beni her zaman motive etmiştir. O yüzden başlığı açtığım günden sonraki her iletiden sonra daha da güçlü sürece başlıyordum. 45 gün en uzun sürem olmuştu ama boş bir süreçti. Bir tane kitap bitirmem dışında başka hiçbir şey yapmamıştım. Sürecin en kritik ve dipte yerlerinde süreci bozmuştum. O yazı yine süreci deneye deneye geçirdim ve sınav maratonuna tekrar başlamam gerekirken ben süreci hala denemeye çalışıyordum. Eylül Ekim ayları bomboş geçti. Artık bunalıma girmeye başladım. Herkes gözlerimin içine bakıyordu. 19 yılım bomboş geçmişti. Aynaya baktığım zaman kendi varlığımı hissedemiyordum. Rahat rahat uyuyabildiğim için utanıyordum. Nasıl bu kadar hayatsız aptalın teki olabiliyordum? Uykumu kaçıracak kadar istediğim şeyler neden yoktu? Sabah kalktığımda uyandığıma sevinmem gerekirken üzülmemin sebebi neydi? Nofap'i yıllardır deniyordum ama adam akıllı yapamıyordum. Kedi olalı bir fare bile tutamamıştım. Dersleri düzenli çalışamıyordum. Ama başım dik yürüyordum, boğazıma kadar ***un içine batmıştım çünkü. Tekrar buraya geldim. En dibe battığım zamanlardaki içime gelen başarma hissiyle iletiyi girdim.
8 kasım 2019
90 günlük sürecimin başı arkadaşlar. Günlüğümün hepsini okursanız daha önceden defalarca yenildiğimi, intiharın eşiğine geldiğimi fark edersiniz. Artık denemekten başka çarem kalmamıştı. En yakın av bayiye gidip bir kutu mermi almayı planlıyordum. Ya bu deveyi güdecektim ya da bu diyardan gidecektim. Denemeyi seçtim. Ders hala çalışmıyordum, sürekli başka şeylerle meşgul olmaya başladım. Şehir dışına çıktım. 30 gün 40 gün geçti. Ufak tefek alıştığım gelişmeler dışında pek bir etki olmadı. Çünkü sürekli 20-30 günlerde bozduğum için bünyem buna alışmıştı. 45 günlük rekorumu kırdım. Motive ve gururlu hissediyordum...
31 aralık 2019
Yılbaşı gecesine kadar boş geçirdim arkadaşlar. Sosyal medya hesaplarımı önceden kapatmıştım ama Youtube'da boş boş takılma gibi şeylerle geçirdim. Derslerde bi müddet ilerlemiştim ama hala gerideydim. Artık içimdeki biriken enerji bir çıkış noktası arıyordu. Tetiklenmeyi bekleyen silah gibiydim. 2020'nin güzel geçmesini istiyordum. 2019 gibi olmasını planlamıyorum. Zaten hiçbir şekilde bu mümkün değil. Bu deveyi güdücem ya da bu diyardan gideceğim demiştim. Bu sefer cidden iyi olması gerekli. Sürecin verdiği motivasyon ve harekete geçme hisleri artık baş göstermeye başladı. ivme kazanmak için her şeyim hazırmış. Beni bekliyormuş. Sürecin en güzel etkisi de bu oldu.
Bir program yapmıştım ve yılın ilk günü uyamadım. ikinci günü ise programda değişiklikler yapmak zorunda olduğumu fark ettim. Sonuç olarak başlamıştım. 2 ocaktan itibaren programımı tam olarak tamamlayabildim. Periyotlara ayırdım günün her saatini ayarlamaya çalıştım ve başardım. Zorlu bir programa başladım. Sabah erken kalkıp aç karına soğuk havada koşu yapmak sonra eve gelip buz gibi suyun altına girmek, diyetime sadık beslenmek, ders çalışmak, kitap bitirmek, boş vaktimde kendime değer katacak şeyler okumak gibi şeylerle doluydu programım ve inanır mısınız bilmiyorum ama ben kendime inanamıyorum. Bunların hepsini ocak ayında gerçekleştirdim. ilk günden videoya çektiğim vücudumda ki yağ oranımın düşmesini gün gün izledim. Derslerdeki netlerimin artmasını gün gün izledim. Hep okumak istediğim tarzda bir kitabı buldum ve bitirdim. Manevi inancım değişti. Kendimi aşırı zorladım. Bazal metabolizmamın altında kalori aldım. Az kalsın bayılacaktım. Bunları yapmak sağlıksız ve gereksiz bir yöntem ama ekstremini denedim. Sonucunu da aldım. 2020nin ilk ayı gayet güzel ve keyifli geçti lakin...
