Merhaba arkadaşlar, 25 li yaşları geçen biri olarak kendimde bir türlü yenemediğim bir problemim var. Maalesef neverfap sürecimi de bozmama sebep olan ve beni yiyip bitiren bir durum. 195 günlük bir süreci bu tedirginlik ve rahatsızlık hissi ile pornosuz bir masturbasyonla sonlandırdım, inanır mısınız orgazm sırasında resmen kurbanlık bir koyundan farkım yoktu. Bu relapsin sebebi de duyduğum öfkeler, yaşadığım streslerle ilintili diye düşünüyorum. Burada destek olan arkadaşlar oldu sağ olsunlar bir tatil yapayım derken öfkelendiğim için sürecimden oldum.
Akrabalar ve tanıdığım büyük insanlar karşısında kibar olabilmek ve insanlara karşı kırıcı olmamak için epey çaba sarf ediyorum. Dışarıda arkadaşlarla olduğumda, rahat hissettiğimde, bir kadınla tanıştığımda vs gayet kendim gibiyken, kararlıyken, tok bir sese sahipken az önce bahsettiğim ortamlarda ise gereksiz bir şekilde iyi olma gayretine giriyorum. Ve bakıyorum yakın akrabaların bile böyle durumlarda beni kullanmaya ve keyfi davranmaya çalışıyor. Sanırım o tip ortamlarda kendimi kanıtlama isteğim oluyor. Mesela ben bir ortamda bilmediğim konularda resmen en ufak bir kelime etmezken insanların her alanda bir fikri var. Sürekli bir sidik yarıştırma derdindeler. Ah şu evi alsaydık, bu arabayı al, şunu yap daha iyi olur. Ben kendimden küçük birine bile bir şey söylerken tartıyorum, yanılma paylarımı hesap ediyorum. Millet birbirine sürekli kafasına göre öğüt veriyor. Karşısındaki kişinin durumunu bilmeden anlamsızca eleştiriler, bol keseden bir sürü anlamsız zırvalar. Özet olarak kuşak farkı vs falan kabul de insanlar iyice patavatsız olmuş. Burada derdimi paylaşayım dedim. Hangi mesleği yaparsanız ya da ne ile uğraşırsanız uğraşın karakter sahibi olmak başka bir kulvar bir insan için. Tatilde sahil kenarında kafa dinlediğimde kendime söylediklerim adeta bir Kendime Düşünceler okuyormuş gibiydi. Marcus Aurelius'un söylediklerinin kısa bir özeti gibiydi aklımdan geçenler.
Çağın yetişkinleri getirdiği noktayı akrabaları, tanıdıkları gördükçe iyi anlıyorum. Demiyorum ki herkes kötü. Fakat şöyle bir gerçek var. İnsan ailesinde annesi, babası ile doğuyor ya da bu bile mümkün olamıyor. Büyüyor, evleniyor, çocuk sahibi oluyor ya da bekar kalıyor her neyse. Ama çocukluktan yetişkinliğe karakterine bir şey katamadıysa bana kalırsa dünyevilikten başka bir halta yaramıyor. 2+1 ev, 3+1 ev, yazlık, malikane vb. sahibi olsa insan doymuyor. Matematik hesabı gibi bir değerle ölçülüyor artık insanlar birbirini. Adalet, sosyal devlet, ulus bilinci, ortak gayeleri olan bir halk gibi kavramlar artık insanlar için ne ifade ediyor tam olarak bilmiyorum. Artık ortak bir düşüncesi yok bu toplumun. Ülkeyi temsil eden milletvekilinden tut, öğretmenine, doktoruna, mühendisine, asgari ücretlisine, birincil sektörlere kadar herkes bu halde. Kim kimden ne koparırımın derdinde. Varoluş sancısı çekiyorum. Belki ben hassasımdır, abartıyorumdur ya da durum her neyse nedir bilmiyorum. Şunu ifade edebilirim ben yaşamda gelişime, tutarlılığa, empatiye ve paylaşıma önem veriyorum. Bizi temsil eden insanların epey birçoğunun bu forumda olduğunu biliyorum. Kendi huzurlu ortamımda yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü kocaman kocaman insanların mal mülke bu kadar taptığı, hayatıp yiyip içip sıçmak olarak gördüğü, yaşına başına bakmadan kız muhabbeti yaptığı durumları görünce kendime saygım gittikçe artıyor. 2 . Neverfap sürecim öncesi bu relapse in sebeplerini sıraladıktan sonra bunu yazdım. Bir relapse diyip geçmemek gerekiyormuş.
