Yorgunsavaşcı72
Ay Yolcusu
- Katılım
- 5 Şub 2025
- Mesajlar
- 55
- Tepki puanı
- 57
- Puanları
- 21
İyi günler arkadaşlar sizden bir konuda yardım isteyeceğim yardımcı olursanız sevinrim
Ben 22 yaşında inançlı biriyim. Çevremde de hep inançlı, iyi biri olarak tanındım. Aynı zamanda çevrem, ailem, tarafından çok sevilirim.
Beyler herkesin bu hayatta bir amacı vardır. Benim bu hayattaki amacım ise inancımın gereği şeklinde yaşamak, ben ise pmo yüzünden bunu yapamıyorum. Benim inancımda böyle pis şeylere asla yer yoktur.
Sorunum ise bu aralar berbat bir döngü içindeyim. Yeni bir şey fark ettim. Ben hayat amacımı gerçekleştirememenin acısını, vicdan azabını pmo yaparak dindirmeye çalışıyorum. Yani pmo benim için bu anlamda bir kaçış aracı bu konuda ne tavsiye edersiniz?
Sanki inancını, yani hayat amacını gerçekleştirmek için çalış, çabala dediğinizi duyar gibiyim. İçimde buna dair (hayat amacımı gerçekleştirmeye dair) bir heyecan, büyük bir umut, azim yok. Bunun en büyük nedeninin ise kendimi affedememek olduğunu düşünüyorum. Ne yaparsam yapayım bu bağımlılık yüzünden kendimi bir türlü affedemiyorum. Çok iki yüzlülük yaptım çünkü, yani çevremdekilere sorsanız asla böyle pis işleri bana konduramazlar. Hele ailem asla konduramaz. Onlara bu kısır döngüde kaldıkça büyük bir şekilde ihanet ettiğimz düşünüyorum. Bende bu işleri kendime konduramıyorum asla! Aynanın karşısına geçip sen nasıl bir insan oldun? diyorum. Yani döngü şöyle pmo yap-pişman ol(vicdan azabı çek) - (bu pişmanlık etkisiyle, hayat amacını gerçekleştirmekle savaşmak yerine) pmo yap aylardır bu döngüdeyim "E kardeşim çıkta savaş o zaman!" dersiniz belki ama kendimi affetmeden savaşamam! Kendimi nasıl affedebilirim?
Ben 22 yaşında inançlı biriyim. Çevremde de hep inançlı, iyi biri olarak tanındım. Aynı zamanda çevrem, ailem, tarafından çok sevilirim.
Beyler herkesin bu hayatta bir amacı vardır. Benim bu hayattaki amacım ise inancımın gereği şeklinde yaşamak, ben ise pmo yüzünden bunu yapamıyorum. Benim inancımda böyle pis şeylere asla yer yoktur.
Sorunum ise bu aralar berbat bir döngü içindeyim. Yeni bir şey fark ettim. Ben hayat amacımı gerçekleştirememenin acısını, vicdan azabını pmo yaparak dindirmeye çalışıyorum. Yani pmo benim için bu anlamda bir kaçış aracı bu konuda ne tavsiye edersiniz?
Sanki inancını, yani hayat amacını gerçekleştirmek için çalış, çabala dediğinizi duyar gibiyim. İçimde buna dair (hayat amacımı gerçekleştirmeye dair) bir heyecan, büyük bir umut, azim yok. Bunun en büyük nedeninin ise kendimi affedememek olduğunu düşünüyorum. Ne yaparsam yapayım bu bağımlılık yüzünden kendimi bir türlü affedemiyorum. Çok iki yüzlülük yaptım çünkü, yani çevremdekilere sorsanız asla böyle pis işleri bana konduramazlar. Hele ailem asla konduramaz. Onlara bu kısır döngüde kaldıkça büyük bir şekilde ihanet ettiğimz düşünüyorum. Bende bu işleri kendime konduramıyorum asla! Aynanın karşısına geçip sen nasıl bir insan oldun? diyorum. Yani döngü şöyle pmo yap-pişman ol(vicdan azabı çek) - (bu pişmanlık etkisiyle, hayat amacını gerçekleştirmekle savaşmak yerine) pmo yap aylardır bu döngüdeyim "E kardeşim çıkta savaş o zaman!" dersiniz belki ama kendimi affetmeden savaşamam! Kendimi nasıl affedebilirim?