Bunca yıldır psikolojimde sorunlar olduğunu biliyordum ama ufak her insanda olan şeyler diye düşünüyordum. Bugün dershanede matematik dersindeyken fark ettim, ben küçükken bu şekilde hissetmiyordum. Donup kalmıyodum, bu kadar acı çekmiyodum. Bu kadar bir şeylerden korkmuyordum. Eve gidince araştırdım nevzat saraycıklının videolarını izliyorum şu sıra. Onları izlerken dikkatimi çekti anlattığı şeyler bana uyuyor. Sonra beyhan hocanın videolarına baktım %90ı bana uyuyor. Bugün eve geldikten sonra uyudum biraz. Akşam kalktım, başıma gelen bir olaydan dolayı yoğun öfkem vardı bunu dışarı aktaramadım. Hava vs de fazla soğuk uyuyayım dedim. Rüyamda beni sinir eden bişeyler gördüm işte yumruğu yapıştırdım uyandım. Baktım elim kanıyor gittim temizledim. Öyle işte dostlar en azından sorunumu fark ettim bu da bir şey. Bugünün milat olmasını istiyorum. Yaşım 19 hayallerim büyük. Bu günleri atlatırsam her zorluğu atlatacağımı biliyorum. Umudum yüksek. Bu yazıyı da rahatlamak için yazdım. Seviyorum bu siteyi. Sınavı vs atlatıp kafamı toplayınca yazılar yazmayı da çok istiyorum. Kalın sağlıcakla.

Dostum çocukken kendimde hiperaktivite bozukluğu vardı. Sonra senin yaşlarındayken bir sürü kişilik bozukluğum var sanirken bende kendimde bipolar bozukluk var kararı almıştım. Sonra farkettim ki sorun çok fazla bilgisayar oyunu oynamanın verdiği sıkışıklık (bölümü geçeceksin diye strese girmek öfkelenme nöbeti vs. sebep oluyormuş) , çocukken çok fazla televizyon seyrediyor oluşum (beynin saldırganlık ile ilgili bölümünü kalınlaştırıyormuş ve görüntü kendiliğinden geldiği için beyni tembellestiriyormuş ayrıca sağ beyin tamamen devre dışı) ve şekerli yiyecekler dengesiz enerjiye sebep oluyordu ve onu da zamanında cok fazla yemiştim. Bir de pmo olunca bende depresyon ve kişilik bozuklukları kaçınılmaz olmuştu. Ama sorun beynimin işleyişi değilmiş benim davranış şekillerimmiş. Hemen karara varmadan önce bunlar sende varsa azaltmanı hatta bırakmanı öneririm. Şu an gayet iyiyim. Belki sende border vardir ama kendine en azinfan bunlari birakarak 2 ay ver. O zaman gerçekten borderline olup olmadığını anlayabilirsin. Bence iyi olacaksın.

Her ne kadar tanımlara uysan da bu teşhisi kendine koyman yanlış. Belki başka bir hastalıktır. Profesyonel yardım al

NOfapper' Alıntı:

Bunca yıldır psikolojimde sorunlar olduğunu biliyordum ama ufak her insanda olan şeyler diye düşünüyordum. Bugün dershanede matematik dersindeyken fark ettim, ben küçükken bu şekilde hissetmiyordum. Donup kalmıyodum, bu kadar acı çekmiyodum. Bu kadar bir şeylerden korkmuyordum. Eve gidince araştırdım nevzat saraycıklının videolarını izliyorum şu sıra. Onları izlerken dikkatimi çekti anlattığı şeyler bana uyuyor. Sonra beyhan hocanın videolarına baktım %90ı bana uyuyor. Bugün eve geldikten sonra uyudum biraz. Akşam kalktım, başıma gelen bir olaydan dolayı yoğun öfkem vardı bunu dışarı aktaramadım. Hava vs de fazla soğuk uyuyayım dedim. Rüyamda beni sinir eden bişeyler gördüm işte yumruğu yapıştırdım uyandım. Baktım elim kanıyor gittim temizledim. Öyle işte dostlar en azından sorunumu fark ettim bu da bir şey. Bugünün milat olmasını istiyorum. Yaşım 19 hayallerim büyük. Bu günleri atlatırsam her zorluğu atlatacağımı biliyorum. Umudum yüksek. Bu yazıyı da rahatlamak için yazdım. Seviyorum bu siteyi. Sınavı vs atlatıp kafamı toplayınca yazılar yazmayı da çok istiyorum. Kalın sağlıcakla.

Genişletmek için tıklayın ...

Kendi kendine teşhis koymak doğru bir şey değil. Bu mesele kafanı çok kurcalıyorsa bir uzmana, ilgili bölüme başvurmalı, görünmelisin. Sende sağlıcakla kal.

Black Rose' Alıntı:

Kendi kendine teşhis koymak doğru bir şey değil. Bu mesele kafanı çok kurcalıyorsa bir uzmana, ilgili bölüme başvurmalı, görünmelisin. Sende sağlıcakla kal.

Genişletmek için tıklayın ...

