B
Kendime birkaç hatırlatma yapacağım. Siz de faydalanın.
Yalnız olmak için kendime türlü bahaneler sunuyorum parasızlığı , duygusal geri kalmışlığı , dindarlığı , hatta önceki ilişkilerdeki kişilere vefasızlık yapmayı dahi. Bunları inceleyelim ;
Düşüneyim ki dışarda biri var çok borcu var parası yok diye arkadaş edinmekten kaçıyor kız arkadaşım olamaz benim bunları ödeyene kadar diyip sızlanıp duruyor. Buna tavrım ne olurdu ? Üzülüp şefkat göstermek isterdim ; "dünyada tek borçlu sen değilsin binlerce senin gibi kişi var hiç kimse dört dörtlük değil. Sorunlarını acizlik için bahane ettikçe daha da büyütüyorsun halbuki konuş, tanı insanları bunun için çabala belki çaban ve dürüstlüğün sayesinde sana değer veren birileri çıkar karşına. Belki senden daha kötü durumda birini bulursun dert ortağın olur. Yaşadığın müddetçe sorun sıkıntı olacak sıkıntı yoksa sıkıntı var demektir."
"Bütün bunlar sadece maddi değil manevi sorunların içinde ruhsal geri kalmışlığın için de geçerli." Sen içinde tuttukça bu sorunlar hayatta bir tek sende varmış gibi gelecek bir tek sen insanlara yamuk bakıyormuşsun gibi ; ama yaşadığımız müddetçe bunlara sahip kişiler olacak belki senden başka birinin bu durumuna dertlenip dürüstlüğüne değer vereceksin belki dert ortağın olacak ? Bilemezsin...
Eğer dini bahane ediyorsan şunu düşün ; Dışarda bir erkek bir kızı yan yana gördün diye erkek hakkında "yaptığı günah" diye düşünürsen o kişinin zihniyetini bilmeden etmeden böyle bir yargıda bulunduğun için o kişiye olumsuz düşünerek kendine ve dinine haksızlık etmiş olursun.
Peki neden bulmalısın konuşacak paylaşacak (sevgi-dert) insanlar ? Çünkü yalnızlaştıkça, paylaşmadıkça sorunlarını yaşayan sana göre dünyadaki tek kişisin (e haklısın benzer biri yok tanımadığın için) . Böylece büyütüyorsun da büyütüyorsun...
Ben bu sorunu olan kişileri görsem tanıklık etsem bu kadar büyümez sorunlarım ve takıntı haline gelmez ve böylece olumsuz düşüncelerim azalır ve yerine olumluları koyma şansı artar.
Yalnız olmak için kendime türlü bahaneler sunuyorum parasızlığı , duygusal geri kalmışlığı , dindarlığı , hatta önceki ilişkilerdeki kişilere vefasızlık yapmayı dahi. Bunları inceleyelim ;
Düşüneyim ki dışarda biri var çok borcu var parası yok diye arkadaş edinmekten kaçıyor kız arkadaşım olamaz benim bunları ödeyene kadar diyip sızlanıp duruyor. Buna tavrım ne olurdu ? Üzülüp şefkat göstermek isterdim ; "dünyada tek borçlu sen değilsin binlerce senin gibi kişi var hiç kimse dört dörtlük değil. Sorunlarını acizlik için bahane ettikçe daha da büyütüyorsun halbuki konuş, tanı insanları bunun için çabala belki çaban ve dürüstlüğün sayesinde sana değer veren birileri çıkar karşına. Belki senden daha kötü durumda birini bulursun dert ortağın olur. Yaşadığın müddetçe sorun sıkıntı olacak sıkıntı yoksa sıkıntı var demektir."
"Bütün bunlar sadece maddi değil manevi sorunların içinde ruhsal geri kalmışlığın için de geçerli." Sen içinde tuttukça bu sorunlar hayatta bir tek sende varmış gibi gelecek bir tek sen insanlara yamuk bakıyormuşsun gibi ; ama yaşadığımız müddetçe bunlara sahip kişiler olacak belki senden başka birinin bu durumuna dertlenip dürüstlüğüne değer vereceksin belki dert ortağın olacak ? Bilemezsin...
Eğer dini bahane ediyorsan şunu düşün ; Dışarda bir erkek bir kızı yan yana gördün diye erkek hakkında "yaptığı günah" diye düşünürsen o kişinin zihniyetini bilmeden etmeden böyle bir yargıda bulunduğun için o kişiye olumsuz düşünerek kendine ve dinine haksızlık etmiş olursun.
Peki neden bulmalısın konuşacak paylaşacak (sevgi-dert) insanlar ? Çünkü yalnızlaştıkça, paylaşmadıkça sorunlarını yaşayan sana göre dünyadaki tek kişisin (e haklısın benzer biri yok tanımadığın için) . Böylece büyütüyorsun da büyütüyorsun...
Ben bu sorunu olan kişileri görsem tanıklık etsem bu kadar büyümez sorunlarım ve takıntı haline gelmez ve böylece olumsuz düşüncelerim azalır ve yerine olumluları koyma şansı artar.
Moderatörün son düzenlenenleri:
