Kızlara Duygusal Olarak Fazla Bağlanma Çaresizliği

[UyKuSuZuM]

Dün 12 saat ekran sürem vardı, Twitter'da. Her neyse, şimdi konuya gelelim. Şöyle bir şey var sanırım: Mesela kötü bir alışkanlığı tetiklersen o zinciri tetiklersin. Ben relaps olduktan sonra Twitter kullanmaya, oyun oynamaya başlıyorum ama normal bir şekilde değil. Gerçekten bugün 3 saat uyudum. Sabah soğuk duş alıp kahve içmeme rağmen hâlâ baş ağrım var. Neyse, tabii ben bunların farkındayım. Tam Twitter'ı sileceğim, bir tane kız var; güzel mi güzel. Piyano, gitar çalıyor, kitap okuyor. Bazen gönderileri Instagram'da bile paylaşılıyor, 4-5 bin takipçisi var. Kafamın içinden bir beklentiye girmişim sanırım, saatlerce kızın DM kutusunda mesaj atmasını bekliyorum. Kendisi ders çalıştığı için fazla aktif olamıyor. Sinirimi bozan şey şu: Neden böyle duygusalım? Ben çok çaresiz hissediyorum. Hayatım boyunca görmediğim, tanımadığım bir insandan neden böyle bir beklentiye giriyorum? Uzak ilişkilerin uzun ömürlü olmadığını bilmeme rağmen şubatta uzak ilişkim oldu. Her neyse, "Red Pill" gibi değil de ben, ben olmak istiyorum artık. Biraz kendimi düşünüp kendimi sevmek istiyorum. İlişkilerde çok saf, temiz kalıyorum. Süreci de bozdum, kötü döngüye geri girdim. Artık kendime de zarar vermek istemiyorum, mazohist olmaktan korkuyorum. Çok çaresizim. Üç gün önceki hâlim için neleri vermezdim!

 

[oldschool]

PMO yapınca sadece süreci bozmuyor,
aynı anda uyku düzeni, sosyal medya, hayalperestlik, duygusal boşluklar da aktive oluyor.
Bu zincir çoktan birbirine bağlı.
Ve her relaps, sadece bir tuşa değil, bütün panele basmak gibi.

Kızın güzel olması, kitap okuması, piyano çalması falan onun ilgisini çekmiyor aslında.
Kendi içindeki eksik sevgi boşluğunu, bu kıza yapıştırıyor.
Kız bir figür. Beklentinin yüzü.
O yüzden kızın geç cevap vermesi bile sinirini bozuyor.
Çünkü aslında “ben değersiz miyim?” sorusuna cevap arıyor.


Red Pill değil diyorsun, güzel. Bence zaten RedPill olayı tamamen
kendine değer vermektir ki bu da yanlış anlaşıldı aslında.
Ama hâlâ ilişkiye kendini feda ederek giriyorsun.
Oysa ilişki bir kaçış alanı değil, iki tamam insanın buluşması olmalı.
Sen hâlâ “beni biri kurtarsın” enerjisiyle beklenti kuruyorsun.


“Üç gün önceki halim için neleri vermezdim” diyorsun.
Peki o halin ne yaptı da o haldeydin?
Telkin, soğuk duş, ekran disiplini, spor, yazı yazmak...
Bunlar yeniden ayağa kalkman için hazır.
Ama sen hâlâ zihin çukurunda kıvranıyorsun.


Dostum, duygusal değil, doyumsuzlukla baş etmeyi öğrenmemiş bir adamsın.
Ve bunu anlayınca, ne Twitter'daki kız ne üç gün önceki hâlin seni kurtarmaz.
Sadece sen…
...karar verir ve başlarsan, o zinciri kırarsın.

Ama herkes reçete ister, çok az kişi gidip eczaneye gidip o hapı alır ve düzenli kullanır.

 

[GoldenLight]

Bunların hepsinin bozulmuş ödül sisteminden kaynaklandığını düşünüyorum.

PMO’dan uzak duruyorsun. Beyin, oradan alamadığı dopamini başka yollarla sana aldırmaya çalışıyor.

