Bu alıntılarda (klasik)felsefe ya da edebiyat yapmayacağız, işimize yarayan faydacı bir tutumla alıntılara bakacağız, fikri süzüp kendimize uyarlayacağız, bir şeyleri hatırlayacağız. Lütfen sürecinizi, öğrendiklerinizi, istediklerinizi cümlelere yedirerek yerleştirip okuyun.
Cümlelerdeki ana fikirleri “Kendimizle” ve PMO/Bağımlılıkla /Vb. şeylerle değiştireceğiz.
Güç ve farkındalık vereceğini düşünüyorum.
Örneğin,
Kuş, doğmak için, dünyası olan kendi yumurtasını kırmak zorundadır.
Senin ruhun bütün dünyadır.
İnsanın ruhuna bir tek zarar geleceğine bedenine bin zarar gelsin daha iyi.
Çünkü yaşam ölümden daha güçlüdür, inanç ise kuşkudan daha kudretli.
Ermişlik mertebesine götüren en kestirme yollardan biri de günahkarlıktır.
İnsan bir şeyi gerçekten isterse onu bulur. Onu bulmasının sebebi şansı değil kendisidir. Kendi arzusu ve ihtiyacı onu zaten hedefine götürecektir.
Sızlanıp yakınacaksın da eline ne geçecek?
Her şeyin hayırlı bir yol izleyip olması gerektiği gibi olduğunu, hiçbir şeyin başka türlü olamayacağını gerçekten göremiyor musun?
Dinleyin şu cümleyi: Gerçekte çekilen acılardan gurur duymak gerekir, her acı bize yüksek bir aşamada bulunduğumuzu anımsatır.
Umudunu yitirmemiş kişi mutludur.
Geçmişte olan, gelecekte olan hiçbir şey yoktur; her şey vardır sadece, şu an içinde varlık sahibidir.
Üzülmen gereksiz. Herkes ölecek günün birinde.
Uyanık insanları bekleyen tek ama tek bir görev vardı: kendini aramak, kendi içinde bir sağlamlığa kavuşmak.
Ele geçireceğimiz tek şey kimi avuntular, kimi duyarsızlıklar olacak, birtakım beceriler elde edeceğiz ve bunlarla aldatacağız kendimizi. (Riskli cümle derin düşünülmeli)
Güç insanını güç yıkar, para insanını para; köle ruhlu insanı başkalarına kulluk etme, zevk insanını zevk çökertir.
Bir şeyi sevebilmek - ne büyük kurtuluş!(Klingsor'un Son Yazı)
İnsan birinden korkuyorsa, o kimsenin kendi üzerinde söz sahibi olmasına izin vermiş demektir.
Karamsarlığın temelinde dünyayı değil, kendi kendini küçümsemesi yatmaktaydı.
Dünya zevklerinin ve dünya malının insana hayır getirmeyeceğini daha çocukken öğrendim. Hanidir biliyordum bunu, ama ancak şimdi yaşadım. Ve şimdi biliyorum, belleğimle değil, gözlerimle, yüreğimle, midemle biliyorum böyle olduğunu.
Ne mutlu bana ki, biliyorum artık!
Oh, tüm çile ve kahırlar zaman değil miydi? Tüm uğraşıp didinmeler, tüm korkular, dünyadaki bütün güçlükler, bütün düşmanlıklar, silinip gitmiyor mu, yenilgiye uğratılmıyor mu? (Riskli cümle canavarı besleme, derin düşün)
Yumuşak, sertten güçlüdür; su kayadan güçlü; sevgi, zorbalıktan güçlüdür.
Bilgelik, bir başkasına anlatılamaz; bir bilgenin başkalarına anlatmaya çalıştığı bilgelik, aptalca bir şey gibi gelir kulağa.
Asla bir insan tümüyle kutsal ya da tümüyle günahkar olamaz. Böyle gibi görünmesi, yanılmamızdan, zamana gerçek bir nesne gibi bakmamızdandır.
İki ayrı şeyi birleştirmek, aradaki ayrımları ortadan kaldırmak, karşıtlıkları bir köprüyle birbirine bağlamak için sevgiden başka şey gereksizdi. (Buradaki büyüyü ve gücü keşfetmeyi dakikalarca düşün, lütfen!)
