Merhaba arkadaşlar,
Ben 13-14 yaşlarındayken PMO ile tanıştım ve yaklaşık 10 yıldır ağır bir PMO bağımlısıyım. Yaklaşık 5 yıldır bu bağımlılığımın farkındayım ve bırakmaya çalışıyorum; ancak bir yerden sonra ipin ucu kopuyor ve tekrar bu bağımlılığıma dönüyorum. Bu 5 yıllık süreçte defalarca bırakmayı denedim. En fazla 2 ay ve 1 ay boyunca yapmadığım dönemlerim oldu ama bir süre sonra kendimi yeniden aynı döngünün içinde buldum.
“Ne kadar bağımlısın?” diye sorarsanız; günde 4-5 defa yaptığım dönemlerim vardı. Bazı günler gece uyumayıp sabaha kadar izlediğim bile oluyordu. Sadece PMO bağımlısı değil, aynı zamanda yemek yeme, sosyal medya ve bilgisayar oyunları bağımlısıyım. Bağımlılıklarımın hepsinin birbirini tetiklediğini fark ettim. En çok PMO yaptığım dönemler, bilgisayar oyunlarına sardığım, sosyal medyada çok vakit geçirdiğim ve aşırı yemek yediğim dönemlerdi. Bunların ortak noktası, beynimi dopamin açısından fazlasıyla şımarttığım zamanlar olmasıydı.
Öte yandan en az yaptığım dönemleri incelediğimde ise kendimi olabildiğince zorladığım, beynimin nispeten az dopamin aldığı zamanlar olduğunu gördüm. 2 aylık nofap sürecimi incelediğimde şunu fark ettim: Günün büyük kısmında işte çalışıyor, diyet yapıp sağlıklı besleniyor, sosyal çevre oluşturuyor, bilgisayar oyunlarına hiç bakmıyor ve neredeyse sosyal medyaya hiç girmiyordum. Bu süreçte aynı zamanda 100 kilodan 80 kiloya düşmüştüm. Peki bu süreç nasıl bozuldu? “Bir kereden bir şey olmaz.” diyerek oyun oynamaya başladım, ardından sağlıksız beslenmeye geri döndüm. Sonra bir baktım ki eski bağımlılıklarıma geri dönmüşüm ve yeniden kilo almışım. Bağımlılıklarım nasıl tüm hayatımı etkiliyorsa, eğitim hayatımı da aynı şekilde etkiliyordu. Bazı dönemlerde yalnızca 1 ders verebildiğim bile oldu. Bu dönemleri düşündüğümde, yine en bağımlı olduğum dönemlere denk geldiğini fark ediyorum. Hep olmayan şeylerin hayalini kurardım. Sanki olmuş gibi kendimi çok başarılı hayal eder, bu hayalleri gün geçtikçe daha da detaylandırırdım. Öyle ki beynime gerçekten başarmışım hissini veriyordum. Bunun da bir bağımlılık olduğunu çok geç fark ettim.
Ayrıca bu bağımlılıklar beni tembel de yapıyordu. Tembelliğim yüzünden birçok fırsatı kaçırdım. Aklıma gelen ama yapmaya üşendiğim bazı fikirlerin sonradan başkaları tarafından yapılmış ve başarılı olmuş hâlini bile gördüm. Aslında kendime tamamen tembel demek de doğru olmaz; bazı günler günde 12 saat çalışıp birkaç haftalık işi bir günde yaptığım oluyordu. Hatta bunu yapabildiğimi bildiğim için üniversitedeki sınavlara son güne kadar hiç çalışmayıp, son gün tam odakla çalışarak girdiğim dönemler de oldu. Ancak bir mühendislik öğrencisi olarak söylemeliyim ki bu sadece bazı derslerde işe yarıyordu. Bazen ise kendimi kandırıp son ana kadar çalışmayıp, son anda umudumu kaybedip tamamen bırakıyordum.
Bir dönem vücut geliştirme sporu da yaptım. O kadar iyi gelişmiştim ki çevremdekiler “İlaç mı kullandın, nasıl bu kadar değiştin?” diye bile soruyordu. 4 ay boyunca her gün spor salonuna gidiyor, aynı zamanda günde 1 saate yakın yürüyordum. Gayet iyi bir dönemdi ve kendime göre oldukça iyi bir vücuda sahip olmuştum. Ancak bu dönemde hayat dengemi kuramamıştım. Sadece sporu düşünüyordum ve akademik kariyerim düşüşe geçmişti. Tüm sorumluluğu spora yükleyip sporu bıraktım. Böylece yeniden eski hâlime döndüm ve yine sadece dopamin peşinde koşmaya başladım. Oysa spor yapmak günde en fazla 3 saatimi alıyordu; her gün bağımlılıklarıma harcadığım sürenin yarısı bile değildi.
Bu kadar yazıyı neden yazdığımı soracak olursanız: Bu forumda okuduğum süreçler bana çok katkı sağladı. Ben de kendi sürecimi paylaşarak hem size hem de kendime bağımlılıklarımdan nasıl kurtulacağımı kanıtlamak istiyorum. Şu an yağlı 103 kiloluk bir vücudum var. Günlerim boşa geçiyor ve ileride pişman olacağım bir hayat yaşamış olmak istemiyorum. Bugün, yani 17.11.2025, 1. günüm. Her 10 günde bir nasıl ilerlediğimi buraya yazmak istiyorum.
