filozofyazilimci' Alıntı:

Merhaba arkadaşlar bu konuda uzun süredir muzdarip olduğum bir konu hakkında durumumu anlatacağım ve umarım işe yarar çünkü bu sorunu çözmek için aklıma başka bir yol gelmiyor.

Sorum sosyal fobi. Bu benim hayatımda o kadar uzun süredir var ki artık kendimle özdeşleştirdim. Sosyal fobim şimdiye kadar her konuda beni kısıtladı ve hayatımı berbat hale getirdi. Psikolog ile görüşme şansım yok. Bu yüzden önerilerinize açığım. Bu arada gündelik hayatımda mecbur kalmadıkça hiç kimseyle iletişime dahi geçmem çünkü geriliyorum ve insanlardan çok da haz etmiyorum diyebilirim. En anlamadığım olayda şu ben bunun farkındayım, insanlarla konuşurken falan geriliyorum ama çevremde hiç kimse benim sosyal fobim olduğunu düşünmez. Dışardan hiç öyle göstermiyorum yani. Ancak içerde bu benim başımın etini yiyor. Sürekli x bir kişiyle konuşucam diyelim. Düzgün cümle kurmak için kafamda bir sürü soru işareti doluyor (şunu dememeliyim yanlış anlar, stres olmamalıym, yanlış mı anladı beni acaba, rezil olacağım, ya başkasına bunu söylerse vb.).

Bunun dışında telefonla konuşamıyorum. Yani yüz yüze bir kişiyle konuşurken rahatlık seviyem 4 diyelim 10 üzerinden. Telefonda konuşurken bu 10 üzerinden -10 gibi bir şey oluyor. İnanılmaz geriliyorum. Çünkü mimik yok, bir şey yok bu yüzden ne diyeceğimi de bilemiyorum. Bu yüzden çoğu zaman telefonda birileriyle konuşmamaya çalışıyorum. Bunun sonucunda da vefasız, asosyal, utangaç, çekingem oluyorum. Bu sıfatları küçüklüğümden beri ailem bana söylüyor. Belki de bilmiyorum aslında öyle değilim ama ailem küçüklüğümden beri bu sıfatları bana taktığı için kendi hakkımda böyle düşünüyor da olabilirim. Ayrıca çoğu zaman telefonda işte whatsapp ile falan kendimi ifade edemiyorum çünkü dediğim gibi jest, mimik hiçbir şey yok. Birçok defa yanlış anlaşıldığım oldu.

Yardım ederseniz sevinirim.

Genişletmek için tıklayın ...