ÖN SÖZ
Nietzsche'nin Zerdüşt'ü benim oldu; henüz kendi düşüncelerimden doğan bir başlık yok.
Merhaba! Şimdi mesele günlük yazmak olduğu için işim aslında çok kolay. Çünkü günlükte temel olan şey, o gün ne yaptığını yazmak. Zaten benim normal bir günlüğüm var. Bu günlük genellikle Never Fap, PMO, hayvani haz olan şehvet gibi duygular üzerine olacak. Uzunluğu kısalığı ise tamamen içimden geldiği gibi olacak ama her gün yazmaya özen göstereceğim. Amacım 90 günlük sağlam bir süreç! Sosyal medya, oyunlardan fersah fersah uzakta hem ders, hem kitap okuma, hem de PMO bir arada... Sanki tadından yenmez! Felsefeye de bir ilgim var ama maalesef yeteri kadar değer göstermiyorum gibi. Neyse, buranın asıl amacı PMO demiştik, değil mi? Şimdi saat de hayli geç oldu, onun için elimi biraz çabuk tutayım. Benim kendi bilincimle anladığım kadarıyla PMO en çok tembelliği, yani o koca boş zaman dilimlerini sever. Ondan sonra yalnızlık ile hafif bir üzüntü bile bir araya geldiğinde, bu zehri içmemek için hiçbir bahanem kalmaz! Her seferinde kendime diyorum ki, eğer bugün planın programın yoksa, her şeyden önce çık dışarı dolaş! En kötü ihtimalle balkonda şöyle bir hava al ama sakın ha gözün sadece telefon, tablet, bilgisayar ekranında olmasın! Çünkü beyin öyle bir şey ki, ilk başta buradaki bir yazarın deyimiyle -adını unuttum, hakkını helal etsin- seni ilk önce bir odaya götürür, oradan fazla tehlikeli olmayan başka bir odaya, oradan ise yavaş yavaş tehlikeyi artırarak seni avucuna alır ve sen farkında bile olmadan yasaklı sitelere götürür! Kendi adıma konuşayım, porno izledikten sonra hiç de yaptığım işi yarıda kestiğimi hatırlamıyorum. Sadece uzun süreçlerin sonunda kendime yüksek sesle "Ben ne yapıyorum?" diye bağırsam bile, bu esnada maalesef yeterli farkındalığa ulaşamıyorum o an! Neyse ne dedik? Boş zaman çok tehlikeli! Ha bu arada, eskiden yaptığım ve süreçlerimin kısa sürmesine neden olan bir hata vardı: PMO ile savaşırdım eskiden! Şimdi ise kaçıyorum! Çünkü savaşırken bile aslında seni ele geçiriyor. Mesela bir gün öyle bir savaştım ki akşama kadar! Günün sonunda hayatımın en uzun mastürbasyonunu yapmıştım! Çünkü tüm irademi o savaşta kullanmıştım. Ama şimdi PMO'dan daha hızlı koşmaya çalışıyorum! Yani mesela istek gelince aklıma, direkt ona ağızlar dolusu küfür etmiyorum. Sakinliğimi koruyup durumu kabulleniyorum. Sonuçta ben de erkeğim diyorum ama sonra hop! Dışarı çıkıyorum ya da balkona. Balkona çıkmasam bile odamda şöyle bir tur atıyorum. Zaten bir iş esnasında gelen istek, eğer o gün sağlam hedef ve planlarınız varsa pek zorlamaz. Asıl sizi zorlayan günler, amaçsız uyandığınız o lanet olası günlerdir! Neyse, bu günlük değil, resmen kitap olacak böyle yazarsam! Sonuç olarak ben 90 günlük bir sürece başladım! Şu an saat de geç oldu. Yarın müsait bir vakitte yapmam gerekenler ve yapmamam gerekenler hakkında detaylı bir yazı yazarım.