Hiçbir yerde nefes almak ve nefes vermek, erkek ve kadın olmak, özgürlük ve düzen, içgüdü ve us bir arada var olmuyordu, birini kazanmak için ötekini elden çıkarmak gerekiyordu ister istemez. (Riskli sayılabilecek bir cümle, lütfen derinleş)
Bir saat kadar düşünüp taşınmak, gözlerini bir süre kendi içine çevirip dünyadaki bozuk düzende ve kötülüklerde ne ölçüde payı olduğunu araştırmak, işte buna kimse yanaşmıyor!
Yazmak iyidir, ama düşünmek daha iyi; akıllılık iyidir, ama sabretmek daha iyi.
Birisi saadetiyle veya faziletiyle böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok demektir. (Derinleş)
Hikmetini ve iç yüzünü öğrenmek istediğim şey, Ben’di. Kurtulmak, alt etmek istediğim şey Ben’di. Ama alt edemedim, sadece yanılttım, sadece kaçtım ondan, sadece saklanıp gizlendim. (Riskli cümle. Canavarı besleme, lütfen bu cümleyi düşün)
Tüm günahlar bağışlanmayı, tüm küçük çocuklar yaşlıyı, tüm bebekler ölümü, tüm ölenler sonsuz yaşamı kendi içinde taşır.
Yüksek düzeyde bir mizah yeteneğine kavuşmanın başlıca koşulu, kendi şahsını bundan böyle ciddiye almamaktır. (Riskli cümle, cümlenin ilk anlamından uzaklaş ve cümlenin dibine inmeyi dene - yanından sağından solundan bak, ciddiyetle.)
Senin hoşuna gidiyor, senin için bir değer taşıyorsam, senin için bir ayna oluşturuyorum da ondan; içimde bir şey var, sana yanıt veriyor, seni anlıyor. (Canavara kanma, o küçüğün anlam verdiği şey değil)
Her insan başkalarında rastlanmayan özelliklerle, başkalarında rastlanmayan nişanlarla donatılmıştır; her birinin kendi erdemleri ve kendi kusurları vardır, her birinin bir “büyük günahı” vardır öte yandan.
Bir kez kaçtı mı uçurtması, sonra gökyüzüne küser insan. (olumsuzluklarına değil sürecini düşün, zihnini kaldır)
Bazılarımız dayanmanın bizi güçlü kıldığını zanneder. Ama bazen bizi güçlü yapan bırakmaktır(kurtul). (Riskli, düzgün düşün.)
Sağlıklı insan duygularını ve düşüncelerini açıkça ifade eden insan demektir. İfade eden diyorum, bastıran değil.
Amacımız iç içe geçmek, birbirimize dönüşmek değil, birbirimizi tanımak, birbirimizi gerçekte nasılsak öyle görüp buna saygı duymak, yani birbirimizin ötekinin karşıt ve bütünleyici parçası olduğunu bilmektir.
Kabul ederek şanssızlık şansa dönüştürülebilir.
Neyi ciddiye alacağınızı öğrenin ve geri kalanına gülümseyin.
Evimize varmamız için pek çok pislik ve saçmalık içinden bata çıka yürümemiz gerekiyor! Üstelik bize yol gösterecek kimsemiz de yok, tek kılavuzumuz yüreğimizdeki özlemdir. Bozkırkurdu, Hermann Hesse
Geçmişte olan, gelecekte olan hiçbir şey yoktur; her şey vardır sadece, şu an içinde varlık sahibidir.
Rahatlığın sona erip sıkıntının başladığı yerde, yaşamın bize vermeyi amaçladığı eğitim başlar.
Tanrı insanın içindedir.
Hiç kimse bir başkasının yürüdüğü yolda ne kadar ilerlemiş olduğunu göremez.
Sen, ey saygıdeğer kişi, belki gerçekten arayan birisin çünkü amacının peşinde koştuğundan hemen gözünün önündeki bazı şeyleri görmüyorsun.
Zamanı aşacak olduğumuz sırada, zamanı düşüncemizden söküp attığımız zaman veya atacak olsak, yokmuş gibi düşünsek, işte o zaman dünyanın tüm ağırlığını, dünyadaki tüm düşmanlıkları kaldırmış, yenmiş olmaz mıyız, olmuyor muyuz? (Canavarı besleme derine in, lütfen, lütfen!)
