Merhaba arkadaşlar
Arkadaşlık ilişkilerimde hayır diyememe problemim var ve bu çok canımı sıkıyor. Ben çalışan bir insanım. Sabah 7.30 kahvaltımı yapıyorum, hazırlanıp çıkıyorum, akşam 19.15-19.30 gibi ancak eve geliyorum. Elbette haftaiçinde çok yorgun, sinirli ve tükenmiş hissediyorum. Problem yaşadığım bir arkadaşım var.
Üniye yeni başladı, heyecanlı ve hocalar-dersler hakkında 2 günde bir ses kaydı atıyor ya da işte bir şeyler hakkında sürekli fikir sormak istiyor, beni biraz da karar mekanizması olarak görüyor galiba. Mesajlaşmaya başlayınca yarım saat oluyor bir saat ve ben erken yatan bir insanım. En geç 22 ' de yatarım. Bana haftaiçi okula gittiği her gün ya da 2 günde bir mesaj atınca benim tüm akşamlarım doluyor ve yapmak istediğim hiç bir şeye vakit kalmıyor. Terslesem kalbi kırılacak. Yeni üni heyecanı geçer diye bekledim geçmiyor da anasını satim. Sohbeti erken kesmeye çalışıyorum, duş alcam gidiyom diyorum mesela. Dur ama şunu konuşmadık yok bunu konuşmadık ya da işte senin de uyku saatin ne erken geliyor bilmem ne. Çalışan bir insan olmadığından beni anlamıyor ve anlayamaz da. Hep trafik olduğu saatlerde toplu taşıma kullanıyorum, o üniye yürüyerek gidiyor, hani bu konuda bile anlayamaz yaşamadığından.
Yani nasıl sınır koyayım ben bu durumda ? İçimde birikti başka bir arkadaşımda. Patladım saydım saydım bir sürü. Haftalardır konuşmuyoruz. Hoş pişman da değilim. Ama gerginlik olmadan böyle daha insancıl şekilde nasıl bu durumu düzeltebilirim ?
Arkadaşlık ilişkilerimde hayır diyememe problemim var ve bu çok canımı sıkıyor. Ben çalışan bir insanım. Sabah 7.30 kahvaltımı yapıyorum, hazırlanıp çıkıyorum, akşam 19.15-19.30 gibi ancak eve geliyorum. Elbette haftaiçinde çok yorgun, sinirli ve tükenmiş hissediyorum. Problem yaşadığım bir arkadaşım var.
Üniye yeni başladı, heyecanlı ve hocalar-dersler hakkında 2 günde bir ses kaydı atıyor ya da işte bir şeyler hakkında sürekli fikir sormak istiyor, beni biraz da karar mekanizması olarak görüyor galiba. Mesajlaşmaya başlayınca yarım saat oluyor bir saat ve ben erken yatan bir insanım. En geç 22 ' de yatarım. Bana haftaiçi okula gittiği her gün ya da 2 günde bir mesaj atınca benim tüm akşamlarım doluyor ve yapmak istediğim hiç bir şeye vakit kalmıyor. Terslesem kalbi kırılacak. Yeni üni heyecanı geçer diye bekledim geçmiyor da anasını satim. Sohbeti erken kesmeye çalışıyorum, duş alcam gidiyom diyorum mesela. Dur ama şunu konuşmadık yok bunu konuşmadık ya da işte senin de uyku saatin ne erken geliyor bilmem ne. Çalışan bir insan olmadığından beni anlamıyor ve anlayamaz da. Hep trafik olduğu saatlerde toplu taşıma kullanıyorum, o üniye yürüyerek gidiyor, hani bu konuda bile anlayamaz yaşamadığından.
Yani nasıl sınır koyayım ben bu durumda ? İçimde birikti başka bir arkadaşımda. Patladım saydım saydım bir sürü. Haftalardır konuşmuyoruz. Hoş pişman da değilim. Ama gerginlik olmadan böyle daha insancıl şekilde nasıl bu durumu düzeltebilirim ?