BUGÜN

Bugün sürecimin 2. günü! Aslında bir önceki günden çok daha iyi hissediyorum. Çünkü 2 gün önce iki kere fap yaparak tam bir zombi gibiydim! Dün ise ancak başımın ağrısı ya da o sis perdesi biraz yatıştı diyebilirim. Ama yine de amaçsız bir gündü. Tek faydası düne göre daha erken uyanmam oldu. Biraz kitap okuma ve kütüphaneye gitmek... Keşke kütüphaneye gitmeye önceki hafta başlasaydım! Ama sorun değil, bir ay sonra da başlayabilirdim Onun için üzgün değilim ama sadece o yolda yürümek bile inanılmaz faydalı oluyor! Orada insanları görmek ise daha da hoş! Neyse, bugünüm de böyle geçti. Şu an yatağa girmeyi düşünüyorum. Yarın için yine kesin bir planım yok ama akşam parasızlık dağları aşınca düğün salonunda çaycı olarak çalışacağım. Sabah erkenden kütüphaneye giderim, onun için yarın erken kalkmam gerek. Bu da süreç için yeni bir zorluk, aslında iyi! Neyse, yarın kütüphanede amacım aylık bir YKS planı, aynı şekilde 90 günlük Monk Mode serüveni ve PMO konusunda yapmam ya da yapmamam gerekenleri buraya detaylı bir şekilde eklemek olacak. Neyse, iyi geceler bu günlüğü okuyan insanlara ve bana! Ama bu günlüğü sonuna kadar okuyacaksanız baştan söyleyeyim, 90 günde birazcık delirebilirsiniz!

---

16 Nisan​

bugün 2. günüm. Şu an günümle ilgili bilgi vermeyeceğim, uyumadan önce daha iyi bir analiz ile anlatırım. Şu an sadece dün dediğim gibi 90 günlük Monk Mode sürecinde yapmam ve yapmamam gerekenlerden bahsedeyim:​

• Öncelikle kesinlikle ve kesinlikle abartılı derecede boş zamanım olmamalı. Yani güne amaçsız uyanmamalıyım, çünkü boş zaman yerini sözde yüksek zevk veren kötü alışkanlıklarla doğurur.
• İsteklerle savaşma, kaç.
• Gereksiz yere sosyal medya kullanma.
• Reels videolar kesinlikle izleme.
• Bir hata yaptığında hatanı bahane ederek ikinci bir hata yapma.
• Süre saymayı bırak, uygulama saysın günleri.
• Aklından PMO güzellemesi yapma ki zaten öyle bir şey yok.
• Çabuk gaza gelme, çünkü son süreçte fazla bir öz güven ve kendini beğenmişlik oldu. Bu da rahatlama duygusu sağlayarak günlük program ve hedeflerime zarar verdi. Hal böyle olunca yine stres ve eziklik duygularına girdim.
• Spor yapmamak için bahane bulma.
• Buraya düzenli bir şekilde yazmaya çalış.
• Rahat ol.
• PMO demek süper güç değil, olman gerektiği gibi olman demek.
• Bir beklentiye girme.
• Old School yazarın dediği gibi, sana hayatında bir şeye bağımlı olarak yaşar mıydın diye sorsalardı hayatta istemezdin değil mi? Temel motto bu işte: Ben bağımlı bir birey olarak yaşamak istemiyorum.
• Bağımlı olduğunu hiçbir zaman unutma, bir sene sonra bile olsa tekrar başlama potansiyelinin olduğunu unutma.
• Bir şeye öfkelendiğinde ya da stres olduğunda buraya yaz, içinde tutma.
• Duygularını yalan söylemeden günlüğe yaz.
• Bu işi hafife alma ama hayatının merkezi haline getirme.
• Bu konudan ailene ve arkadaşlarına bahsetme, çünkü seni anlamayacaklar, bu da sürece zarar verebilir.