Madem öğrenmeye yatkın birisin, şunu da öğren o zaman: Sevgi avuç açıp dilenilebilir, para pulla satın alınabilir, armağan olarak sunulabilir sana, sokakta bulunabilir, ama haydutlukla ele geçirilemez.
Henüz insan aşamasına ulaşmış değiliz, yalnızca insanlığa giden yolun üzerindeyiz.
Tek bir karakter yoktur. İçinizde sonsuz sayıda ve değişen güçlerde sonsuz karakter vardır. Bunlar güçlerine, zamana ve mekâna göre kendilerini gösterirler.
İnsan asıl bir hayale sahip olmalı; ona ulaşma yolu ise kolaydır.
Eğer ağaçları duymayı öğrenirsek, işte o zaman özellikle düşüncelerimizin kısırlığı, aceleciliği ve çocukça telaşının, eşsiz bir neşe kaynağı olduğunu görürüz. Ağaçların dediğini gerçekten duyabilen kişi, artık ağaç gibi olmak istemez. O kişi artık olduğundan başka bir şey olmayı da istemez. İşte bu özüne, vatanına dönüştür. İşte bu mutluluktur.
Değiştirebileceğimiz ve değiştirmemiz gereken şey bizleriz, biz kendimiziz, bizim sabırsızlığımız, manevi alandaki bencilliğimiz, incinip kırılmalarımız sevgi ve hoşgörü noksanlığıdır. Bunun dışında dünyayı değiştirmeye yönelik her görüş, en iyi niyetlerle de yola çıkıyor olsa yararsızdır bence. (Çok riskli cümle, derinleş.)
İlk kez tadıyordum ölümü ve ölümün tadı acıydı, çünkü doğmaktı ölüm, korkunç yenilikler karşısında duyulan dehşet ve ürküntüydü.
O zamanlar kendini harcamış, yaşam denilen şeye tümüyle gözlerini kapamıştı. Yaşam da buna uymuş, kendisine hiçbir istek yöneltmemişti. Bunun sonucu olarak toplumdan soyutlanmış, işi haylazlığa vurmuş, YAŞAMIN DIŞInda sadece bir seyirci konumunda bulunmuştu.
Cümlelerdeki ana fikirleri “Kendimizle” ve PMO/Bağımlılıkla /Vb. şeylerle değiştireceğiz.
Güç ve farkındalık vereceğini düşünüyorum.
Örneğin,
Cümlelere ihtiyacımız olan düşüncemizi/farkındalığımızı yedirelim.
Kuş, doğmak için, dünyası olan kendi yumurtasını kırmak zorundadır.
Senin ruhun bütün dünyadır.
İnsanın ruhuna bir tek zarar geleceğine bedenine bin zarar gelsin daha iyi.
Çünkü yaşam ölümden daha güçlüdür, inanç ise kuşkudan daha kudretli.
Ermişlik mertebesine götüren en kestirme yollardan biri de günahkarlıktır.
İnsan bir şeyi gerçekten isterse onu bulur. Onu bulmasının sebebi şansı değil kendisidir. Kendi arzusu ve ihtiyacı onu zaten hedefine götürecektir.
Sızlanıp yakınacaksın da eline ne geçecek?
Her şeyin hayırlı bir yol izleyip olması gerektiği gibi olduğunu, hiçbir şeyin başka türlü olamayacağını gerçekten göremiyor musun?
Dinleyin şu cümleyi: Gerçekte çekilen acılardan gurur duymak gerekir, her acı bize yüksek bir aşamada bulunduğumuzu anımsatır.
Umudunu yitirmemiş kişi mutludur.
Geçmişte olan, gelecekte olan hiçbir şey yoktur; her şey vardır sadece, şu an içinde varlık sahibidir.
Üzülmen gereksiz. Herkes ölecek günün birinde.
Uyanık insanları bekleyen tek ama tek bir görev vardı: kendini aramak, kendi içinde bir sağlamlığa kavuşmak.
Ele geçireceğimiz tek şey kimi avuntular, kimi duyarsızlıklar olacak, birtakım beceriler elde edeceğiz ve bunlarla aldatacağız kendimizi. (Riskli cümle derin düşünülmeli)
Güç insanını güç yıkar, para insanını para; köle ruhlu insanı başkalarına kulluk etme, zevk insanını zevk çökertir.