65. günden sonra krizlerin azalacağını ve daha stabil hale geleceğimi düşünüyordum. Baktığım zaman hiç öyle değil aksine şuana kadar hayatımda geçirdiğim en zor dönemler olabilir. Belki daha zorlarıyla karşılaşacağım. Bilmiyorum. Ağır bağımlı bir insanın ilk defa bu kadar uzun süre uzak kalması 65 günde düzelecek bir olay değilmiş. 80. güne kadar aşırı zorlandım arkadaşlar. Bir taraftan programımı yaparak zorluyorum diğer taraftan ise beynim yoksunluktan yanmaya başladı. Dizlerimi sürekli sallar hale geldim diş etlerim karıncalanmaya başladı testislerim sancımaya başladı başım ağrımaya, unutmaya, odaklanamamaya, salaklaşmaya başladım. Kendimi sıksam patlayacaktım o derece. Rüyalanmalardan ne kadar nefret etsem de rüyalanmak biraz olsa rahatlatıyordu. Günlerce tek tetikleyiciye bakmamama rağmen gün içinde deli gibi krizlere giriyordum. Ders dinlerken dakikalarca eski yattığım kızların hayalleri geliyordu aklıma. Ne dersten bir şeyler anlıyordum ne de süreçten iyi etki alıyordum. Bıktım, kız arkadaşımla ilişkiye girmeyi düşündüm ama yediremedim. Aklımdan boz gitsin bu kadar zorlama düşüncesi çıkmaz oldu. Tükendim. Karamsarlaştım. Açken sinirli olurum üstüne bu sürecin verdiği gerginlikle bombaya döndüm. Kalp kırdım. Kin kustum. Nefretle dolu sözcükler kurdum. insanlar hayret ediyordu. Kendime hayret ediyordum. Ne zaman bu kadar nefretle doldum diye. Sakinleştiğim zamanlar bu illetin beynimde ne kadar yıpratıcı etki bıraktığını daha da kavradım. insan yalnızken potansiyelini daha iyi anlıyor arkadaşlar. 80 günü geride bırakmıştım ve hala bu etkiler beni yokluyordu. Ben buradayım diye bağırıyor sana rahat yok diyor. Yıllardır beynime işleyen bağımlılıkla savaşımın dışa vurumu böyleydi. Tabi bunlar belirsiz aralıklarla baş gösteren özelliklerdi. Hala da gösteriyor. Ama azalmaya başladığının farkındayım.
Fark ettiğim en güzel şey yapmaya başlamamdı. Bunun sürecin getirdiği en iyi etki olduğunun farkındayım. Artık kafamdakileri yapıyorum. Sabah kalktığımda uykulu halimle güne başlarken yapmam gerekenleri yapıyorum. içten yanmalı motor gibi motivasyon pompalıyorum. Sıcacık yataktan çıkıp koşmak için enerjim var. Ders çalışmak için enerjim var diyet yapmak için enerjim var başkasının da enerjisini yükseltmek için enerjim var. Bu enerji fiziksel değil. Zihinsel enerji. Bunu yeryüzünde kimse tam anlamıyla aktaramaz. Yaşamanız gerekiyor. Gerçekten kendime inanamıyorum bazen. Bakıyorum da robot gibi kodlanmış her şeyi yapmaya başlıyorum. Bu iyi anlamda robot gibi olmak, kötü anlamda olanı değil. Yani her gün farklı bir kod yazıyorum ve yapıyorum. Hep aynı yerde koşmuyorum, hep aynı yerde yürümüyorum, hep aynı yollardan gitmiyorum. 19 yıldır yaptığım hep aynı şeyleri yapmıyorum. 1 ayda işte bu kadar tecrübe ettim. Dikkat edin bu bir ay 90 günün son 30 günü.
Eklemek istediğim ve burada ki çoğu erkeğin problemi olan sosyal konular. Kadınlar, erkekler vs. Bahsettiğim gibi 15 - 16 yaşa kadar ben sosyal fobisi yüksek bir insandım. Bunun en büyük sebepleri arasında yetiştirilme tarzım ve porno var. Kendimi geliştirmeyi daha fazla düşündüğüm sürelerde bu bende daha da azaldı. Ama bakın hala nofap yapmıyorum ona rağmen. Yani nofap tek kurtuluş noktanız değil. Arkadaşlarım da tam kafa dengi olunca birbirimizi tetikleyerek ufaktan bir şeyler yapmaya ve cesaret kazanmaya başladım. Ama bu belli bir sınıra kadar gitti. Belli bir yere geldikten sonra ne kadar deneyim kazanırsam kazanayım aynı şeyi yaparken yine sürekli heyecan duyuyordum. Yapmamı bir miktar engellese de yapıyordum ama heyecanlanmak kötü etkiliyordu. Bu şekilde bile bilgilerimle 17 yaşında fapin dibine vururken kızlarla birlikte oldum. Tipim öyle aman amanlık değil. Özellikle 17-18 yaşıma kadar çok kötüymüşüm. Eski fotoğraflara baktım şimdi. Dikkat edin yukarıda da belirttim ilk kızla birlikte olmamın sebebi 20 günlük nofap sürecinin verdiği isteklilikti. Bunlar bilgilerimle harmanlanınca oldu. Lafı fazla uzatmayayım. 90 günlük sürecimde nelerle karşılaştım onlardan bahsedeyim.
