Selamlar arkadaşlar. Epeydir günlük tutmuyordum. Çünkü süreçlerim 1-3 gün arasında değişiyordu zaten. 2 ay içinde daha da aklı başında biri oldum ve artık daha da ciddiye almak istiyorum çünkü neyin ne olduğunu bilmeme rağmen ilerlemek için adım atmıyorum. Şöyle ki, artık relapse olduğumda zevk almama rağmen hipnotize olmuş gibi telefonu alıp yatağa geçiyorum, durdurmak için çaba göstermiyorum, hayatımı yolcu koltuğundan izliyorum... Bu yüzden 30 gün boyunca monk mode yapacağım, disipline ihtiyacım var. Planım ise şu,
-Sosyal medya yasak,
-Gelişmek istediğim konulara her gün çalışacağım,
-Derslerimi tekrar edip ödevlerimi aksatmayacağım,
-Her gün 1,5 saat kitap okuyacağım,
-Her gün 50 şınav 100 mekik çekeceğim,
-Telefona sadece günün sonunda 20 dakika boyunca bakacağım,
-PMO yapma isteği geldiğinde meditasyon veya mindfullness pratikleri yapacağım,
-Ve son olarak müzik de dinlemeyeceğim.

Başarılar dostum, takipte olacağım.

Başarılı süreçler dostum.

İlk günüm umduğum kadar verimli değildi. Sosyal medyada hesaplarımı kapatmak amacıyla girdikten sonra en fazla 5 dakika geçirmişimdir, onda da yapacak bir şey kalmamıştı planımda. Spotify premiumumu da iptal ettim. Müzik de dinlemedim diyebilirim. Dinlesem de eskisi gibi günlük hedeflerime engel olacak şekilde dinlemeyeceğim. Onun dışında tetikleyici şeylere bakmadım zaten. Ha biraz da oyun oynadım ama bu zaten bir taboo değildi benim için. Kendimi çok zorlamayacağım. Bu konu hakkında sizler ne düşünüyorsunuz acaba? Benim amacım monk of the hour veya monk of the week tarzında bir monk moddu zaten. Yani hedeflerime günlük veya haftalık olarak odaklanıp, onları bitirmeye çaba göstermek. Bazı şeyleri hayatımdan tamamen çıkartmak daha mı mantıklı olur?
-100 mekik ve 20 şınav çektim
-İspanyolca okuma yaptım, kelime çalıştım ve 1 saat falan gitar çaldım sanırım. Fakat bunlardan verim aldığımı düşünmüyorum yeterince. Nasıl verimli çalışacağımı unutmuşum 2 yıl içinde.
-Çeviri ödevimi bitirdim.
-Epey kitap okudum. Yaklaşık 30 sayfa, ki Homo Sapiens'i ingilizce ve sesli okuduğumu varsayarsak bu bayağı vaktimi alıyor.
-Bir dersten not çıkarttım.
-Telefona 40 dakika falan ancak bakmışım sürece başladıktan sonra. Ki 6 saati bulan günler olduğunu düşününce iyi bir gelişme. Gerçekten gün boyunca uzak durdum telefondan ve güzel hissettiriyor bu.
Ve yatana kadar da ispanyolca notlarıma ve ders notlarıma çalışmayı planlıyorum. Bunlar bitince de 900 kelimelik bir çevirinin elimden geldiği kadarını çevireceğim.

5 saat dersim vardı bugün. Açıkçası hiçbir şey yapacak motivasyonum yok. Sabah kalktığımda ispanyolca çalışıp kitap okudum. Onun dışında verimsiz bir gündü. Sanırım oyunları da taboo kategorisine eklemeliyim.

3. gün bitti. Anlık düşünceler dışında hiç krize girmedim. Diğer süreçlerimin 5. ve hatta bazen 2. saatinde kriz geldiğini düşünürsek, bu gerçekten hayret verici. Ama daha kararlı olduğum ve kendimi bu şeylerden gerçekten arındırdığım (tetikleyicilere maruz kalıp iradem ile karşı koymaya çalışmadığım zamanlar) zamanlar 3. güne kadar rahat rahat geliyorum. Güzel bir gündü. Derslerim vardı. Bayağı ispanyolca çalıştım. Bugün, dün dediğim gibi hiç oyun oynamadım. Fakat bu kez de arkadaşlarımla whatsappta konuşarak epey (1,5 saati aşkın) vakit geçirdim. Görüyorum ki sorunum bir şeylerin beni engellemesi değil. Ben kendimi yapmam gereken şeylere başlamayarak engelliyorum. Onun dışında Rusça derslerine başlayacağım. Çünkü neden olmasın. İspanyolca ile paralel götürmeyi planlıyorum. İş yükümü arttırıyorum ama aradan bazılarını çıkartmak için daha çok çaba göstermeliyim. 1 haftadır yapmadığım iki çevirim var.

Farkına vardıklarım
!Önemli olan bir şeyleri (sosyal medya/oyunlar) hayatımdan çıkartmak değil, hedeflerim doğrultusunda çaba göstermek ve bir işe gerçekten başlamak. Çünkü oyunlar veya sosyal medya olmasa da günümü boş geçiriyorum!

