Bunu belki de Neverfap sürecinde olan çoğu kişi kendine söylemiştir ama yine de kurtulamamıştır bu illetten. Nasıl mı?
Düşünsenize, bu sıcakta vantilatör açıp karşınıza koyuyorsunuz. Yatağa girip hazırlığa başlıyorsunuz. Kapıları iyice kilitleyip kimsenin sizi duymayacağından veya rahatsız etmeyeceğinden emin hale getiriyorsunuz odayı. (Ders çalışırken bile bu kadar düşünmeyiz.) VPN indirip, çalıştırıp, en hızlı sunucuyu buluyorsunuz. İstediğiniz kategoride bir porno için arama yapıyorsunuz. Dopamin sisteminiz yeterince bombalanmışsa o videolar zaten ilk etapta asla kesmiyor ve arıyorsunuz da arıyorsunuz.
Gerçek hayatta bir işe bu kadar konsantre araştırma yapmazsınız. Ama nedense burada yapıyorsunuz ve en mükemmel videoyu buluyorsunuz. Sonrasında mı? Başlıyorsunuz malum olaya..
Eğer oldu bittiye getirmeyi de sevmiyorsanız geçmiş olsun en az yarım saatliksiniz. Bazı kısımları başa sarar durursunuz..
Dışarıdan ağzı açık, değişik bir hayvan türüne benziyoruz... Sanki bir taklit yaparcasına..
Sonra... Zirveye ulaşıp vücudumuzun en temel yapıtaşlarını dışarı gönderiyoruz, resmen güç kaybediyoruz ama bu kan kaybıyla değil sperm kaybıyla. Ha kırmızı, ha beyaz, vücudumuzdan bir şeyler kaybettik, yaralandık.
Peki başlıkla buraya kadar ne alaka?
Bırakma sürecinde relapse olmadan önce kendinize hiç şunu dediniz mi: "Ulan bu kadar şey yapmak yerine, hiçbir şey yapmamam gerekiyor aslında."
Evet, aynen de öyle. Aslında tek yapmamız gereken, hiçbir şey yapmamak. Bunu beceremiyoruz resmen.
Hiçbir şey yapmayarak erkeklerin yüzde kaçlık dilimine gireceğimizden haberimiz bile yok.
Evet, tek yapmamız gereken hiçbir şey yapmamak.
Resmen vücudumuzda akan enerjiyi kaybetmek için özel bir çaba gösteriyoruz. Tıpkı vücudumuzdan kan çıkması için özel bir çaba göstermek gibi, yani kendini bıçaklamak. Bu sadece acı vermiyor. Ama biyolojik olarak kayıptayız..
Bakış açımızı bu yönden değiştirirsek, belki de süreç kolaylaşacak...
Hiçbir şey yapmayanlara selam olsun. Swh
Düşünsenize, bu sıcakta vantilatör açıp karşınıza koyuyorsunuz. Yatağa girip hazırlığa başlıyorsunuz. Kapıları iyice kilitleyip kimsenin sizi duymayacağından veya rahatsız etmeyeceğinden emin hale getiriyorsunuz odayı. (Ders çalışırken bile bu kadar düşünmeyiz.) VPN indirip, çalıştırıp, en hızlı sunucuyu buluyorsunuz. İstediğiniz kategoride bir porno için arama yapıyorsunuz. Dopamin sisteminiz yeterince bombalanmışsa o videolar zaten ilk etapta asla kesmiyor ve arıyorsunuz da arıyorsunuz.
Gerçek hayatta bir işe bu kadar konsantre araştırma yapmazsınız. Ama nedense burada yapıyorsunuz ve en mükemmel videoyu buluyorsunuz. Sonrasında mı? Başlıyorsunuz malum olaya..
Eğer oldu bittiye getirmeyi de sevmiyorsanız geçmiş olsun en az yarım saatliksiniz. Bazı kısımları başa sarar durursunuz..
Dışarıdan ağzı açık, değişik bir hayvan türüne benziyoruz... Sanki bir taklit yaparcasına..
Sonra... Zirveye ulaşıp vücudumuzun en temel yapıtaşlarını dışarı gönderiyoruz, resmen güç kaybediyoruz ama bu kan kaybıyla değil sperm kaybıyla. Ha kırmızı, ha beyaz, vücudumuzdan bir şeyler kaybettik, yaralandık.
Peki başlıkla buraya kadar ne alaka?
Bırakma sürecinde relapse olmadan önce kendinize hiç şunu dediniz mi: "Ulan bu kadar şey yapmak yerine, hiçbir şey yapmamam gerekiyor aslında."
Evet, aynen de öyle. Aslında tek yapmamız gereken, hiçbir şey yapmamak. Bunu beceremiyoruz resmen.
Hiçbir şey yapmayarak erkeklerin yüzde kaçlık dilimine gireceğimizden haberimiz bile yok.
Evet, tek yapmamız gereken hiçbir şey yapmamak.
Resmen vücudumuzda akan enerjiyi kaybetmek için özel bir çaba gösteriyoruz. Tıpkı vücudumuzdan kan çıkması için özel bir çaba göstermek gibi, yani kendini bıçaklamak. Bu sadece acı vermiyor. Ama biyolojik olarak kayıptayız..
Bakış açımızı bu yönden değiştirirsek, belki de süreç kolaylaşacak...
Hiçbir şey yapmayanlara selam olsun. Swh