Arkadaşlar geçtiğimiz yaz haftada bir falan pmo yapardım. Günlüğümde de yazdım zaten. Eğer sizin bir giyim tarzınız yoksa, oturduğunuzda kendinize güvenir bir şekilde oturamıyorsanız ,etraftan çekiniyorsanız bu diğer insanlara da kesinlikle yansır ve ben giyim tarzı olarak gayet iyi olduğumu düşünüyorum ama buna rağmen kendimi aşırı güvensiz ve sıradan gördüğüm zamanlar çok oldu. Bazen testo. yükselmesiyle kendimi aşırı iyi hissediyordum ve bu dışarı da yansıyordu. Oturduğum yerlerde kızların çok ciddi bakışlarına maruz kaldığımı da yazdım. Bazen dikkat odağı gibi oluyordum. Arkadaşlarımdan bile duydum bunları. Bu çok dengesiz bir döngüydü, stabil değildi.
Sürecime başladım ve ilk zamanlar dopamin çekilmesinden dolayı aşırı mutsuz, keyifsiz, halsiz hissettim. Şehir dışına çıkmıştım ve aşırı keyifsiz geçirdim. Arkadaşlarım kız tavlama iddiasına girdiler normal seviyede olsaydım girerdim ama aşırı modum düşüktü ve öz güvenim yerlerde geziyordu. Takıntılı olmaya başladım. Yani en yakın arkadaş ortamında söylenen en ufak sözü bile kafama takıyordum. Sürecin etkileri bu şekilde oluyordu bende. Zaten açıklayıcı bir şekilde yukarıda bahsettim. Yılın ilk günüyle programıma başladığım vakit artık daha enerjik ve iyi hissediyordum. Tabi ki *** gibi hissettiğim zamanlar da vardı ama dün ne kadar çok acı çektiysem bugün daha fazla verim alıyordum. Pazar günleri boş günüm ve dışarıda vakit geçiriyorum genelde. inanır mısınız bilmiyorum ama otobüsteki kızın bana otobüs uzaklaşasıya kadar bakmasını, kafedeki kızın iş atmasını, sokakta yürürken her baktığım kızla göz göze gelmeye çoktan alıştım ve bu bir gün öyle bir gün böyle değil. Sürece girdim gireli ne zaman dışarı çıksam başıma geliyor. istediğim kızla gidip flörtleşeceğime eminim. Tabi ki bu bilgilerim ve deneyimlerime de bağlantılı ama istediğim zaman yapacak enerjim var. Bakın bu enerji her şey demek. Toplu bir ortamda diğer insanların enerjisi benimkini daha da yükseltiyor. Sürekli keyifliyim. Yüzüm tebessüme daha meyilli. Her insan gibi benimde çekindiğim şeyler ve düzeltmek için her şeyi yapmaya çalışıyorum. Nofap'in de amacı zaten çabalamaya çalıştırması. Odaklanmam güçlendi. Çok sağlam fokuslanabiliyorum. Derslerimden zevk alıyorum. Cidden belgesel izler gibi ders videosu izleyip soru çözüyorum. Her şeyden keyif almaya başladım. Sesim tok çıkıyor. En son 3 ay önce konuştuğum insanlardan duydum bunu yani :d Bir çok iltifatta aldım. Hafızam daha iyi. Özellikle insanlarla olan ilişkilerim daha kaliteli bir hal almaya başladı. Buraları uzatmak istemiyorum daha detaylı öğrenmek isteyen günlüğü okur. Kısacası hayata bakış açım çok değişti. Pozitif düşünmeye çok meyilliyim ve bu gerçekten hayatınızı çok etkiliyor. Yaşamayı daha çok seviyorsunuz ve yaşamak için sürekli bir bahane arıyorsunuz.