Kafadan teşhis değil de öyküme uyuyor. Bilişsel birkaç yöntemle kendimi ikna ediyorum etkileri bayağı zayıfladı. Telkin vere vere sıfırlayacağıma inanıyorum. Narsizmden de kurtulmaya başladım ufaktan. Zor ama nöroplastite dediğimiz olay ve bilinçaltı konusunda bayağı meraklı olmam sayesinde kurtulacağıma inanıyorum. Yazıyı yazdığım dönem acayip karamsardım başımdan da kötü olaylar geçmişti bayağı toparladım bikaç gündür. Etkileri sadece çok ufak görüyorum ara sıra. Bilinç farkında olduğu zaman kendini yatıştırıyosun ve tamam bir şey olmayacak diyorsun. Yavaş yavaş yeneceğim. Umarım hastalık konusunda haksızımdır yani belirtiler olsa bile umarım sahip değilimdir, çünkü bu kadar kolay çözülmesi bana sadece kendimi bir şeylere şartladığımı dahi düşündürebiliyor. Gerçi fiziksel olmayan psikolojik hastalıklar genelde hızlı sonuçlar verebiliyor da neyse.

Farkında olup semptomlara tepki vermeyince düzeldiğimi fark ettim. Hala rahatsız ediyor ama yıllardır süren sorunumu bulduğum için çok daha iyiyim. Yıllardır bunun bir sorun olduğunu dahi bilmiyordum. Gereksiz öfkelenince bile fark ediyorum artık. Sanırım farkındalık çok önemli. Stresten de uzak duruyorum kasmıyorum kendimi, bir şeyleri kafama takmıyorum. Kendi özümü tanımaya, ne olduğumu hatırlamaya başladım ve hedefim de belli artık. Bu başlığı attığım için üzdüğüm dostum varsa kusura bakmasın, benim için çok zor bir gündü. Egomu geri kazandım artık. Bu illeti de kontrol altına alabildiğim için mutluyum. Tam iyileşme olursa yazarım.

h_anil' Alıntı:

Dostum çocukken kendimde hiperaktivite bozukluğu vardı. Sonra senin yaşlarındayken bir sürü kişilik bozukluğum var sanirken bende kendimde bipolar bozukluk var kararı almıştım. Sonra farkettim ki sorun çok fazla bilgisayar oyunu oynamanın verdiği sıkışıklık (bölümü geçeceksin diye strese girmek öfkelenme nöbeti vs. sebep oluyormuş) , çocukken çok fazla televizyon seyrediyor oluşum (beynin saldırganlık ile ilgili bölümünü kalınlaştırıyormuş ve görüntü kendiliğinden geldiği için beyni tembellestiriyormuş ayrıca sağ beyin tamamen devre dışı) ve şekerli yiyecekler dengesiz enerjiye sebep oluyordu ve onu da zamanında cok fazla yemiştim. Bir de pmo olunca bende depresyon ve kişilik bozuklukları kaçınılmaz olmuştu. Ama sorun beynimin işleyişi değilmiş benim davranış şekillerimmiş. Hemen karara varmadan önce bunlar sende varsa azaltmanı hatta bırakmanı öneririm. Şu an gayet iyiyim. Belki sende border vardir ama kendine en azinfan bunlari birakarak 2 ay ver. O zaman gerçekten borderline olup olmadığını anlayabilirsin. Bence iyi olacaksın.

Genişletmek için tıklayın ...

Haklısın dostum ben de birsürü tanı koymuştum çoğu da doğruydu aslında depresyona bi kaç kez yakalandım, maskeli depresyona 2 kez yakalandım, stresten ötürü fiziksel olarak hissettiğim şeyler oldu saçım dökülüyodu mesela yazın. 1 yıl önce kötü bir ayrılık yaşadım ve o zamandan beri işler pek iyiye gitmedi desem yeridir, yalnızlıktan ötürü. Yaşam biçimimi, dünyaya bakışımı ve hedefimi değiştirdiğim anda bir şimşekler çaktı kafamda garip bir şekilde her şey iyiye gitmeye başladı. Oyunları, gereksiz yemeyi, şekeri vs bırakınca ve enerjimi yürüyerek bişeyler yaparak atınca çok daha iyi oldum. Borderın ciddi etkilerini yaşıyorum ama dediğim gibi beyin çok güçlü bir organ, farkındalıklarla ve telkinlerle düzelen bir yazılımı var. Bu ayrılık sürecinden beri çok yoğun streste hissettiğim için hiperaktivite, bipolar vs gibi hissettiğim de olmuştu. Bilinç düzeyimi yükseltip bir şeyler öğrenince, bir şeyleri fark edince ve yaşam şeklimi, aktivitelirimi ve davranışlarımı düzeltince aslında bir şeyler düzeldi. Yazın ortasındaki halimi düşününce şu an imkansız geliyor ama gerçekten insan bir şeyleri acı çeke çeke fark edip doğrularını buldukça düzeliyor ve iyileşiyor. Her acı bir şey öğretiyor. Çok bilmiş ve cahildim geçen yıl özgüvenim vs tavandı. Şu an bakınca o zamanki kendime diyorum sadece ufak bir çocuk. Belki bu hastalık sandığım şey bile bana bir şeyler öğretmek için hayatın verdiği bir şeydir. Çok şey öğretti teşekkür ediyorum hayata.