11 yaşımdaydım. Sene 2009 olmalı. İnternet üzerinden tanışıp MSN ile görüntülü konuşma gerçekleştirdiğim, makarasına konuştuğum bir arkadaşım bana bir link atmıştı. Pornografi ile o "arkadaş"ım vasıtasıyla tanışmış oldum. Onun yolladığı video ve ardından seyrettiğim porno videoları bana iğrenç gelmişti. Bunu çok net hatırlıyorum. Masumiyetim ve ruhumun arı-duruluğu sayesinde, pornoyu iğrenç bir şey olarak görüyordum. Ancak ne kadar iğrenç görmüş olsam da, inkar edilemeyecek bir cazibesi de vardı. Yani karmaşık duygular hissettiğimi hatırlıyorum. Mastürbasyonun ne olduğunu bile bilmiyordum o zamanlar. Babasız büyümüştüm ve annem de bize cinsellik hakkında bir eğitim vermemişti zaten. Onu suçlamıyorum. Bu eğitimi vermek, bence babamın vazifesiydi. Yerine getirmediği yüzlerce, binlerce vazifeden sadece biri...
O günden sonra, bunun ne kadar zevkli bir şey olduğunu keşfettikten sonra, ne hikmetse okul hayatımda da başarısız olmaya başladım. Ortaokulu bitirdim. Lisenin ilk günü liseyi terk ettim ve tasdikname aldım. Sonrasında açık liseye geçtim ve onu 4 senede tamamladım. Üniversiteye gitmedim. Bu esnada, ergenlik yıllarımda neredeyse her gün porno seyredip mastürbasyon yapıyordum. Ciddi bir bağımlıydım ben artık (gerçi bunun farkında bile değildim, çünkü internette mastürbasyonun normal ve doğal olduğu yazıyordu!). Ama şükür ki BDSM falan gibi fetiş işlerine hiç bulaşmadım. Eğer onlara bulaşsaydım, kim bilir, belki bugün kapkaranlık bir ruh olup çıkardım. Gerçi, kendim şişman olmamama rağmen, sadece şişman kadınların olduğu pornoları seyrediyor, onları objeleştiriyordum. Son birkaç yıldır böyle bu. Ama bu benim kadınlarla ilgili zevkim mi, yoksa bu "porn-induced fetish" denen, porno seyretmekle edinilen bir fetiş midir, tam emin değilim. Çünkü ergenken şişman kadınları hiç çekici bulmazdım.
2016 yılının sonlarıydı sanırım, yaşım 18 civarı olmalı. Nofap diye bir şeyi keşfettim. Ve bunu yavaş yavaş öğrenmeye başladım. Porno ve mastürbasyon ile arama mesafe koyma kararı aldım. O günden beridir işte bu illeti bırakmaya çalışıyorum. Rekorum 2021 yılının yaz ayında vuku buldu. Tam 77 gün.
Şu sıralar da ayda bazen 1, bazen 2 kere yapıyorum. Sanırım ben çok ciddi bir bağımlı sayılmam artık. Ama yine de bağımlıyım bence.
Bu illet ile başa çıkma serüvenimde, esasen işin bilimsel kısmına pek kulak asmadım. Yöntemim basitti: "kadınlara bakmayacaksın!". Çünkü kadınlara bakmak bende (ve aslında erkeklerde) cinsel arzu uyandırıyor. Bakmayınca kafan rahat oluyor. Ama artık şu Gary Wilson'ın meşhur kitabını okumak istiyorum. Yani tabiki işin dopamin ile ilgili kısmından falan haberdarım, ama artık bu illetten sonsuza dek kurtulmak için kendimi daha da eğitmem lazım.
Bu sayfayı bir günlük olarak kullanmak istiyorum. Hatta başlayayım direkt: dün 24 gündür temizdim. Fakat youtube'da boş boş gezerken yarı çıplak bir kadın görünce kontrolü kaybettim ve relapse yaşadım. Halbuki kendimi meşgul tuttuğum, 7 saat çalışıp 3 saat te spor yaptığım bir gün boyunca eve döner dönmez uykuluydum bile. Porno ve mastürbasyona ayıracak vakit ve enerjim yoktu. Demek ki "kendini meşgul tut" diyenler boş konuşmuyor.
O günden sonra, bunun ne kadar zevkli bir şey olduğunu keşfettikten sonra, ne hikmetse okul hayatımda da başarısız olmaya başladım. Ortaokulu bitirdim. Lisenin ilk günü liseyi terk ettim ve tasdikname aldım. Sonrasında açık liseye geçtim ve onu 4 senede tamamladım. Üniversiteye gitmedim. Bu esnada, ergenlik yıllarımda neredeyse her gün porno seyredip mastürbasyon yapıyordum. Ciddi bir bağımlıydım ben artık (gerçi bunun farkında bile değildim, çünkü internette mastürbasyonun normal ve doğal olduğu yazıyordu!). Ama şükür ki BDSM falan gibi fetiş işlerine hiç bulaşmadım. Eğer onlara bulaşsaydım, kim bilir, belki bugün kapkaranlık bir ruh olup çıkardım. Gerçi, kendim şişman olmamama rağmen, sadece şişman kadınların olduğu pornoları seyrediyor, onları objeleştiriyordum. Son birkaç yıldır böyle bu. Ama bu benim kadınlarla ilgili zevkim mi, yoksa bu "porn-induced fetish" denen, porno seyretmekle edinilen bir fetiş midir, tam emin değilim. Çünkü ergenken şişman kadınları hiç çekici bulmazdım.
2016 yılının sonlarıydı sanırım, yaşım 18 civarı olmalı. Nofap diye bir şeyi keşfettim. Ve bunu yavaş yavaş öğrenmeye başladım. Porno ve mastürbasyon ile arama mesafe koyma kararı aldım. O günden beridir işte bu illeti bırakmaya çalışıyorum. Rekorum 2021 yılının yaz ayında vuku buldu. Tam 77 gün.
Şu sıralar da ayda bazen 1, bazen 2 kere yapıyorum. Sanırım ben çok ciddi bir bağımlı sayılmam artık. Ama yine de bağımlıyım bence.
Bu illet ile başa çıkma serüvenimde, esasen işin bilimsel kısmına pek kulak asmadım. Yöntemim basitti: "kadınlara bakmayacaksın!". Çünkü kadınlara bakmak bende (ve aslında erkeklerde) cinsel arzu uyandırıyor. Bakmayınca kafan rahat oluyor. Ama artık şu Gary Wilson'ın meşhur kitabını okumak istiyorum. Yani tabiki işin dopamin ile ilgili kısmından falan haberdarım, ama artık bu illetten sonsuza dek kurtulmak için kendimi daha da eğitmem lazım.
Bu sayfayı bir günlük olarak kullanmak istiyorum. Hatta başlayayım direkt: dün 24 gündür temizdim. Fakat youtube'da boş boş gezerken yarı çıplak bir kadın görünce kontrolü kaybettim ve relapse yaşadım. Halbuki kendimi meşgul tuttuğum, 7 saat çalışıp 3 saat te spor yaptığım bir gün boyunca eve döner dönmez uykuluydum bile. Porno ve mastürbasyona ayıracak vakit ve enerjim yoktu. Demek ki "kendini meşgul tut" diyenler boş konuşmuyor.