72 gün çok iyi bir süre sana bu sürede bozduran şey cinsel istek değildi.
Evet, stresten dolayı olduğunu belirttim, bunun hiçbir şekilde cinsel istekle alakası yoktu. Teşekkürler tavsiyelerin için.
))) Zihnimin tekrardan prangalarla sarılı olduğunu hissediyor ve her kafamı zorladığımda bu prangaların yavaş yavaş kırılacağını düşünüyorum. Gezdim, gördüm, akrabalarım ve kimi arkadaşlarımla görüştüm, bazısına zorunlu olarak veda ettim. Bir yokluğa, bir boşluğa düştüğümü hissediyorum bu boşluğun içinden yukarı doğru çıkmaya çalışıyorum fakat sanki tekrardan biri üflüyor ve o boşluğun en dibine tekrardan beni yapıştırıyor gibi. Hayatımda düzen yok kaos var kaosun içinde ise düzen var kaotik düzen, sürekli yıkım, yıkım ve yıkım. Yetersizlik duygusuna uzun zaman önce elveda demiştim tekrardan varoldu beni strese sokuyor, beni üzüyor ona meydan okuduğumda ise beni daha çok yıkıyor galiba ona meydan okuyup ona cevap vermemeliyim. Hayatımda genel olarak cinselliği ve insan ilişkilerini kafa takmıştım. Günlerce seviştikten sonra sanki daha kötü oluyorum, bir insanla sürekli vakit geçirdikçe sanki daha kötü oluyorum. Sanki burası ağlama duvarı OKUMA içimi rahatlatmak için buraya yazıyorum sadece biraz da kendimle yüzleşmek için. Ha süreç nasıl gidiyor derseniz bir zıpzıpta zıplayan çocuk gibi bir aşağı bir yukarı şimdi 17.günümdeyim sanırsam. Psikolojim bozuk mu yoksa bozuk olan tamamıyla ben miyim bilmiyorum )) Dün Robin Williams'ın oynadığı Patch Adams adlı filmi izledim şahaneydi, ciddiyetsizlik ile ilgili bazı şeyleri gösterdi ve düşünmeme yol açtı. Belki de bazı şeyler üzerine düşünmemeli, onları umursamamalı ve yoluma güle oynaya devam etmeliyim. Şu yazıyı okuyan biri büyük ihtimalle benim master düzeyinde dikkat dağınıklığına sahip olduğumu düşünecek, çok güzel odağa sahip olduğum zamanlarda oldu, şimdi böyle olmasının sebebi ise sürekli dışarıdan beslenmem, şekeri fazla tüketmem ve kendimi geliştirmek adına hiç bir şey demeyelim de çok az şey yapmak. Boş durmak bomboş durmak bana hiç iyi gelmiyor, dürtülerim bir rüzgar gibi yapraklarımı sürekli bir ordan bir oraya yalpalıyor. Galiba bir yaprak değil bir ağaç olmalı. O zaman en şiddetli rüzgara, kasırga bile beni yıkamaz dimdik ayakta kalırım. Yazımı bir daha okumayacağım nedeni ise hiç bir şey okumak istemiyorum, aklıma ne geliyorsa yazdım ve ne yazdığım da hiç umrumda değil. Umarım ki ileride okur ve bunlara uzun uzun gülerim şimdiden gülmeye başladım bile. Son 6 aydan beridir devamlı pm-cinsel ilişki ikilisini sürdürmekteyim, kendine bir şeyler katma açısından ise 0 a yakın bir değer söyleyebilirim. İradem iyice zayıfladı, eski kendini geliştirip toplumun üst basamaklarına çıkmak isteyen cogito'dan eser kalmadı, günlük yaşayan, negatif düşüncelere sahip olan ve devamlı bunları tekrarlayan bir adam oldum. Ama bugün canıma tak etti bir şeyleri tekrardan ve tekrardan değiştirmeye karar verdim. Tabi yine öncesinde bir pmo sonra karar veriş tekrar pmo ve sonra forum )))) Bugünden sonra pmo yok gerçekten yok. Ciddi süreçlerime tekrardan başlıyorum ve tüm yarışmacı arkadaşlara başarılar diliyorum. Hadi bakalım GÜN 0 BAŞLADI!
