Ben 28 yaşında, yaklaşık olarak 15 yıldır bağımlı olan biriyim (biriydim demek için da can atan biriyim). Bu 15 yılda ortalama olarak günde 1 kere yapmış olsam, kaç kez dopamin reseptörlerimle oynamış olduğumu şu anda hesaplamak canımı yakacağı için hesabı size bırakıyorum.
Ha, bu arada ben bu süreyi depresif, hayat sevinci olmayan veya başarısız birisi olarak da geçirmedim. Odtü mezunu, yüksek lisansını bitirmiş ve şimdi de doktoraya hazırlanan birisi olarak çevrem tarafından başarılı bulunan, neşeli ve yardımsever birisi olarak tanınırım. Ancak gelin görün ki, devir değişiyor...
Yıllar boyunca sabahlara kadar alkol ve sigara eşliğinde yapılan muhabbetler ve hovarda yaşamı artık bünye kaldıramayınca, yavaştan bir yaşam değişikliğine gitmeye karar verdim. Önce alkolü azalttım, sonra biraz daha derslerime ve işime özen göstermeye karar verdim... Ve bu esnada da edindiğim yüksek dopamin seviyesi nedeniyle sanırım, hayattan keyif alamamaya başladım. Ancak devam edip sigaraya da ara ara, ara verdiğim zamanlar geçirdim. Baktım depresiflik git gide yükselmeye başlıyor, dedim neden olmasın, ilk nofap deneyimimi de o esnada yaşadım. Hem de 30 günle! Baktım ki hala yaşıyorum, ve mutsuz hissettiğim halde gündelik işlerimi devam ettirebiliyorum, devamını getirmeyi düşünerekten bir süre "mutluluk" almaya sigara, alkole ve fapping'e özellikle de konulu filmlere geri döndüm.
Bunu yapmaktaki ana motivasyonum, sürdürülebilir bir hayata ve eğlence anlayışına sahip olmamamdı. Bunlardan hala keyif alıyor ve miktarı azaltarak devam ettirebiliyor olsam da, 10 sene önce yaptığım şeyleri artık yapmamam gerektiğine yönelik bir düşüncem vardı. Bu nedenle de yaklaşık 1.5 yıl aradan sonra, tekrardan dopamin detoksuna başladım...
İlk olarak alkolü azaltarak başladım işe. Günde ortalama 1 biradan (böyle diyince az gelebilir, ama örneğin 10 yılda 3650 biradan bahsediyorum aynı zamanda) ayda bir biraya çektim, sonra bir gün içimde güçlü bir isteğin oluştuğunu hissettiğim anda sigarayı bıraktım (ki hazırlanma evresine bile geçmemiştim, ama o his gelince bunu kaçıramam diye düşündüm) ve yaklaşık 11 aydır içmedim, 1 (bir) kere bile de içme isteği duymadım.
Yine böyle bir istek duyduğum anda ise, nofap'e başladım. İlk 27 gün hiçbir şey yapmadan, sonraki zaman diliminde ise sadece kız arkadaşımla birlikte olaraktan 36 günü devirmiş durumdayım. O istek halen çok güçlü, ve içimden bir ses bittiğini söylüyor, ama bittiğini görmeden de bittiğini söylemeyeceğim. Umarım bir 20 yıl sonra buraya dönüp "Edit: Gerçekten de o gün bitmiş
" yazarım.
Birkaç ek bilgi: Güçlü istek diye belirttiğim dönemden önce, benim için alkol-sigara-pmo arasında bırakması en zor olan şey pmo'ydu, benim için sigara bağımlılığından (ki 7.5 yıl boyunca günde 1 paket içtim) kat be kat daha zordu. Özellikle de konulu filmler, günlük hangi aktristin yeni filminin çıkıp çıkmadığına dair ortalama 1 saatlik araştıma yapardım...
Yaklaşık 2 TB'lık arşivim vardı, hemen hemen her videoda favori pozisyon/mimik/ses/bakış keyfim vardı (hafızam çok iyidir) (çok emek verilmiş olması da apayrı bir bağımlılık yaratıyordu)
Bu üçlü haricinde, genel olarak kendine irade konusunda meydan okuyan ve kendine çeşitli zorluklar yaratmayı seven birisi olarak bilinirdim, ancak yıllarca bu üçlüye meydan okumayı aklıma bile getirmemiştim. Üçünün de hayatımda olmayacağını, 2-3 sene önceki halime inandıramazdım sanırım.
