Sosyal medyadan tam 2 aydır uzaktayım. Malum forumdakilerin çoğunun olduğu gibi benim de sınav senem. Bu sebeple günde azami olarak 2 saat harcadığım İnstagram'da bulunan hesaplarımı dondurdum. Snapchat'i ve Twitter'ı sildim. Şimdi bunun ne gibi artıları oldu ve nasıl yaptım onu anlatayım.

Nasıl Kurtuldum?
Öncelikle geçtiğimiz sene ilk defa İnstagram hesabımı sınav haftam vesilesiyle dondurdum ve 5 gün anca dayanabildim. O 5 günden sonra sadece 4 saatte deli gibi akışı kaydırdım. Daha sonra yaz tatilinde köye gittiğimizde kendime sadece gündemi takip etmek amaçlı bir hesap açtım ve bu sefer 2 hafta dayanabildim. (Snapchat ve Twittter hala duruyordu.) Köyde internetin çekmemesi de bir avantaj olacak ki o da beni uzak tuttu. Daha sonra memleketten dönmeden önce hesabımın kendi kendine açıldığını arkadaşlarım aracılığıyla öğrendim. Tekrar kapatmak için 1 hafta bekleme zorunluluğu olduğu için hesabı kapatmadım öylesine takıldım. Eve döndüğümde dershane açılmadan önce 2 hesabımı da en az 3 ay olacak şekilde dondurdum. İlk haftalar zor geçebiliyor NoFap gibi ama daha hızlı kurtulabiliyorsunuz. Bazen merak içine düşüyorsunuz acaba insanlar ne yaptı kim kiminle birlikte şeklinde (Bunlar tamamen boş hevesler). Sadece sınavıma odaklandığım için vaktimin çoğunu dershanede geçiriyorum ve dershanede telefonları topluyorlar bu da benim için bir avantaj oldu. Telefondaki oyunları da silmemle birlikte çok büyük bir dopamin boşluğuna düştüm. Şuanda bunu video izleyerek (Bunu azaltmaya çalışıyorum), spor yaparak ve müzik dinleyerek kapatıyorum. Bu arada bu sosyal medyadan uzak durma olayı Nofap sürecinizi %30-40 gibi olumlu bir oranda etkilese de ben sosyal medya yok iken hala relapse oluyordum yani iş sizde bitiyor.

Artıları Neler?
Öncelikle şunu söyleyebilirim sosyal medya tamamen saçmalıktır bunun bilincine vardım.

-Bana kalan ekstra 4 saat vakit.
-İnsanlardan uzak bir yaşam, sadece anı yaşıyorum.
-Dershane terasında insanlar telefonla ilgilenirken ben dışarıyı izleyip insanlarla sohbet ediyorum.
-Kimin ne yaptığı umurumda değil.
-Sadece kendime odaklanıyorum
-Sosyal medyada kızlardan red yemediğim için daha az takıntılı bir kafaya sahip oldum.
-Dopamin açlığımı spora, derse yönlendirebildiğim için ikisinde de üst düzey performans sergileyebiliyorum.
-Malum kız arkadaşım olmadığı için mutlu çiftlerin(!) hikayelerini görünce gereksiz bir üzüntüye düşüyordum (Herkes mutlu bi biz mutlu değiliz gibisinden) bu etkiden kurtuldum.
-Süreçte daha az etkileniyorum (Reels videoları sürecimi bozmamdaki en büyük etkenlerdendi)
-İnsanların sosyal kimliklerinden ziyade gerçek hayattaki kimliklerine odaklanıyorum (Daha iyi iletişim kurmamı sağlıyor. Bi insan dışardan neyse sosyal medyada öyle olmuyor)

Eksileri Neler?
Öyle aman aman bi eksisi yok hayatınızı yaşamaya bakın insanların ne yaptığını umursamayın.

Verebileceğim Tavsiyeler
-Eğer bir anda bırakamıyorsanız alıştıra alıştıra bırakın önce 1 haftayla başlayın daha sonra 2 hafta yapın daha sonra komple bırakın. (Araya 1 ay gibi bi süre koyabilirsiniz)
-Kendinize sadece gündeme bakabileceğiniz bir hesap açın ve İnstagram'ı telefondan silin. Google'dan girerseniz keşfete bakma şansınız olmaz ve az sayıda sayfa takip edin.
-Dopamin açlığını ders, spor, kitap gibi sevdiğiniz aktivitelere ayırın.
-Boşluğunuzu olabildiğince faydalı şeyler ile doldurun.

- (Bu videoyu izlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum hatta direkt kanalı takip edin içerisinde sosyal medya ile ilgili bir iki içerik daha var.)

Sonuç
Şuanda hayatımdan gayet memnunum insanların ne yaptığıyla ilgilenmiyor, 1001 filtre bastıkları gerçek hayatla alakası olmayan fotoğraflarını görmüyor sadece kendime odaklanıyorum. Hepinize bunu tavsiye ederim hatta bir monk mod sürecine girebilirsiniz daha 2 ay oldu ve kendimde somut değişimler görmeye başladım uzun vadede sizi bambaşka bir insan yapabilir monk mod.

enerjiyi nereye koyarsan, orayı büyütürsün.