Dediğim gibi bugün 16 Nisan. Çok uzun tutmayacağım çünkü bu sefer diğer günlüğüme bir şey yazmıyorum. Sadece bugünkü durumum hakkında genel bir bilgilendirme yapıp gideceğim. Bugün daha da erken kalktım, saat 9.30'da. Bunu 4.30'a çekmem lazım ders için. Bugün genel olarak çok abartılı istek gelmedi. Sadece şu an bir şeyin eksikliğini hissediyorum. Aslında ikindiye kadar iyiydim, ondan sonra NPC gibi oldum. Konuşmam falan çok durağan bir hale geçti. Her neyse, ha bu arada artık yine hedef programı plan kurma vakti geldi, yoksa sonu iyiye gitmeyecek. Söylediğim yalanın altından kalkmam lazım. Yarın 6 saat ders yazıyorum kendime, onun için erken kalkacağım. 6 saat az ama şu an o kadar motivasyonsuzum ki 6 saat gözüme 10 saat gibi geldi. Neyse, bugün duygularımı beğenmedim açıkçası ama sağlığım bile yerine geldi diyebilirim. Bak işte şimdi bu bile aklıma gelince keyiflendim. Ben PMO'yu abarttığım zaman ağzımda aft çıkar, iyileşmeye başladı. Baş ağrısı geçti, enerjim normal diyelim, çok yüksek değil az da değil. Cesaretim düşük, cesaret demeyelim de sosyal becerim diyelim. Yarın nasıl olur bilemem. Her neyse, amacım özgür bir birey olmak. Aslında çok zengin, tüm zevkleri en üst düzeyde yaşamak istemiyorum. Sadece açıkçası kendimi tanımak istiyorum. Bazen soruyorum: "Kimim ben? Beni dünyadaki 4 milyar erkekten ayıran ne gibi bir özelliğim var?" Şimdilik cevabım yok. Amacım bu arada üstün özelliklere sahip olmak gibi anlaşılmasın ama kendi varlığımın ne kadar bilincindeyim? Yoksa kendi çevremin bir yansıması mıyım acaba? Biz de önümüze çıkan şartlara evet ya da hayır diyen basit birer algoritma mıyız? Neyse bunlar aslında benim günlüğümün konusuydu, bir baktım yazmışım.
iyi geceler

17 Nisan​

Bugün normalde 18 Nisan, ancak dün günlük yazmadığım için bugün yazıyorum. Dün gerçekten berbat ötesi bir gündü; akşam yemeği bile yiyemeyecek kadar öfkeliydim. No-fap ile bir alakası var mı bilmiyorum ama bütün gün çok öfkeli ve saldırgandım. Açıkçası bugün de öfkeliyim ama düne göre daha az. Hayatımı kökten değiştirecek, kendi adıma çok büyük planlarım var. Açıkçası iyi mi kötü mü ben de bilmiyorum ama uygulamadan göremeyiz. Dünkü öfkem saçımı sıfıra vurduğum için de olabilir ki zaten onu da sinirden yapmıştım. Süreci bozmadım bu arada, gayet sağlıklı bir şekilde gidiyor. Sadece şu an rahip modunu uygulamıyorum, onu da bugün uygulamaya çalışırım. Neyse, iyi günler.

18 Nisan Relaps Olduk​

Açıkçası 5 günlük süreci bozdum ve son 5 günüm berbat ötesi geçti. Ne kadar doğru bilmiyorum ama 1 aylık süreci bozduğum için bu kadar öfkeli olabilirim. Açıkçası artık tüm bahaneleri bir yana bırakmak istiyorum. Bahanem yok ve bence şimdi öz eleştiri yapma vakti geldi.