Böyleyken böyle hocamlar. Alışkanlıklarınız ne kadar derin ve zorlu olursa olsun, denemekten ve en azından meydan okumaktan çekinmeyin.
Ha, bu arada ben bu süreyi depresif, hayat sevinci olmayan veya başarısız birisi olarak da geçirmedim. Odtü mezunu, yüksek lisansını bitirmiş ve şimdi de doktoraya hazırlanan birisi olarak çevrem tarafından başarılı bulunan, neşeli ve yardımsever birisi olarak tanınırım. Ancak gelin görün ki, devir değişiyor...
Yıllar boyunca sabahlara kadar alkol ve sigara eşliğinde yapılan muhabbetler ve hovarda yaşamı artık bünye kaldıramayınca, yavaştan bir yaşam değişikliğine gitmeye karar verdim. Önce alkolü azalttım, sonra biraz daha derslerime ve işime özen göstermeye karar verdim... Ve bu esnada da edindiğim yüksek dopamin seviyesi nedeniyle sanırım, hayattan keyif alamamaya başladım. Ancak devam edip sigaraya da ara ara, ara verdiğim zamanlar geçirdim. Baktım depresiflik git gide yükselmeye başlıyor, dedim neden olmasın, ilk nofap deneyimimi de o esnada yaşadım. Hem de 30 günle! Baktım ki hala yaşıyorum, ve mutsuz hissettiğim halde gündelik işlerimi devam ettirebiliyorum, devamını getirmeyi düşünerekten bir süre "mutluluk" almaya sigara, alkole ve fapping'e özellikle de konulu filmlere geri döndüm.
Bunu yapmaktaki ana motivasyonum, sürdürülebilir bir hayata ve eğlence anlayışına sahip olmamamdı. Bunlardan hala keyif alıyor ve miktarı azaltarak devam ettirebiliyor olsam da, 10 sene önce yaptığım şeyleri artık yapmamam gerektiğine yönelik bir düşüncem vardı. Bu nedenle de yaklaşık 1.5 yıl aradan sonra, tekrardan dopamin detoksuna başladım...
İlk olarak alkolü azaltarak başladım işe. Günde ortalama 1 biradan (böyle diyince az gelebilir, ama örneğin 10 yılda 3650 biradan bahsediyorum aynı zamanda) ayda bir biraya çektim, sonra bir gün içimde güçlü bir isteğin oluştuğunu hissettiğim anda sigarayı bıraktım (ki hazırlanma evresine bile geçmemiştim, ama o his gelince bunu kaçıramam diye düşündüm) ve yaklaşık 11 aydır içmedim, 1 (bir) kere bile de içme isteği duymadım.
Yine böyle bir istek duyduğum anda ise, nofap'e başladım. İlk 27 gün hiçbir şey yapmadan, sonraki zaman diliminde ise sadece kız arkadaşımla birlikte olaraktan 36 günü devirmiş durumdayım. O istek halen çok güçlü, ve içimden bir ses bittiğini söylüyor, ama bittiğini görmeden de bittiğini söylemeyeceğim. Umarım bir 20 yıl sonra buraya dönüp "Edit: Gerçekten de o gün bitmiş
" yazarım.Birkaç ek bilgi: Güçlü istek diye belirttiğim dönemden önce, benim için alkol-sigara-pmo arasında bırakması en zor olan şey pmo'ydu, benim için sigara bağımlılığından (ki 7.5 yıl boyunca günde 1 paket içtim) kat be kat daha zordu. Özellikle de konulu filmler, günlük hangi aktristin yeni filminin çıkıp çıkmadığına dair ortalama 1 saatlik araştıma yapardım...
Yaklaşık 2 TB'lık arşivim vardı, hemen hemen her videoda favori pozisyon/mimik/ses/bakış keyfim vardı (hafızam çok iyidir) (çok emek verilmiş olması da apayrı bir bağımlılık yaratıyordu)
Bu üçlü haricinde, genel olarak kendine irade konusunda meydan okuyan ve kendine çeşitli zorluklar yaratmayı seven birisi olarak bilinirdim, ancak yıllarca bu üçlüye meydan okumayı aklıma bile getirmemiştim. Üçünün de hayatımda olmayacağını, 2-3 sene önceki halime inandıramazdım sanırım.
Böyleyken böyle hocamlar. Alışkanlıklarınız ne kadar derin ve zorlu olursa olsun, denemekten ve en azından meydan okumaktan çekinmeyin.