Hocam ben de Nisandan beri uzaktayım. Sosyal bir ortam yoksa Zor oluyor. Sınav senemde oldugum için sosyalleşmiyorum ama 0 sosyallik + 0 sosyal medya yanlizliği tetikliyor. Lise sınavı,üni sınavına hazirlanmiyorsaniz bırakın sonra sosyalleşin. Üni sınavı dönemi bırakmak zor oluyor. Heee şuan indirmiyorum çünkü saçmalığın farkındayım geçen indirdim 1 saat durmadan yeniden sildim. İçi o kadar boş ki...

Sosyal çevremi genişletmek için sosyal medya kullanıyorum şu anda. Sürekli de bakasım gelmiyor çünkü bir yerden sonra canım sıkılıyor.

Ama bir yandan da bırakmak istiyorum. Çünkü edindiğim arkadaşlarım, genellikle sırf sosyallik olsun diye konuştuğum kişiler. Etrafımı bir nebze temizlemek istiyorum bir yandan ama nasıl ve ne zaman yapacağım bilemiyorum.

Olmak istediğim insan ile şu anki arasında çok fark var ve oraya ulaşmak ve nasıl bir insan olmak istedigimle ilgili etrafımdaki insanları da gözden geçirmem gerekiyor.

Bu kimisi için zor olabilir. Önce nofapte ilerlemek daha iyi bir seçenek olabilir. Çok hızlı başlamak yenilgiyle sonuçlanabilir. Ufak adımlar iyidir. Çünkü nofap yaparken ya da diyet yaparken vaktini harcayacak bir şey lazım. Instagramda neredeyse hiç vakit harcamıyorum ama youtube ve ekşi sözlük ve film izlemek bana keyif veriyor. Kendi kendimi sınıyorum ne kadar hızlı gidebilirim diye. Bunun için deneme yapılabilir. Biraz büyük başlarsın fazla gelirse küçültürsün. Tıpkı sesi çok açtığında azaltmak gibi. Aşırı da azaltmazsın ortada buluşursun duyacak kadar. Herkes kendini sınayabilir. Ama hemen ilerleyeyim hevesi tehlikeli. Büyük adımlar risklidir.

Bu kaygıyı şöyle ifade edebiliriz. İlerleme ve yerinde sayma kaygısı. Yavaş gitsen yerinde sayacaksın, çok ilerlesen tökezleyeceksin. İkilemde kalıyor insan. Bir diğer önemli husus şu. Sanki ilerlemezsek hayatımız anlamsızmış ya da değersizmişiz gibi hissediyoruz. Yani hedeflerimizde başarı sağladığımızda ancak gerçek bir değere yaklaştığımızı hissediyoruz. Örneğin sosyal medyayı bıraktım, fapı bırakım ve günde 6 saat ders çalışıyorum diyelim. Bunu yapamıyorsam değersiz hissedeceğim ve buraya ulaşmak için kendime zulmedeceğim, baskı yapacağım. İlerle yoksa eziksin düşüncesi. İlerleme zorunluluğu. Bundan da kurtulmalıyız.

cvehileyle' Alıntı:

Bu kimisi için zor olabilir. Önce nofapte ilerlemek daha iyi bir seçenek olabilir. Çok hızlı başlamak yenilgiyle sonuçlanabilir. Ufak adımlar iyidir. Çünkü nofap yaparken ya da diyet yaparken vaktini harcayacak bir şey lazım. Instagramda neredeyse hiç vakit harcamıyorum ama youtube ve ekşi sözlük ve film izlemek bana keyif veriyor. Kendi kendimi sınıyorum ne kadar hızlı gidebilirim diye. Bunun için deneme yapılabilir. Biraz büyük başlarsın fazla gelirse küçültürsün. Tıpkı sesi çok açtığında azaltmak gibi. Aşırı da azaltmazsın ortada buluşursun duyacak kadar. Herkes kendini sınayabilir. Ama hemen ilerleyeyim hevesi tehlikeli. Büyük adımlar risklidir.

Bu kaygıyı şöyle ifade edebiliriz. İlerleme ve yerinde sayma kaygısı. Yavaş gitsen yerinde sayacaksın, çok ilerlesen tökezleyeceksin. İkilemde kalıyor insan. Bir diğer önemli husus şu. Sanki ilerlemezsek hayatımız anlamsızmış ya da değersizmişiz gibi hissediyoruz. Yani hedeflerimizde başarı sağladığımızda ancak gerçek bir değere yaklaştığımızı hissediyoruz. Örneğin sosyal medyayı bıraktım, fapı bırakım ve günde 6 saat ders çalışıyorum diyelim. Bunu yapamıyorsam değersiz hissedeceğim ve buraya ulaşmak için kendime zulmedeceğim, baskı yapacağım. İlerle yoksa eziksin düşüncesi. İlerleme zorunluluğu. Bundan da kurtulmalıyız.

Genişletmek için tıklayın ...

sahsen nofapte 4 5 gunu gecemedigim gunlerde yapmaya basladim ve relapse olmaya devam ettim suan 30 gunu devirdim sayılır yani yine kiside bitiyor is