Dün yeni bir yaşa daha girdim. Geçen seneyle kıyaslarsak zamanın su gibi akıp gittiği bir zaman dilimi geçirdim. Hatta bu son 2-3 yıl kadardır böyle oldu. Temel sebebi ise zamanı yeteri kadar verimli kullanamamak.

Elbette ki hepimizin bu konuda sorunları var. Ama ben biraz olağandışı verimsiz kullandım geçtiğimiz 1 yıl boyunca. Her ne kadar temel sebep zamanla ilgili verimsizlik olsa da altta yatan endişe, stres ve gelecek kaygısı dikkate alındığında geleceği düşünmekten, anın stresini yaşamaktan, bir sonraki ayın ne getireceğini/götüreceğini hesaplamaktan içinde bulunduğum an bana işkence gibi gelmeye başlamıştı. Bu ise içerisinde bulunduğum düşüncelerden ve zihnimin karanlığından kaçabilmem için önüme gelen her türlü eğlence ve zaman öldürmeyi elimin tersiyle itemediğim bir hale sürükledi beni. Tabii tüm bunlar olurken ne kişisel gelişim, ne bir psikolojik yatırım, ne de kıymeti bilinen bir zaman olmadı geride.

Yeni yaşımdaki benden beklentim ise, stres unsurunu arkaplanda tutarak, geleceğin endişesini yaşarken içerisinde bulunduğum anı zehir etmemek ve tüm bunları gelişimimi nasıl arttırabileceğim yönünde bir manevi desteğe dönüştürme isteği... Kolay olmayacağını biliyorum. Birtakım alışkanlıkları geride bırakmak çok zor. Temel isteğim, stressiz ve sakin kalabilmenin tadına varmak. Tüm bu dinginliğin içerisinde kendime ve hayatıma odaklanabilmek.

Hepimizde bu tür bir bunalım olduğunu bildiğimden buraya da yazmak istedim. Fikir ve yorumlarıyla düşüncelerime destek verecek arkadaşlara şimdiden teşekkür ederim.

Başkalarını bilmem ama ben de önümü göremiyorum ve bu beni strese sokuyor. Ve herkesin bildiği gibi evde durmamak çok önemli çünkü saatlerce telefonun başında saçma salak vakit geçiriyoruz. Dışarı çıkıp sosyalleşmeli, spor vs yapmalıyız. Ekonomiyi düşününce sosyaleşme gerçekten pahalandı. En basitinden bir çekirdek kola yapmak bile pahalı. Onun dışında meşguliyet de anda kalmak için süper yol, eeee bunlar hepimizin bildiği şeyler değil mi? Evet bildiği şeyler de kaçımız bu düzeni oturtabilmiş bununla alakalı metodlar öğrenmeliyiz demek ki. Örneğin oyun oynamak yerine bizi dersin/işin başına oturtacak ya da dizi izlemek yerine gidip biraz arkadaşlarla kaynatmayı sağlayacak düşünceler metodlar artık adını ne koyarsanız koyun.

En basitinden bilgisayar mühendisliği okuyacağım iş garantisi yok mesela strese geliyor zihnimiz her zaman garanti ata oynamak istiyor

Teknolojiyi azaltmak , teknoloji harici zaman harcamak. Gerçekten psikolojik hastalıkların panzehiri olduğunu düşünüyorum ve sana mutlaka tavsiye ederim

Adam beni anlattı ya.. aslında hepimizi anlattı. Bu geri kalmışlığın temel sebebi sosyal medya yaşamının artık günümüzde bir nevi zorunlu hale gelmiş olmasından kaynaklı.
"Dijital de vârolmak her yerde vârolmak demek"
Bunu çok yoğun bir biçimde hissediyoruz. Artık hiç görmediğimiz kadar hayat,farklı deneyimler,ilgi alanları ve gelişimler görüyoruz(önceden bu kadar fazla değildi çok infulecer var artık). Kendimizi hep yaşça küçük olup bizden ileride olan yada yaşı büyük olup milyonları olan insanlarla kıyaslayıp bir şey becerememiş hissediyor ve buna inanıyoruz.
İşte o gelişen inanç bizi bir şeyler üretmeye, yapmaya ve oldurmaya itiyor. Bunun iyi bir etki yaratacağını düşünebilirsiniz ancak yeni oluşmuş olan başarı isteği aslında zehirli bir istek.
Hemen sonuç almak istiyor bunun böyle olmadığını bilsek dahi bir kanıt istiyoruz yani "bunu ben yaptım" diyebilmeyi istiyoruz. Buradaki amaç aslında kendini kendine ispatlamak ve geri kalmadığına olan sarsıntılı inancına bir onay ile onarıp sağlamlaştırmak.

Bu bütün yaşanan olaylar silsilesinin sonucunda oluşan eserin (daha doğrusu oluşamayan eserin) ise panik atak, anksiyete, depresyon, kronik stres, bağımlı kişilik bozukluğu vs.. psikolojik sıkıntılar sana giriyor.
Her türlü sana giriyor yani bir kazancın yok.

Rayther' Alıntı:

Adam beni anlattı ya.. aslında hepimizi anlattı. Bu geri kalmışlığın temel sebebi sosyal medya yaşamının artık günümüzde bir nevi zorunlu hale gelmiş olmasından kaynaklı.
"Dijital de vârolmak her yerde vârolmak demek"
Bunu çok yoğun bir biçimde hissediyoruz. Artık hiç görmediğimiz kadar hayat,farklı deneyimler,ilgi alanları ve gelişimler görüyoruz(önceden bu kadar fazla değildi çok infulecer var artık). Kendimizi hep yaşça küçük olup bizden ileride olan yada yaşı büyük olup milyonları olan insanlarla kıyaslayıp bir şey becerememiş hissediyor ve buna inanıyoruz.
İşte o gelişen inanç bizi bir şeyler üretmeye, yapmaya ve oldurmaya itiyor. Bunun iyi bir etki yaratacağını düşünebilirsiniz ancak yeni oluşmuş olan başarı isteği aslında zehirli bir istek.
Hemen sonuç almak istiyor bunun böyle olmadığını bilsek dahi bir kanıt istiyoruz yani "bunu ben yaptım" diyebilmeyi istiyoruz. Buradaki amaç aslında kendini kendine ispatlamak ve geri kalmadığına olan sarsıntılı inancına bir onay ile onarıp sağlamlaştırmak.

Bu bütün yaşanan olaylar silsilesinin sonucunda oluşan eserin (daha doğrusu oluşamayan eserin) ise panik atak, anksiyete, depresyon, kronik stres, bağımlı kişilik bozukluğu vs.. psikolojik sıkıntılar sana giriyor.
Her türlü sana giriyor yani bir kazancın yok.

Genişletmek için tıklayın ...

aynen öyle

Seni senden başka kimse kurtaramaz, başarılar babayiğit.

Beklentin değil hedeflerin olsun dostum. Yeni yaşın kutlu olsun.