Bir şeyi sevebilmek - ne büyük kurtuluş!(Klingsor'un Son Yazı)
İnsan birinden korkuyorsa, o kimsenin kendi üzerinde söz sahibi olmasına izin vermiş demektir.
Karamsarlığın temelinde dünyayı değil, kendi kendini küçümsemesi yatmaktaydı.
Dünya zevklerinin ve dünya malının insana hayır getirmeyeceğini daha çocukken öğrendim. Hanidir biliyordum bunu, ama ancak şimdi yaşadım. Ve şimdi biliyorum, belleğimle değil, gözlerimle, yüreğimle, midemle biliyorum böyle olduğunu.
Ne mutlu bana ki, biliyorum artık!
Oh, tüm çile ve kahırlar zaman değil miydi? Tüm uğraşıp didinmeler, tüm korkular, dünyadaki bütün güçlükler, bütün düşmanlıklar, silinip gitmiyor mu, yenilgiye uğratılmıyor mu? (Riskli cümle canavarı besleme, derin düşün)
Yumuşak, sertten güçlüdür; su kayadan güçlü; sevgi, zorbalıktan güçlüdür.
Bilgelik, bir başkasına anlatılamaz; bir bilgenin başkalarına anlatmaya çalıştığı bilgelik, aptalca bir şey gibi gelir kulağa.
Asla bir insan tümüyle kutsal ya da tümüyle günahkar olamaz. Böyle gibi görünmesi, yanılmamızdan, zamana gerçek bir nesne gibi bakmamızdandır.
İki ayrı şeyi birleştirmek, aradaki ayrımları ortadan kaldırmak, karşıtlıkları bir köprüyle birbirine bağlamak için sevgiden başka şey gereksizdi. (Buradaki büyüyü ve gücü keşfetmeyi dakikalarca düşün, lütfen!)
Hiçbir yerde nefes almak ve nefes vermek, erkek ve kadın olmak, özgürlük ve düzen, içgüdü ve us bir arada var olmuyordu, birini kazanmak için ötekini elden çıkarmak gerekiyordu ister istemez. (Riskli sayılabilecek bir cümle, lütfen derinleş)
Bir saat kadar düşünüp taşınmak, gözlerini bir süre kendi içine çevirip dünyadaki bozuk düzende ve kötülüklerde ne ölçüde payı olduğunu araştırmak, işte buna kimse yanaşmıyor!
Yazmak iyidir, ama düşünmek daha iyi; akıllılık iyidir, ama sabretmek daha iyi.
Birisi saadetiyle veya faziletiyle böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok demektir. (Derinleş)
Hikmetini ve iç yüzünü öğrenmek istediğim şey, Ben’di. Kurtulmak, alt etmek istediğim şey Ben’di. Ama alt edemedim, sadece yanılttım, sadece kaçtım ondan, sadece saklanıp gizlendim. (Riskli cümle. Canavarı besleme, lütfen bu cümleyi düşün)
Tüm günahlar bağışlanmayı, tüm küçük çocuklar yaşlıyı, tüm bebekler ölümü, tüm ölenler sonsuz yaşamı kendi içinde taşır.
Yüksek düzeyde bir mizah yeteneğine kavuşmanın başlıca koşulu, kendi şahsını bundan böyle ciddiye almamaktır. (Riskli cümle, cümlenin ilk anlamından uzaklaş ve cümlenin dibine inmeyi dene - yanından sağından solundan bak, ciddiyetle.)
Senin hoşuna gidiyor, senin için bir değer taşıyorsam, senin için bir ayna oluşturuyorum da ondan; içimde bir şey var, sana yanıt veriyor, seni anlıyor. (Canavara kanma, o küçüğün anlam verdiği şey değil)
Her insan başkalarında rastlanmayan özelliklerle, başkalarında rastlanmayan nişanlarla donatılmıştır; her birinin kendi erdemleri ve kendi kusurları vardır, her birinin bir “büyük günahı” vardır öte yandan.