Asıl iyileşme, dopamin dibe vurdukça ve reseptörlerin açılmasına teşvik ettikçe geliyor.

Kendin de söylemişsin zaten; fazladan sosyal medyaya girmek sürecine zarar verir dostum. Böyle düşüncelerin de oradan geliyor olabilir.

Tavsiyem, sosyal medyayı azaltman ya da bırakman. Seni daha çok gerçek hayata iten işlerle meşgul olman.

 

[UyKuSuZuM]

PMO yapınca sadece süreci bozmuyor,
aynı anda uyku düzeni, sosyal medya, hayalperestlik, duygusal boşluklar da aktive oluyor.
Bu zincir çoktan birbirine bağlı.
Ve her relaps, sadece bir tuşa değil, bütün panele basmak gibi.

Kızın güzel olması, kitap okuması, piyano çalması falan onun ilgisini çekmiyor aslında.
Kendi içindeki eksik sevgi boşluğunu, bu kıza yapıştırıyor.
Kız bir figür. Beklentinin yüzü.
O yüzden kızın geç cevap vermesi bile sinirini bozuyor.
Çünkü aslında “ben değersiz miyim?” sorusuna cevap arıyor.


Red Pill değil diyorsun, güzel. Bence zaten RedPill olayı tamamen
kendine değer vermektir ki bu da yanlış anlaşıldı aslında.
Ama hâlâ ilişkiye kendini feda ederek giriyorsun.
Oysa ilişki bir kaçış alanı değil, iki tamam insanın buluşması olmalı.
Sen hâlâ “beni biri kurtarsın” enerjisiyle beklenti kuruyorsun.


“Üç gün önceki halim için neleri vermezdim” diyorsun.
Peki o halin ne yaptı da o haldeydin?
Telkin, soğuk duş, ekran disiplini, spor, yazı yazmak...
Bunlar yeniden ayağa kalkman için hazır.
Ama sen hâlâ zihin çukurunda kıvranıyorsun.


Dostum, duygusal değil, doyumsuzlukla baş etmeyi öğrenmemiş bir adamsın.
Ve bunu anlayınca, ne Twitter'daki kız ne üç gün önceki hâlin seni kurtarmaz.
Sadece sen…
...karar verir ve başlarsan, o zinciri kırarsın.

Ama herkes reçete ister, çok az kişi gidip eczaneye gidip o hapı alır ve düzenli kullanır.

Bunların hepsinin bozulmuş ödül sisteminden kaynaklandığını düşünüyorum.

PMO’dan uzak duruyorsun. Beyin, oradan alamadığı dopamini başka yollarla sana aldırmaya çalışıyor.

Asıl iyileşme, dopamin dibe vurdukça ve reseptörlerin açılmasına teşvik ettikçe geliyor.

Kendin de söylemişsin zaten; fazladan sosyal medyaya girmek sürecine zarar verir dostum. Böyle düşüncelerin de oradan geliyor olabilir.

Tavsiyem, sosyal medyayı azaltman ya da bırakman. Seni daha çok gerçek hayata iten işlerle meşgul olman.

İkinize de teşekkür ederim. Doyumsuzluk konusunda haklısınız galiba ve telkin kelimesi bana çok yardımcı oldu. Kendime az önce hep "Ben çaresizim, zayıfım, bağımlıyım" deyip durduğumu gördüm ve böyle yaptıkça daha da içe çekildim. Bu yüzden telkin yazınız bana çok iyi geldi, teşekkür ederim.

Sosyal medya hakkında konuşmak gerekirse, galiba kendi hakkımda önemli bir şeyi kavradım bugün: Benim için relaps, sosyal medya ve oyun bir zincir; hangisini yaparsam diğerleri de gerçekleşiyor. Aynı şekilde iyi alışkanlıklar da öyle. Ben flatline evrelerini fark edemiyorum, öyle bir sorunum var. Bunun için biraz daha neverfap içeriği tüketeceğim.

