GÜNCELLEME
Bir zamanlar sevdiğim bir kadın vardı, sevgime karşılık da almıştım. Benimle her zaman ilgilenmiş, yanımda olmuş, maddi manevi destek olmak istemiş birisiydi. Ayrıldıktan sonra bile beni affetmemesine rağmen görüşmeyi sürdürmüştü düzenli olarak, ya çok aşıktı ya da bağlanma problemi vardı. Onca kez kavga etmiştik, bana yaptığını ailesine bile bazen yapmadığını söylemişti. Benden önce birini bulacağını düşünüyordum ki bu ihtimal beni korkutuyordu fakat bulamadı, bana olan kırgınlığının geçmeyeceğini söylüyordu. Onun gibisini bulamam dedim belli bir süre ama sonradan başkalarıyla görüşmeye başladım, başka kadınlar çekici gelmeye başladı, kiminin bakışı kiminin kokusu kiminin gülüşü... Benim mutlu olmamı istedi sadece ve uzaklaşmayı seçti tekrardan bir sevgilim olduğunda. Kısa zaman sonra yeni sevgilim terk etti. Onunla tekrardan görüşmeye başladık, bunun sağlıksız olduğunu biliyorum, hala bana 1-2 günde yazar. Ayrılığın üstünden bir seneyi aşkın süre geçmesine rağmen. Başlarda tekrardan bir beraberliği düşünüyordum ama sonra başka insanlarla da mutlu olabileceğimiz inancına inandım. Bir arkadaşım "Evlensenize siz" dedi. Korktum sadece... 24 yaş için çok genç bunu düşünmek evet. Kendimi adayacağım insan gerçekten o muydu? Kaderimdeki insan o muydu? Aşka saplanıp kalan insanlar gördüm yıllarca, hiç sevmediği adamlarla evlenip çocuk yapan ve yaşı geçmiş kadınlar veya 15-20 yıl bir kadının peşinde koşan adamlar gördüm. O kadar aciz miyim ben dedim. Hayır, gerekirse bana yazmamasını söylerim ki görünüşe göre az sonra söyleyeceğim ama ben ona muhtaç değilim.
