Merhaba arkadaşlar. Bir problemimi açmak istiyorum sizde de varmı diye. Birisi böyle bir zaafı hastalığı sıkıntısı olduğunda içten içe onu aşırı küçük görüyorum ama bu sadece oluşan bir hissiyat şeklinde yanı aslında böyle görmemem gerektiğini ve böyle olmadığınıda biliyorum-Yani benim xmen olup sorunsuz problemsiz olmadığımı-. Ki zaten tamamen his şeklinde dile de getirmiyorum hiç. Ama böyle bi duygu oluşuyor benden bagımsız olarak. Örneğin birisi şurda başlık açsa deseki "bende erekte olamama problemi var veya diyabetim var" dese hemen bi tiksinme hissi oluşuyor. Sonrasında kendi problemlerimi aklıma getirip hissi balance ediyorum -heralde- ama yine de böyle bişey var. Sanırım aşşağılık kompleksinden kaynaklanıyor ve buna bağlı olarak ideal benlik le alakalı bi sorun.
1-Bu sizdede oluyormu ?
2-Nası yenilir ?

Sosyal medyanın getirdiği mükemmel insan olmalısın algısından kaynaklandığını düşünüyorum. Yaşın kaç? Öğrenci misin? Sosyal birisi misin?
Hayatı çok deneyimleyememiş olduğunu düşünüyorum. Sorularıma cevap verirsen belki biraz tahmin yürütebilirim.

Ayy tırnağım kırıldı diyen birisine böyle bakman normal. Çok küçük şeyleri dert eden ve sürekli şikayet eden insanlara ben de tiksinçlikle yaklaşıyorum.

Sakın benden iğrenme ama bende erekteden düşememe problemi var

Sürekli sızlanan insanlar zaten dışarıya böyle görünür fakat yaklaşım şekli çözüm ve tavsiye odaklı olan insanlardan ben böyle bir intiba almıyorum. İkinci soruna gelirsek bence bu -eğer sürekli nasıl'a odaklanan şekilci bir insan değilseniz- yenilmesi gereken bir şey değil, zaten travmalarını suçlayıp kendisine acıyan halüsinasyonlu bireyler kendilerini gerçekten acınası gösteriyorlar. Amaçları da etraflarından teselli bulmak veya mucize beklemek falan.