Türkiyeye Geri Dönmeli Miyim ?

[surec]

Arkadaşlar 1 yıldır amerikadayım bu süre zarfında çalıştım çabaladım ama işlerimde genelde bir terslik oldu. arabamı perte çıkardım dün polis kiraladığım arabayı sürerken ceza yazdı ,araba almaya kalksam sigortam aylık450 dolar oldu. eve resmen hiç para gönderemedim ,psikolojik olarak kimsem olmadığı için baya zorluyor. hayallerimden biriydi bu ülkeye gelmek ama böyle şeylerle karşılaşacağımı gerçekten bilemezdim beni çok hırpaladı bu serüven kendimi çok güçsüz hissediyorum Türkiye’ye geri dönsem zaten ne mesleğim ne işim var şuan 23 yaşındayım bir baltaya sap olamadım sizce Türkiye’ye dönsem insanlar beni fazla yargılar mı ?

 

[Stoic Legionnaire]

Yazını okumadan önceki yanıtım: Hayır, dönmemelisin.

Yazını okuduktan sonraki yanıtım: Hocam öncelikle nasıl gittiniz? 22 yaşında yani, ben de 22 yaşındayım.

İngilizce bir tabir duymuştum: "They ain't been in your shoes." Yani, senin yaşadıklarını tabii ki tam olarak anlayamam ama ilerideki sen, şimdiki sene geri dönmediğin için teşekkür ederdi. Çünkü, belirttiğine göre buraya geri dönersen 0'dan başlamak zorunda kalacaksın. E burada 0'dan başlamayan insanlar bile tonla sorunla uğraşırken sen buraya gelince 0'dan ÇOK ÇOK ÇOK zorlanırsın.

Dediğim gibi, 22 yaşında tek başına ABD'ye gitmek bile büyük bir başarıyken bence devam etmelisin. Bir süreliğine araba işini boş ver belki de, bir elektrikli bisiklet bile işini çözebilir. Tabii ki şartlarını bilmiyorum. Ama dediğim gibi, dayanırsan, gelecekte "iyi ki dayanmışım burada" diyeceksin.

Ayrıca, Ekşi'de tam senin gibi birisi var ve yazıları hoşuma gidiyor. 27 yaşında ABD'ye göç etmiş birisi ve şu an oranın vatandaşı, hali vakti yerinde. Onun yazdığı yazılardan eminim kendine uygun tavsiyeler çıkarırsın. Nick'i: alerda

 

[surec]

Yazını okumadan önceki yanıtım: Hayır, dönmemelisin.

Yazını okuduktan sonraki yanıtım: Hocam öncelikle nasıl gittiniz? 22 yaşında yani, ben de 22 yaşındayım.

İngilizce bir tabir duymuştum: "They ain't been in your shoes." Yani, senin yaşadıklarını tabii ki tam olarak anlayamam ama ilerideki sen, şimdiki sene geri dönmediğin için teşekkür ederdi. Çünkü, belirttiğine göre buraya geri dönersen 0'dan başlamak zorunda kalacaksın. E burada 0'dan başlamayan insanlar bile tonla sorunla uğraşırken sen buraya gelince 0'dan ÇOK ÇOK ÇOK zorlanırsın.

Dediğim gibi, 22 yaşında tek başına ABD'ye gitmek bile büyük bir başarıyken bence devam etmelisin. Bir süreliğine araba işini boş ver belki de, bir elektrikli bisiklet bile işini çözebilir. Tabii ki şartlarını bilmiyorum. Ama dediğim gibi, dayanırsan, gelecekte "iyi ki dayanmışım burada" diyeceksin.

Ayrıca, Ekşi'de tam senin gibi birisi var ve yazıları hoşuma gidiyor. 27 yaşında ABD'ye göç etmiş birisi ve şu an oranın vatandaşı, hali vakti yerinde. Onun yazdığı yazılardan eminim kendine uygun tavsiyeler çıkarırsın. Nick'i: alerda

Sağolun hocam insanın arada duygu durumu değişebiliyor güçlü kalmaya çalışacağım duygusal güç çok önemli bir faktör burada

 

[Loner II]

Arkadaşlar 1 yıldır amerikadayım bu süre zarfında çalıştım çabaladım ama işlerimde genelde bir terslik oldu. arabamı perte çıkardım dün polis kiraladığım arabayı sürerken ceza yazdı ,araba almaya kalksam sigortam aylık450 dolar oldu. eve resmen hiç para gönderemedim ,psikolojik olarak kimsem olmadığı için baya zorluyor. hayallerimden biriydi bu ülkeye gelmek ama böyle şeylerle karşılaşacağımı gerçekten bilemezdim beni çok hırpaladı bu serüven kendimi çok güçsüz hissediyorum Türkiye’ye geri dönsem zaten ne mesleğim ne işim var şuan 23 yaşındayım bir baltaya sap olamadım sizce Türkiye’ye dönsem insanlar beni fazla yargılar mı ?

Hocam işin başında Türkiye'de belirtmiş olduğun gibi işin veya mesleğin yok. Türkiye'de işin veya mesleğin olsa bile yaşam şartları zaten zor ki senin durumunda hayli hayli zor olacak. Amerika'ya insanların "The Land of Opportunity" (Fırsatlar Diyarı) demesi sadece bir propaganda ama 23 yaşında birinin Amerika'ya gelmesi ve çabalaması gerçekten büyük bir başarı, ister part-time çalışıyor olsun isterse üniversiteye hak kazansın. Bu fırsatı geri tepme derim çünkü Türkiye'de yükselmekle Amerika'da yükselmek birbirinden çok farklı mevzular.

Kimsenin olmaması konusunu gerçekten iyi anlıyorum, 1 aydır Viyana'dayım ve bir araştırmada görev alıyorum ama uzun zamandır böylesine yalnız hissetmemiştim. Enstitüye gittiğim zamanları saymazsak insan iletişimim neredeyse yok, dışarı çıktığım zamanlarda farklı kişilerle sohbet etsem dahi hepsi derin sohbetler olmaktan uzak. Bu seçmiş olduğumuz yolun bir kere büyük bir bedeli ama bu hayatta neyin bedeli yoktur?

 

[sagopa yaşlı sucuk]

Açık söyleyeyim yurt dışında yaşamak isteyen biri olarak dahi ben tek başıma yurt dışına gidip yaşayamam. Öncelikle bu özgüvenin için seni tebrik ediyorum. Türkiy seçeneğini bir el freni olarak görmelisin. Çünkü geçen bir yerde okumuştum ve katılıyorum ki, bu ülkede zenginler bile güvende değil. Onu önce bir söyleyeyim. Yangınlar, afetler, kekolar, adaletsizlik sistemi, ekonomi, işsizlik vs... Bunlar bilinen gerçekler zaten. Bence orada kurallara riayet ettiğin sürece buradan daha mutlu olabilirsin. Bence önceliğin insan kazanmak olmalı. Etrafındakilerle sohbet açıp milleti tanımaya, onların da seni tanımasına izin ver. İnsanların suyuna git demiyorum. Yine kendin ol. Sıkı bir ya da 2 arkadaş bulmak seni oraya daha bağlayacaktır.