King Elessar
Uranüs Yolcusu
- Katılım
- 14 Eyl 2023
- Mesajlar
- 186
- Tepki puanı
- 396
- Puanları
- 99
Kendimi bildim bileli bu hastalıktan muzdaribim. Hastalığı kısaca açıklamak istersem: Sese karşı duyarlılık. Örneğin; ağız şapırdatma, sürekli burun çekme sesi, yürürken ayağını sürtmek vs. vs. örnekler çoğaltılabilir. Böyle kişilere çevrenizde belki rastlamışsınızdır belki rastlamamışsınızdır ama gördüğüm kadarıyla pek de azımsanamayacak kişi aynı benim gibi bu hastalıktan muzdarip.
Belki forumda bu hastalığı atlatabilen ya da çevresinde atlatabilen biri vardır diye bu konuyu açmak istedim. Böyle seslere maruz kaldığımda aşırı sinirleniyorum. Bazen bu şiddet isteği uyandırıyor ama duygusal kontrolüm kendimce yüksek, hemen bu isteği bertaraf edebiliyorum. Bu anlar harici ciddi anlamda sinirlendiğimi ya da bir olay karşısında aşırı duygusal hareket ettiğimi ciddi anlamda hatırlamıyorum. Belki de bu hastalık beni böyle bir insan yapmıştır. Küçüklükten beri yemeğimi kendi odamda yiyorum hem ailemi rahatsız etmemek hem de benim rahatsız olmamam için. Evet bu bazılarına göre çok ütopik gelebilir ama bana göre bunu yaşamayan anlayamaz.
Karşındakinin rahatsızlığından rahatsız olmuyorsan kusura bakma ama bir sorun vardır. Genelde rahatsızlık duyduğumda karşımdakine sakince belirtirim, hâlâ devam ediyorsa oradan uzaklaşmaya çalışırım. Karşımdakini değiştiremiyorsam kendimi değiştirmeye çalışıyorum ama maalesef o da bir yere kadar.
Dostlar önerilerinize açığım. Bu hastalığın maalesef tam bir tedavisi yok hatta literatürde bile geçmiyor. Psikolojik destek almanın yararlı olabileceği söyleniyor ama ben çok olumlu bakamıyorum...
Belki forumda bu hastalığı atlatabilen ya da çevresinde atlatabilen biri vardır diye bu konuyu açmak istedim. Böyle seslere maruz kaldığımda aşırı sinirleniyorum. Bazen bu şiddet isteği uyandırıyor ama duygusal kontrolüm kendimce yüksek, hemen bu isteği bertaraf edebiliyorum. Bu anlar harici ciddi anlamda sinirlendiğimi ya da bir olay karşısında aşırı duygusal hareket ettiğimi ciddi anlamda hatırlamıyorum. Belki de bu hastalık beni böyle bir insan yapmıştır. Küçüklükten beri yemeğimi kendi odamda yiyorum hem ailemi rahatsız etmemek hem de benim rahatsız olmamam için. Evet bu bazılarına göre çok ütopik gelebilir ama bana göre bunu yaşamayan anlayamaz.
Karşındakinin rahatsızlığından rahatsız olmuyorsan kusura bakma ama bir sorun vardır. Genelde rahatsızlık duyduğumda karşımdakine sakince belirtirim, hâlâ devam ediyorsa oradan uzaklaşmaya çalışırım. Karşımdakini değiştiremiyorsam kendimi değiştirmeye çalışıyorum ama maalesef o da bir yere kadar.
Dostlar önerilerinize açığım. Bu hastalığın maalesef tam bir tedavisi yok hatta literatürde bile geçmiyor. Psikolojik destek almanın yararlı olabileceği söyleniyor ama ben çok olumlu bakamıyorum...