Geçen gün birisine şu yorumu yapmıştım. Kısaca demiştim ki: "Sen kızlara taktığın için üzülüyorsun. Kızları gündeminde tutmazsan mutsuz da olmayacaksın." Sonra fark ettim ki ben bu tavsiyeyi vermeme rağmen kendim uymuyorum. Düşünüyorum bazen, cinsellik bu hayatın bir gerçeği mi? Evet, öyle. Peki bunu elde edebiliyor muyuz? Eğer gerçekten de arzulanır biri isen elde edebilecek bir şey ama herkes böyle değil günümüzde. Çoğumuzun amaçları, hedefleri yok. En son ne zaman "Ben şu şu şeyi X tarihine kadar yapacağım, anasını satayım," dedik? Demede sıkıntı yok ama lafın arkası gelmiyor, gelemiyor. Neden peki? Çünkü biz odaklanmamız gereken şeylere odaklanmıyoruz. Hep bize bir şeylere sahip olmadığımız için değersiz hissedilmek aşılanıyor. Ama gerçekten de o şeylere ihtiyacımız var mı yoksa birileri alıyor diye mi istiyoruz o şeyleri?

• Akıllı telefon kullanmak yerine tuşlu telefon kullanabiliriz ama yapmıyoruz. Neden? Çünkü internet elimizin altında olsun istiyoruz. Eskiden internete bağlanması 2 saati bulurmuş. Ben o zamanları görmedim ama internetin hızlı olmadığı zamanları gördüm. Bir internete girmek için ev telefonuna bağlamak gerekiyormuş. Bir düşünün bakalım: O zaman mı zevk verir bir bilgiye ulaşması yoksa saniyeler içerisinde girebildiğinde mi?
• E-kitap okumak yerine kütüphaneye gidebiliriz ama yapmıyoruz. Neden? Çünkü "O kadar yol gidilir mi ya?" Evet, mesafeleri bahane ediyoruz. Ama kim bilir belki de o kütüphanede internette bulamayacağımız bir bilgiye rastlayacağız. Antik çağda bilgi sadece elitlerin ulaşabildiği bir şeymiş. Bunu aklınız alıyor mu? Adamlar biliyormuş köleler bilgiye ulaşırsa isyan çıkar diye. Şu an hemen herkes bu bilgilere ulaşabiliyor ama onu da yapmaya teşebbüs etmiyorlar. Şu an bilginin yerini yapay eğlence formları aldı.
  Ziyaretçiler için gizlenmiş link, görmek için üye olunuz. Giriş yapın veya üye olun.
  Oturup düşünmek lazım "Bunun sorumlusu kim?" diye.
• Online ortamlarda tanışmak yerine kendi çevremizdeki insanlarla tanışabiliriz ama yapmıyoruz ya da yapmak istemiyoruz. Neden? Çünkü "Benim insanlara tahammülüm kalmadı artık ya. Hem onu görmeden onu reddettiğimde o da incinmemiş olur."
  Ziyaretçiler için gizlenmiş link, görmek için üye olunuz. Giriş yapın veya üye olun.
  Karşındaki de insan, bir botla konuşmuyorsun sonuçta.

Bu liste uzar gider de uzatmaya gerek yok daha fazla.

Demek istediğim şeye gelirsem: Ben artık kadın konusunu saldım. Dün alfaloji sitesinde dolanırken Kuşçubaşı'nın denk geldim. Okumayanlar gidip okusun. Tokat gibi çarptı bana. Evet, aklınız varsa size de çarpacak o yazı. Kendimi sorguladım (ve bunu da yapıyor olmanız lazımdı şimdiye kadar). Amacımı düşündüm. Günlerimi nasıl geçirdiğimi düşündüm. Sonra aklıma seneler önce yaptığım bir benzetme geldi: Bir dağcı dağa tırmanmadan önce çantasına sadece gerekli ve hayati öneme sahip eşyaları koyar. Eğer o çantayı saçma şeylerle doldurursa o dağın tepesini görmeden uçuruma düşer. Bakın bu çok önemli. Hayatlarımızda bize gerekli olan çok az şey olur aslında. Biz oradan buradan kullanmayacağımız bile bilgi yükleriz beynimize. Kadın konusu da keza öyle. Bir kadını etkilemeye çalışmak bana bir şey katmaz, hele ki ben daha kendimi etkileyemiyorken. Hepimiz şöyle ya da böyle bir ya da birkaç batağa saplanmış durumdayız ve buradan çıkmanın yollarını arıyoruz. Belki birbirimizi hiçbir zaman görmeyeceğiz ama birbirimize destek olmamız gerekiyor (tabii ki önce kendi kendimize destek olmalıyız).