 

[jaehaerys16]

İkinize de teşekkür ederim. Doyumsuzluk konusunda haklısınız galiba ve telkin kelimesi bana çok yardımcı oldu. Kendime az önce hep "Ben çaresizim, zayıfım, bağımlıyım" deyip durduğumu gördüm ve böyle yaptıkça daha da içe çekildim. Bu yüzden telkin yazınız bana çok iyi geldi, teşekkür ederim.

Sosyal medya hakkında konuşmak gerekirse, galiba kendi hakkımda önemli bir şeyi kavradım bugün: Benim için relaps, sosyal medya ve oyun bir zincir; hangisini yaparsam diğerleri de gerçekleşiyor. Aynı şekilde iyi alışkanlıklar da öyle. Ben flatline evrelerini fark edemiyorum, öyle bir sorunum var. Bunun için biraz daha neverfap içeriği tüketeceğim.

Aslında yazını okurken kendimi okuyormuşum gibi oldu.Az önce markete gittim,rastgele bi kız gördüm ve kız sanki gelip benle konuscakmış gibi kafamda kurmaya başladım bu çok oluyo ama azalmaya başladıgını hissedebiliyorum.Oyun ve sosyal medya konusunuda gelecek olursam Ben de aynı şekil oyun ve sosyal medya konusunda sıkıntılar yaşadım. Mesela sınav senem olduğu için oyun ve sosyal medyayı kısıtlamaya çalıstım asla bırakmayı düşünmedim çünkü bu cok zor gelirdi ama 2 3 oyun oynamasam ve sonra oynasam üff zaten oyun oynadım sosyal medyaya da bakayım bari deyip sonunda pmo yaparak relaps oluyordum. Şu anda gün saymıyorum ama tahminimce 6 7 gündür ne sosyal medya ne oyun ne de Pmo var bunları kalıcı kapatınca bi çözümü oldu ben de bilgisayarımı sınavdan 1 gün sonra açıcam diye söz verdim ve kaldırdım kabloları da başka birine verdim sınavdan sonra ver diye iyi de gidiyorum diyebilirim kendime.Özetle sosyal medya hesaplarımı kapattım kalıcı olarak,bilgisayarımı kaldırdım,Pmo yapmıyorum bunlar yerine bol bol ders yürüyüş kitap okuma başka yararlı aktiviteyi yapıcak enerjiyi buluyorum kendimde İnşallah 90 günü tamamlicak iradeyide bulucam.

 

[Loner II]

Dün 12 saat ekran sürem vardı, Twitter'da. Her neyse, şimdi konuya gelelim. Şöyle bir şey var sanırım: Mesela kötü bir alışkanlığı tetiklersen o zinciri tetiklersin. Ben relaps olduktan sonra Twitter kullanmaya, oyun oynamaya başlıyorum ama normal bir şekilde değil. Gerçekten bugün 3 saat uyudum. Sabah soğuk duş alıp kahve içmeme rağmen hâlâ baş ağrım var. Neyse, tabii ben bunların farkındayım. Tam Twitter'ı sileceğim, bir tane kız var; güzel mi güzel. Piyano, gitar çalıyor, kitap okuyor. Bazen gönderileri Instagram'da bile paylaşılıyor, 4-5 bin takipçisi var. Kafamın içinden bir beklentiye girmişim sanırım, saatlerce kızın DM kutusunda mesaj atmasını bekliyorum. Kendisi ders çalıştığı için fazla aktif olamıyor. Sinirimi bozan şey şu: Neden böyle duygusalım? Ben çok çaresiz hissediyorum. Hayatım boyunca görmediğim, tanımadığım bir insandan neden böyle bir beklentiye giriyorum? Uzak ilişkilerin uzun ömürlü olmadığını bilmeme rağmen şubatta uzak ilişkim oldu. Her neyse, "Red Pill" gibi değil de ben, ben olmak istiyorum artık. Biraz kendimi düşünüp kendimi sevmek istiyorum. İlişkilerde çok saf, temiz kalıyorum. Süreci de bozdum, kötü döngüye geri girdim. Artık kendime de zarar vermek istemiyorum, mazohist olmaktan korkuyorum. Çok çaresizim. Üç gün önceki hâlim için neleri vermezdim!