Bir kez kaçtı mı uçurtması, sonra gökyüzüne küser insan. (olumsuzluklarına değil sürecini düşün, zihnini kaldır)
Bazılarımız dayanmanın bizi güçlü kıldığını zanneder. Ama bazen bizi güçlü yapan bırakmaktır(kurtul). (Riskli, düzgün düşün.)
Sağlıklı insan duygularını ve düşüncelerini açıkça ifade eden insan demektir. İfade eden diyorum, bastıran değil.
Amacımız iç içe geçmek, birbirimize dönüşmek değil, birbirimizi tanımak, birbirimizi gerçekte nasılsak öyle görüp buna saygı duymak, yani birbirimizin ötekinin karşıt ve bütünleyici parçası olduğunu bilmektir.
Kabul ederek şanssızlık şansa dönüştürülebilir.
Neyi ciddiye alacağınızı öğrenin ve geri kalanına gülümseyin.
Evimize varmamız için pek çok pislik ve saçmalık içinden bata çıka yürümemiz gerekiyor! Üstelik bize yol gösterecek kimsemiz de yok, tek kılavuzumuz yüreğimizdeki özlemdir. Bozkırkurdu, Hermann Hesse
Geçmişte olan, gelecekte olan hiçbir şey yoktur; her şey vardır sadece, şu an içinde varlık sahibidir.
Rahatlığın sona erip sıkıntının başladığı yerde, yaşamın bize vermeyi amaçladığı eğitim başlar.
Tanrı insanın içindedir.
Hiç kimse bir başkasının yürüdüğü yolda ne kadar ilerlemiş olduğunu göremez.
Sen, ey saygıdeğer kişi, belki gerçekten arayan birisin çünkü amacının peşinde koştuğundan hemen gözünün önündeki bazı şeyleri görmüyorsun.
Zamanı aşacak olduğumuz sırada, zamanı düşüncemizden söküp attığımız zaman veya atacak olsak, yokmuş gibi düşünsek, işte o zaman dünyanın tüm ağırlığını, dünyadaki tüm düşmanlıkları kaldırmış, yenmiş olmaz mıyız, olmuyor muyuz? (Canavarı besleme derine in, lütfen, lütfen!)
Madem öğrenmeye yatkın birisin, şunu da öğren o zaman: Sevgi avuç açıp dilenilebilir, para pulla satın alınabilir, armağan olarak sunulabilir sana, sokakta bulunabilir, ama haydutlukla ele geçirilemez.
Henüz insan aşamasına ulaşmış değiliz, yalnızca insanlığa giden yolun üzerindeyiz.
Tek bir karakter yoktur. İçinizde sonsuz sayıda ve değişen güçlerde sonsuz karakter vardır. Bunlar güçlerine, zamana ve mekâna göre kendilerini gösterirler.
İnsan asıl bir hayale sahip olmalı; ona ulaşma yolu ise kolaydır.
Eğer ağaçları duymayı öğrenirsek, işte o zaman özellikle düşüncelerimizin kısırlığı, aceleciliği ve çocukça telaşının, eşsiz bir neşe kaynağı olduğunu görürüz. Ağaçların dediğini gerçekten duyabilen kişi, artık ağaç gibi olmak istemez. O kişi artık olduğundan başka bir şey olmayı da istemez. İşte bu özüne, vatanına dönüştür. İşte bu mutluluktur.
Değiştirebileceğimiz ve değiştirmemiz gereken şey bizleriz, biz kendimiziz, bizim sabırsızlığımız, manevi alandaki bencilliğimiz, incinip kırılmalarımız sevgi ve hoşgörü noksanlığıdır. Bunun dışında dünyayı değiştirmeye yönelik her görüş, en iyi niyetlerle de yola çıkıyor olsa yararsızdır bence. (Çok riskli cümle, derinleş.)
İlk kez tadıyordum ölümü ve ölümün tadı acıydı, çünkü doğmaktı ölüm, korkunç yenilikler karşısında duyulan dehşet ve ürküntüydü.
O zamanlar kendini harcamış, yaşam denilen şeye tümüyle gözlerini kapamıştı. Yaşam da buna uymuş, kendisine hiçbir istek yöneltmemişti. Bunun sonucu olarak toplumdan soyutlanmış, işi haylazlığa vurmuş, YAŞAMIN DIŞInda sadece bir seyirci konumunda bulunmuştu.
