Dostlarım eğer yapmacık olmazsam çevre edinemiyorum ama eğer yapmacık olursam da bana bu çok ters geliyor sanki kendim hakkında büyük bir yasayı çiğniyormuş gibi ama yapmacık olup çevre edinebilirsem de
mutlu olurum sizin fikriniz nedir

yapmacık 10 arkadaşın olacağına
1 tane samimi dostun olsun

aynı his bende de var kendine ihanet ediyorsun hissi. Bununda maalesef brainsel hastalık melankoli vs den kaynaklandığını düşünüyorum. Bunu şöyle düşünebilir miyiz ? : çocukken küs olduğun bir kişiyle ortamda konuşmak gibi , bu genel bir küslük hali gibi. Böyle tasvir ettim bilmem doğrumu ?

Doğru olanda hiçkimseyle konuşmamak gibi geliyor çok güçlü bi his olarak. Kimseyi yakınına almamak. Fakat maddi şartlardan dolayı : para eksikliği ve ilgi eksikliği : konuşmak istememene rağmen konuşuyorsun. Tıpkı para için bedenini satan biri gibi ama bu daha beter gbii sanki ruhunu satıyorsun para için içindekinin aksine davranarak. Dolayısıyla çözümün kendi içinde kendi kendine yetmekten geçtiğini biliyorsun ve kendine bu ideali belirliyorsun fakat kendi kendine yetemediğin gerçeğiyle her yüzleşmende de öz değerlerin yıkıma uğruyor .

Bir süre sonra alışıyorsun ve artık yapmacık gelmemeye başlıyor, evet garip gelebilir ama öyle oluyor sen de herkes gibileşiyorsun ve durumu yadırgamıyorsun