Akrabalar ve tanıdığım büyük insanlar karşısında kibar olabilmek ve insanlara karşı kırıcı olmamak için epey çaba sarf ediyorum. Dışarıda arkadaşlarla olduğumda, rahat hissettiğimde, bir kadınla tanıştığımda vs gayet kendim gibiyken, kararlıyken, tok bir sese sahipken az önce bahsettiğim ortamlarda ise gereksiz bir şekilde iyi olma gayretine giriyorum. Ve bakıyorum yakın akrabaların bile böyle durumlarda beni kullanmaya ve keyfi davranmaya çalışıyor. Sanırım o tip ortamlarda kendimi kanıtlama isteğim oluyor. Mesela ben bir ortamda bilmediğim konularda resmen en ufak bir kelime etmezken insanların her alanda bir fikri var. Sürekli bir sidik yarıştırma derdindeler. Ah şu evi alsaydık, bu arabayı al, şunu yap daha iyi olur. Ben kendimden küçük birine bile bir şey söylerken tartıyorum, yanılma paylarımı hesap ediyorum. Millet birbirine sürekli kafasına göre öğüt veriyor. Karşısındaki kişinin durumunu bilmeden anlamsızca eleştiriler, bol keseden bir sürü anlamsız zırvalar. Özet olarak kuşak farkı vs falan kabul de insanlar iyice patavatsız olmuş. Burada derdimi paylaşayım dedim. Hangi mesleği yaparsanız ya da ne ile uğraşırsanız uğraşın karakter sahibi olmak başka bir kulvar bir insan için. Tatilde sahil kenarında kafa dinlediğimde kendime söylediklerim adeta bir Kendime Düşünceler okuyormuş gibiydi. Marcus Aurelius'un söylediklerinin kısa bir özeti gibiydi aklımdan geçenler.
Çağın yetişkinleri getirdiği noktayı akrabaları, tanıdıkları gördükçe iyi anlıyorum. Demiyorum ki herkes kötü. Fakat şöyle bir gerçek var. İnsan ailesinde annesi, babası ile doğuyor ya da bu bile mümkün olamıyor. Büyüyor, evleniyor, çocuk sahibi oluyor ya da bekar kalıyor her neyse. Ama çocukluktan yetişkinliğe karakterine bir şey katamadıysa bana kalırsa dünyevilikten başka bir halta yaramıyor. 2+1 ev, 3+1 ev, yazlık, malikane vb. sahibi olsa insan doymuyor. Matematik hesabı gibi bir değerle ölçülüyor artık insanlar birbirini. Adalet, sosyal devlet, ulus bilinci, ortak gayeleri olan bir halk gibi kavramlar artık insanlar için ne ifade ediyor tam olarak bilmiyorum. Artık ortak bir düşüncesi yok bu toplumun. Ülkeyi temsil eden milletvekilinden tut, öğretmenine, doktoruna, mühendisine, asgari ücretlisine, birincil sektörlere kadar herkes bu halde. Kim kimden ne koparırımın derdinde. Varoluş sancısı çekiyorum. Belki ben hassasımdır, abartıyorumdur ya da durum her neyse nedir bilmiyorum. Şunu ifade edebilirim ben yaşamda gelişime, tutarlılığa, empatiye ve paylaşıma önem veriyorum. Bizi temsil eden insanların epey birçoğunun bu forumda olduğunu biliyorum. Kendi huzurlu ortamımda yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü kocaman kocaman insanların mal mülke bu kadar taptığı, hayatıp yiyip içip sıçmak olarak gördüğü, yaşına başına bakmadan kız muhabbeti yaptığı durumları görünce kendime saygım gittikçe artıyor. 2 . Neverfap sürecim öncesi bu relapse in sebeplerini sıraladıktan sonra bunu yazdım. Bir relapse diyip geçmemek gerekiyormuş.
Son düzenleme:
Yazımı tekrar okudum. Yoğun bir enerjiyle yazmışım birine olumsuz birine olumlu geçebilir. Ortak paydada buluştuk. Hedefi büyük tutsun insanlar böyle bir durumu da görsün istedim. Sürecin kendisi çok önemli. Bir kedinin yaşamı gibi ilerlemek gerekiyor son tahlilde. Böyle olduğunda ve rutin dışı durumlar doğru plandığında her şey daha kolay oluyor.