Şu aralar biraz karamsarlık bastı. Sürecim sekteye uğramaya başladı ama toparlamasını çok iyi öğrendim. Çok şey öğrendim aslında. Bir günüm önceki günden farklı oluyor. Dünden daha iyi değilsem oturup analiz ediyorum. Nerede hata yapıyorum? Kendime dürüst olmanın faydaları işte burada işe yaramaya başladı. Artık hayatımın gidişatı hakkında endişe duyabiliyorum. Buna karşılıkta tedbirlerini alabiliyorum.
Tavsiyeler
Süreci yaparken aşırı zorlandım. Ben yaptıysam herkes yapar gibi bir cümle kurmak mantıksız olur çünkü ben kafayı bozdum bu işle. Bu kadar ciddiye almamanız lazım ama ben hayat meselesi haline getirdim yoksa yapılmıyor. Sonuçta aşırı ağır bir bağımlılık benim için ama arkadaşlar kendinizi geliştirmekten geri kalmamanız gerek. 60 gün biriken enerji son 30 güne sığdırdım ve kendimi 1 ay önceki benden çok daha üstün görüyorum. Bundan sonra beni zorlu bir maraton bekliyor. Sınava çok yüklenmem gerek. Diyetimi kontrol etmem gerek. Vizyonumu ve geleceğe dair seçimlerimi sürekli güncel tutmam gerek. Ertesi günkü benin bugünden daha ilerde olması gerek. Yoksa eski çöplüğe geri dönersem bu diyardan gideceğim diye kendime söz verdim. Artık son şansımı deniyorum. Size bunları uygulayın diye demiyorum ama ilham alabilirsiniz. Kızlar konusunda problemi olan arkadaşlar kendinize değer katacak şeyler yapın. Giyim tarzınız çok önemli. Kendinize ait tarz oluşturun. Kitapçıda giyinme rehberi diye bir kitaba denk geldim. Bu tarz ***tan ***tan kitaplar okumayın. Belli bir kalıba girmeyin. Eski kıyafetlerimi kesip biçerek spora giderdim. Bu konuda ege fitnessdan yaralanabilirsiniz. Yağ oranınızı düşürün. 1 ayda 92 cm belden 88 e indim. Çok sert bir dönemden geçtim önermem ama kafaya koyarsanız yaparsınız. Testosteron seviyeniz bu şekilde bir miktar artar ve daha estetik gözükürsünüz. Öz güven konusunda nofap bir yere kadar yine tamamen kendinizi geliştirmenize bağlı. Önemli kişilerin biyografilerini okuyun. Bir söz vardır fake it till you make it diye, bu insanların yaptıklarını kendinize uygulamak olumlu etki edebilir. Vizyonunuzu geliştirin. Araştırmaya nereden başlayacağım diye düşünmeyin. Bir yerden başlayın. o zaman nereden başlayacağınızı öğrenmiş olursunuzSon olarak
90 günde neler yaşamış olabilirsin ki diyenler olabilir. Dediğim gibi ben kendimi geliştirmeye açık bir insan olduğumu düşünüyorum. Zamanında yaptığım birikimler nofap'le birleşince ivmelenme kazandı. Nofap'i yapma amacım uçuk kaçık pussy magnet olma hayallerim değil. Stabil ve normal yaşam seviyesine gelmek. Nofap'in amacı da budur zaten. Nofap enzimdir. Nofap steroid gibidir. Steroid kullanan insanlar spor yapmadan belli bir seviyeye kadar gelebilir. Gelişmek istiyorsa daha ağır çalışmak zorundadırlar ki kasa daha fazla tahribat verip daha iyi gelişme alabilsinler. Vücut geliştirme ile uğraşanlar bunu iyi bilir. Nofap'te beynin steroididir. Ne kadar zorlarsanız o kadar mükafat alırsınız.
2019 a girerken benim için güzel bir yıl olmasını dilemiştim ve hayatımın en kötü yılı oldu.
2020 ye girerken 55. gündeydim ve şuan 90. gündeyim. Benim için gayet zorlu ve keyifli geçiyor. Umarım 2020 sonunda elimden geleni yaptım diyebilirim. Nofap yapsam da yapmasam da gelişmekten başka çarem kalmıyor. Bugünden sonra da nofap'i yapmakta niyetliyim. Bu da hayatım da yazdığım en uzun yazı oldu. Sürecimde ilkleri deniyorum
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Elimden geldiğince açıklayıcı olmaya çalıştım. Daha detaylı öğrenmek isterseniz günlüğü baştan okuyabilirsiniz.
Onun dışında zaten açıkladığım şeyler hakkında soru sormazsanız sevinirim. Bir müddet buradayım. Katılmadığınız, aklınıza takılan yerler veya sorularınız varsa sorabilirsiniz veya söyleyebilirsiniz. Sonra bir müddet yine uzaklaşacağım buralardan.
