Sürecinde seni eskiden relapse götüren şeyler neydi ? Bu 145 günde bunlarla nasıl başa çıkıp relapse olmadın , yani yaklaşım tarzındaki farklılıklar neler
Soru çok güzel, teşekkürler.
Beni eskiden relapse’a götüren şeyler, biriken sorumluluklarım, iletişimdeki zayıflıklarım, uyku düzensizliğim, bitmeyen mental ve fiziksel yorgunluklardı. Her gün okuldan gelip telefona dalar, sonra yatağa yatar ya da sandalyeye oturur akşamı beklerdim. Kafam doluydu, duygularım karmakarışıktı, sanki kafamın içindeki hayallerde yaşıyordum. Sürekli geçmişi düşünüp "Bir şeyleri farklı yapsam ne olurdu?" diye sorguluyordum. Bu mental yük birikmişti ve relapse sebebim de büyük oranda buydu.
Bu sorunlarla başa çıkmak bana imkânsız geliyordu ama küçük bir adım atmanın yeterli olabileceğini düşündüm. Her gün odamda kendimi yok edeceğime, uyku saatine kadar kütüphanede ders çalışmaya karar verdim. Belki her şeyi çözmeyecekti, ama en azından sınavlara iyi hazırlanmış olacaktım. Bu düşünceyle sınav dönemine kadar çalıştım. Sınavlarım iyi geçti ve bu benim için bir motivasyon kaynağı oldu. Yazın işe girdim, gün boyu işteydim ve cebimde para görmek de beni motive etti.
Artık sorunlarımı düşünmek ve çözüm üretmek için de zamanım vardı, çünkü hayat kalitem biraz olsun artmıştı. Bazı sorunları çözdüm, çözemediğimleri ise kabul ettim. Kendimi eksik gördüğüm alanlarda geliştim. Ancak tüm bunları bir anda yapmadım. Şu anda da eksik olduğum şeyler var ve onları yavaş yavaş çözmeye devam ediyorum. Bence insan kendini bir anda zorlamamalı en küçük noktadan başlayıp, bazı şeyleri çözmeli. Benim bile şuan çözemediğim birçok sorunum var ama ilk güne oranla daha az sorunum var. Bu nedenle seni relapse götüren şeyler bir anda yok olmayacak yada çözülmeyecek. Ama insan bu sorunlara takılıp ilerlemez ise bu sorunlar hiçbir zaman çözülmez.