4. günümde relapse oldum her zaman olduğu gibi. Fakat ümitsizliğe kapılmak veya pes etmek istemiyorum. O yüzden monk mode ile 30 güne ulaşana kadar devam edeceğim bu günlüğe. Günlük tutarken eksiklerimi fark ediyorum. Dün, sırf bir şeylerden uzaklaşarak ve zaman yaratarak hedeflerime ulaşamayacağımı anlamıştım. Bugün işlerime direkt başladım. 1 çeviriyi bitirdim, Rusça ve İspanyolca çalıştım verimli bir şekilde. Ama rehabete kapılıp boş bıraktım kendimi. Ki boş kaldığım için krize yakalandım. Genellikle bu tempoyla en fazla 3 gün devam edip 4. gün salıyorum zaten. Sorun da bu. Kendimi meşgul ettiğim sürece aklıma bile gelmiyor pmo. Ama böyle de çok uzun süre devam edemiyorum. İlk krizimde de relapse oluyorum. Çünkü krizle mücadele etmeye tenezzül bile etmiyorum, pmo isteği varsa kendimi başka şeylerle meşgul etmeye çalışsam da aklımda sürekli o oluyor. Bu sorunu çözmem gerekiyor önce.

Yeni bir sürece sonunda başlayabildim. Hâlâ relapselarin etkisindeyim. Her şey pmoyu hatırlatıyor. Ayrıca yeterince verimli bir gün değildi. Asla da olmayacak. Yarın daha çok çalışacağım çünkü iş yükü ağırlaşmadan önce bu haftanın konularını tekrar etmem ve çeviri yapmam gerek, yarın son şansım. 1. Gün böyle geçti.

Güzel bir gündü. Epey verimli geçti. Hâlâ krizler, bozma düşünceleri aklımdan geçmiyor değil fakat kurtulacağım bu sefer. Süreci bozmak yok. Ayrıca sosyal medya hesaplarım da yakında silinecekler. Vaktimi boşa harcamalarının yanı sıra o kadar çok zararı vardı ki. Pmodan kurtulurken dijital dünya bağımlılığını da aradan çıkartmak istiyorum, en azından azaltmak.

Günlerim berbat geçiyor. Pmo ile değil pes etme düşünceleriyle savaşmaya çalışıyorum. Dibe vuruyorum

13 gün önce eğer irademi 1 ay boyunca zorlarsam 30 gün boyunca monk mode yapabileceğimi inanıyordum. Bu noktaya geldiğimi düşünüyordum. En azından 30 gün boyunca. Son birkaç gün hatta son 1 hafta içinde, 3 ay kadar önce never fap'e başlamadan önce olduğum noktadan daha da derine battım. Artık günlük sayısını dahi tutamıyorum. İnatla okumayı reddettiğim PBKY kitabını okumaya başladım en sonunda. 7. bölümdeyim ve itiraf etmeliyim ki ilerlediğime inandığım sahte bir döngüdeymişim. Yaptığım en büyük yanlış da kendimi porno bağımlısı olmadığıma, sadece mastürbasyona bağımlı olduğuma inandırmaktı. Ve ne kadar daha güzel bir hayatın hayalini kursam da PMO yapmamaya bir fedakarlık/kayıp olarak bakıyordum. Belirli bir süre yapmayıp işleri yoluna koyduğumda kontrollü bir şekilde yapmanın hayalini kuruyordum. Abi böyle düşünürsen geçemezsin tabi 3 günü. Pmo çok şeyi mahvediyor, bırakmak zorunda olduğum için bırakacağım. Yarın ya da diğer gün kitabı bitirmeyi umuyorum. Doğru dürüst bir monk mode yapacağım. Umarım yarın yeni bir dönemin başlangıcı olur benim için

1. günüm aşırı verimliydi açıkçası. Gitar çaldım, ispanyolca çalıştım, 30 sayfa ingilizce kitap okudum, dışarıda arkadaşlarımla epey vakit geçirdim, çeviri ödevimi bitirdim. Ayrıca telefon kullanım sürem 1 saati bile geçmedi ki gerçekten çok iyi. Bunun yanı sıra 45 dakika kadar oyun oynadım fakat pek de ilgimi çekmiyor. Neden girip saatlerimi veriyorum bilmiyorum. Sanırım bir daha girmeyeceğim. Relapse düşünceleri aklımdan geçiyor ama bir daha beynimin oyununa gelmeyeceğim. Sabahları da erken kalkmakta gerçekten çok zorlanıyorum. Sıcak yatağımı verimli bir gün geçirmeye tercih ediyorum o anda. Nasıl üstesinden geleceğim bilmiyorum.

Eskiden kriz geldiğinde mastürbasyon yapmayı ve porn izlemeyi ciddi ciddi istediğimi hissederdim. Birkaç haftadır fark ediyorum da pmo'ya istemeye istemeye devam ediyorum. Açtığım videolar ilgimi çekmiyor, hiçbir erekte olma duygusu yok. Neden yine de yapıyorum hiçbir bilgim yok. Aynı hataları yapmaya devam ediyorum. Gerçekten çok berbat bir yerdeyim. 30 günlük monk mode yapma hedefime cidden ulaşmak istiyorum. 30 günü bırak, daha 15 güne bile erişemedim. Bu bağımlılıktan bu kadar muzdarip olduğumu asla düşünemezdim. Tekrar monk mode yapmayı deneyeceğim, şu günlerimi boşa harcadığım yeter gerçekten

2. günüm de bitti sayılır. Dopamin çekilmesini çok şiddetli yaşıyorum. Sabah kalktığımda depresyonda gibi hissediyorum. Daha 2. günden böyle olması tuhafıma gidiyor. İstemiyorum ama artık. İyileşene kadar bir daha ne o sitelere gireceğim ne de mast yapacağım