Tıbbi bir temelde açıklamak gerekirse hocam her şey hormonlardır. Nofap süreçleri insandaki dopamin reseptörlerinin yanı sıra testosteron ve östrojeni de dengeler. Seni fabrika ayarlarına getirir. Östrojen arttıkça muhtaç hale gelir, testosteron arttıkça özgürleşir ve güçlenirsin. Sende hem ilişki tecrübesizliği hem de inanılmaz bir feminen psikoloji hakim. Bir de tehlikeli bir durum sendeki, tanışmadığın birine beklentiye girmek. Bu sanki bir p*rno yıldızını sadece güzel diye evinin hanımı yapmaya çalışmak gibi bir mantığa sığıyor bence (neredeyse imkansız yani). Gerçek hayatta insanlarla tanışman en doğrusu ve ilişkiler konusunda şunu bil, çok kez reddedileceksin ama doğru insan sana kendini belli eder, sendeki temizliği görür. Bu tabii ki dünyanın pisliğiyle yüzleşmeyip pısırık kalmak olarak yorumlanmasın. Red Pill gibi akımları da oku isteğe bağlı olarak ama kendi dünya vizyonuna göre fikirleri benimse.

 

[UyKuSuZuM]

Tıbbi bir temelde açıklamak gerekirse hocam her şey hormonlardır. Nofap süreçleri insandaki dopamin reseptörlerinin yanı sıra testosteron ve östrojeni de dengeler. Seni fabrika ayarlarına getirir. Östrojen arttıkça muhtaç hale gelir, testosteron arttıkça özgürleşir ve güçlenirsin. Sende hem ilişki tecrübesizliği hem de inanılmaz bir feminen psikoloji hakim. Bir de tehlikeli bir durum sendeki, tanışmadığın birine beklentiye girmek. Bu sanki bir p*rno yıldızını sadece güzel diye evinin hanımı yapmaya çalışmak gibi bir mantığa sığıyor bence (neredeyse imkansız yani). Gerçek hayatta insanlarla tanışman en doğrusu ve ilişkiler konusunda şunu bil, çok kez reddedileceksin ama doğru insan sana kendini belli eder, sendeki temizliği görür. Bu tabii ki dünyanın pisliğiyle yüzleşmeyip pısırık kalmak olarak yorumlanmasın. Red Pill gibi akımları da oku isteğe bağlı olarak ama kendi dünya vizyonuna göre fikirleri benimse.

Kendime geldim, gerçekten. Yine PMO'dan dolayı eziklik psikolojisine girmiştim. Dediğiniz gibi, dün üç kere PMO yapmamın etkisiyle feminen birey veya beta erkek gibi hissetmiş, ruhum çekilmişti. Kızlar konusunda tecrübesiz olduğumda haklısınız. Ancak bir kıza açılma korkum yok; Ramazan'da açıldım, hatta reddedildim. Kendi hatam, çok tecrübesizce konuşmuştum.

Tecrübesizliğimin sebebi ise ortaokulda yaşadığım bir travma: Bir kıza açıldığımda aldığım abartılı bir ret,(ben açıldığım da sevgilisi yoktu beni reddettikten sonra sevgili yaptı sevgilisi keyfi dövdü beni) sevgilisinden dayak yemem ve ardından tüm okulun dedikodusu olmam. İşte sorunum bu, çünkü PMO'yu bile bu travma tetikliyor. YouTube'da baktığımda hepsi "travmanın üstüne git" diyor.

Şu kızı bir türlü aklımdan çıkaramıyorum. Sık sık rüyama giriyor, bazen yolda karşıma çıkıyor. Duyduğuma göre o da benim tam tersi bir karakterdeymiş. Büyük ihtimalle, o yaşta ona açılmam ona büyük bir güven getirdi; beş altı sevgili değiştirmiş ve çok burnu havada bir kız diyorlar. Durum bu.
Size daha saçma birşey söylim artık ulaşabileceğim kızlardan soğuyorum.