Hepimizin bildiği birşey süreçteyken yalnız kalmamamız lazım fakat ne hikmetse bunu süreç içinde sürekli unutuyoruz. Bu yazıyı diğer bir ekrandan okuyan dostum sana söylüyorum yalnız kalma her zaman kendine bir uğraş bul bir işi bitirdiysen diğerine koyul beyin gerçekten seni tekrardan o eski günlerine döndürmek için aklına gelmeyecek oyunlar oynuyor dikkatli olmamız gerekiyor. Bir yol kat ettik ve bunun üstüne koyup durmaksızın devam etmemiz gerekiyor aksi halde sürekli tökezleyip düşeceğiz. Dışarı çık, sadece yürümek bile evde boş boş oturmaktan iyidir, kütüphaneye git rastgele bir kitap al eline, yen insanlarla tanış , hayatta ne olmak istediğine karar ver. Bir ''motton'' olsun. Bu hayatta ne kadar zor koşullar altında çalışan insanlar var oturup mızmızlanmaya gerek yok hayat zor yol belli fakat bu yola çıkmak istiyor musun?