İlk önce süreci nasıl ve neden bozdum? Çünkü bir amacım yoktu, boşta kaldım ve bu yüzden gerçekten çok tembelleştim. Daha 1 ay önce +10 saat ders çalışıyor, spor yapıyor, felsefe ve kelime etimolojisiyle ilgileniyordum. Fakat bayramdan sonra, 'Aga ben ne yapıyorum?' diye kendime sorsam koca bir boşluk çıkıyor ortaya. Son derece asabi, ergence hareketlere girdim. Açıkçası bunu da şu anki huzursuzluğuma bağlıyordum. Eskiden insanlar bana bir kelime etse güler geçerdim, şimdi üzerimde saçma sapan bir alınganlık var. Annem babam bir kelime etse yediremiyorum kendime. *oktan bir ego çıktı ortaya. Hani insan suçlu ya da hatalı olduğunu bildiğinde saldırganlaşır ya, işte öyleyim. Ama yeter artık! Her şeyi geçtim, eğer bu ağır stresle yaşarsam 19 yaşında kalpten gideceğim. Şimdi anlıyorum işte, ben şu anki durumu kabullenemiyorum. Kabullenemediğim için ona göre bir eylem planı almıyorum. Ha belki aklım 'Tamam, ben kabullendim' diyor ama bilinçaltı öyle değil galiba. Ya da en içten pes ettim, ya da korktum. İşte sorun neyse hemen şimdi halledeceğim çünkü cidden sıkıldım bu eziklik psikolojisinden. Her şeye bahanem var ama kesinlikle her şeye. 1 ay önceki karakterimle şimdiki bir gram uyuşmuyor. Bayramdan beri yaklaşık 3-4 kilo verdim. Hedefim 80 kg olmakken 62-63 oldum, 70 kiloya yakınken. Eğer ve şu anki durumumdan şikayetçi değilim, o daha kötü. Her günümü böyle geçirebilirim bu tembellikle, bu anlık hazların kölesi olarak. Tabi normal geliyor, insan bataklığın içindeyken kendi koktuğunun fark etmez ama hemen nasıl biraz bataklıktan uzaklaşıp temiz bir yere geçsin, nasıl da iğrenç koktuğunu fark eder.

Ha bu arada bu şeyden de olabilir; şu Twitter'dan tanışıp konuştuğum bir kız vardı, 52 dakika telefonla konuştuk önceki hafta. Aslında kız konuşup gülüyordu ve şu lafı etti: 'Sana bakıp kendi halime şükrediyorum.' Dedi ki, 'Diyorum ki acaba inançsız olsam ben de senin gibi mi olurdum?' gibi laflar etti. Bu arada ben ondan önceki gün yine PMO yapmıştım, onun için kızla fazla konuşmuyordum. Belki o da bilinçaltıma işlemiş olabilir, bilmiyorum ama eğer öyleyse bile sen böyle devam edersen kızı haklı çıkarmış olacaksın. Kız 'Sen bu sene de boku yedin' demişti. Neden içinde tutup öfkeye çeviriyorsun ki? Harbiden böyle yazınca ne kadar eşşek olduğumu fark ettim Şu an içimde öfke, stres falan kalmadı açıkçası. Tabi bu bugün iki kere PMO'dan dolayı da olabilir, şu an dopamin beyinde tabi ohhh misss eşşek neyse.

Bu sefer şakasız ve kendi hatalarımı da kabul ederek kral bak, ben bağımlıyım. Önemli olan gerçekten istemen, o 1 aylık sürecin anasını ağlatırsın istedikten sonra. Ama öfkeyi, stresi içine atma. Yaz deftere, yaz video çek, kağıda yaz ya da konuş kendi kendine her neyse. Yarın benim için yeni bir yolculuk başlıyor. Tabi bu yolculukta duygu değişimlerim olacak ama boş vaktim olamaz. Boş vakit diye bir şey yok aslında, boş vakit beyine siyanür içirmek gibi bir şey. Bak bugün boş vaktimde relaps oldum her neyse. Ha bu arada yarın ya da birazdan 5 günlük süreci bozdun diye stres olmazsın umarım. 5 gün dediğin nedir gülüm Gözünü açıp kapatacaksın bitmiş. Senin hedefin bu şeyi kelimenin tam anlamıyla hayatından çıkarmak. Onun için zamana güvenip sabırlı olacaksın ama sen de elinden geleni yapacaksın."