Ben 13-14 yaşlarındayken PMO ile tanıştım ve yaklaşık 10 yıldır ağır bir PMO bağımlısıyım. Yaklaşık 5 yıldır bu bağımlılığımın farkındayım ve bırakmaya çalışıyorum; ancak bir yerden sonra ipin ucu kopuyor ve tekrar bu bağımlılığıma dönüyorum. Bu 5 yıllık süreçte defalarca bırakmayı denedim. En fazla 2 ay ve 1 ay boyunca yapmadığım dönemlerim oldu ama bir süre sonra kendimi yeniden aynı döngünün içinde buldum.
“Ne kadar bağımlısın?” diye sorarsanız; günde 4-5 defa yaptığım dönemlerim vardı. Bazı günler gece uyumayıp sabaha kadar izlediğim bile oluyordu. Sadece PMO bağımlısı değil, aynı zamanda yemek yeme, sosyal medya ve bilgisayar oyunları bağımlısıyım. Bağımlılıklarımın hepsinin birbirini tetiklediğini fark ettim. En çok PMO yaptığım dönemler, bilgisayar oyunlarına sardığım, sosyal medyada çok vakit geçirdiğim ve aşırı yemek yediğim dönemlerdi. Bunların ortak noktası, beynimi dopamin açısından fazlasıyla şımarttığım zamanlar olmasıydı.
Öte yandan en az yaptığım dönemleri incelediğimde ise kendimi olabildiğince zorladığım, beynimin nispeten az dopamin aldığı zamanlar olduğunu gördüm. 2 aylık nofap sürecimi incelediğimde şunu fark ettim: Günün büyük kısmında işte çalışıyor, diyet yapıp sağlıklı besleniyor, sosyal çevre oluşturuyor, bilgisayar oyunlarına hiç bakmıyor ve neredeyse sosyal medyaya hiç girmiyordum. Bu süreçte aynı zamanda 100 kilodan 80 kiloya düşmüştüm. Peki bu süreç nasıl bozuldu? “Bir kereden bir şey olmaz.” diyerek oyun oynamaya başladım, ardından sağlıksız beslenmeye geri döndüm. Sonra bir baktım ki eski bağımlılıklarıma geri dönmüşüm ve yeniden kilo almışım. Bağımlılıklarım nasıl tüm hayatımı etkiliyorsa, eğitim hayatımı da aynı şekilde etkiliyordu. Bazı dönemlerde yalnızca 1 ders verebildiğim bile oldu. Bu dönemleri düşündüğümde, yine en bağımlı olduğum dönemlere denk geldiğini fark ediyorum. Hep olmayan şeylerin hayalini kurardım. Sanki olmuş gibi kendimi çok başarılı hayal eder, bu hayalleri gün geçtikçe daha da detaylandırırdım. Öyle ki beynime gerçekten başarmışım hissini veriyordum. Bunun da bir bağımlılık olduğunu çok geç fark ettim.
Ayrıca bu bağımlılıklar beni tembel de yapıyordu. Tembelliğim yüzünden birçok fırsatı kaçırdım. Aklıma gelen ama yapmaya üşendiğim bazı fikirlerin sonradan başkaları tarafından yapılmış ve başarılı olmuş hâlini bile gördüm. Aslında kendime tamamen tembel demek de doğru olmaz; bazı günler günde 12 saat çalışıp birkaç haftalık işi bir günde yaptığım oluyordu. Hatta bunu yapabildiğimi bildiğim için üniversitedeki sınavlara son güne kadar hiç çalışmayıp, son gün tam odakla çalışarak girdiğim dönemler de oldu. Ancak bir mühendislik öğrencisi olarak söylemeliyim ki bu sadece bazı derslerde işe yarıyordu. Bazen ise kendimi kandırıp son ana kadar çalışmayıp, son anda umudumu kaybedip tamamen bırakıyordum.
Bir dönem vücut geliştirme sporu da yaptım. O kadar iyi gelişmiştim ki çevremdekiler “İlaç mı kullandın, nasıl bu kadar değiştin?” diye bile soruyordu. 4 ay boyunca her gün spor salonuna gidiyor, aynı zamanda günde 1 saate yakın yürüyordum. Gayet iyi bir dönemdi ve kendime göre oldukça iyi bir vücuda sahip olmuştum. Ancak bu dönemde hayat dengemi kuramamıştım. Sadece sporu düşünüyordum ve akademik kariyerim düşüşe geçmişti. Tüm sorumluluğu spora yükleyip sporu bıraktım. Böylece yeniden eski hâlime döndüm ve yine sadece dopamin peşinde koşmaya başladım. Oysa spor yapmak günde en fazla 3 saatimi alıyordu; her gün bağımlılıklarıma harcadığım sürenin yarısı bile değildi.
Bu kadar yazıyı neden yazdığımı soracak olursanız: Bu forumda okuduğum süreçler bana çok katkı sağladı. Ben de kendi sürecimi paylaşarak hem size hem de kendime bağımlılıklarımdan nasıl kurtulacağımı kanıtlamak istiyorum. Şu an yağlı 103 kiloluk bir vücudum var. Günlerim boşa geçiyor ve ileride pişman olacağım bir hayat yaşamış olmak istemiyorum. Bugün, yani 17.11.2025, 1. günüm. Her 10 günde bir nasıl ilerlediğimi buraya yazmak istiyorum.