2 Mayıs Cuma​

UZUN BİR ARADAN SONRA ZERTÜŞT'ÜN GERİ DÖNÜŞÜ

Merhaba gençler ve sevgili günlüğüm, uzun bir süredir yokum biliyorum ama merak etmeyin çünkü zirveye tırmanmaya çalışıyorum. Bazen ayağım ufak kayıyor ama düşmüyorum, pes etmiyorum. Bugün sürecimde onuncu gündeyim, kendi adıma çok mutluyum ama hâlâ çok, hatta öyle yazmayayım çoooook eksik şeyler var. Hâlâ dopamin, sosyal medya sorunlarım var ama farkındayım. Vay farkındalık, ne de güzel bir şey farkında olmak ama kullanılmayan farkındalık pişmanlıktır diye bir söz var, ne de doğru söz. Ben tekrar nasıl ayağa kalktım derseniz, yine sağlam bir bataklığa girmiştim. Peki nasıl yine gözüm açıldı derseniz, bir gün rastgele dışarı çıktım ve yürümenin ne kadar bana iyi geldiğini gördüm. Nietzsche'nin dediği gibi yürümek sadece nadiren yürümektir ve her ne olursa olsun her gün yürümeye karar verdim ve ondan sonra toparlanmaya başladım. (Ah ulan, hoşlandığım kız şimdi gitti kütüphaneden.) Neyse gördüğünüz gibi insanlardan hoşlanmaya bile başlayabiliyormuş insan her neyse, yürümek bana çok iyi geldi. Bugün süreçte onuncu gündeyim. (Lan yazma hevesim kalmadı.) Enerjim geldi, gözlerimin içi gülüyor. Ha, artık depresif ruh haline girmiyor muyum? Tabii ki giriyorum ama insanlık hali diyorum, basite kaçıp porno izlemiyorum. Hatta bu anlarda bazen çok yaratıcı dahi olabiliyorum. Her neyse, mesela birazdan kütüphaneden kalkınca berbat bir psikolojiye gireceğim biliyorum ama alıştım. Sabah daha güçlü kalkmak benim için mühim olan. Ha bu arada süreç çok tehlikede çünkü yolum hâlâ sağlam değil, yolu güçlendirmem lazım. Sosyal medya, boş zaman, uyku, spor bir sürü sağlamlaştırmam gereken şey var ama bugünlük bu kadar gençler. Pes etmeyin, hatta en çok relaps olduğunuzda pes etmeyin. Asıl en önemli ve bizim en büyük hatamız o. Tek seferden koca süreçler çöp olmaz gençler, porno psikolojisi bizi kandırıyor. Tabii süreci sıfırlayın ama kendinize benim kadar kendine zarar verecek kadar kızmayın. Hadi iyi geceler, seviyorum sizi

6 MAYIS SALI​

Zerdüşt Öfkesi İle Savaşıyor

Evet, tekrar buradayım çünkü bugün sürecimdeki ikinci haftayı dolduruyorum fakat bu hiç de kolay olmadı. Özellikle dün benim için bir ölüm kalım savaşıydı. Neyse, en baştan anlatayım. Kardeşim trafik kazası yapınca benim tüm plan programlarım ertelendi çünkü günde 50 misafir ağırlıyoruz 3-4 gündür. Onun dışında babam da maddi sıkıntıya girdi. Onun için ben ile o da pek anlaşamıyoruz, daha doğrusu kavga ediyoruz. Onunla pek sık konuşmuyoruz. O sırada kardeşim iyi bir şeymiş gibi story atınca çileden çıktım açıkçası. İnsanlar artık gerçekten ilgi orospusu olmuş. Neyse, yine de süreci bozmadım. Uyku düzenim tekrar bozuldu, biraz sosyal medyaya girdim, spor yapamadım. Bunlar çok kötü çünkü bunlardan sonra süreci bozmanın zemini hazırlanıyor. Onun için ters yönden çıkmam lazım. Öfkenin sebebi zaten süreçte belli bir yere gelmem çünkü artık testosteron hormonu dengesi sağlanmaya çalışınca böyle oluyor sanırım. Onun için sorun yok. Dünüm berbattı. Öfkemi şöyle anlatayım size: Yatağa girerken başım ağrıyordu. Aslında o kadar da öfkelenecek bir şey yoktu. Aslında öfkem korkuyla da birleşti. Karakola ifade için çağrıldım, hayatımda ilk defa. Onun için de olabilir ama kötü bir şey yok. Her neyse, bugün kütüphaneye geldim ama okuma kitabımı unutmuşum. Hedefim PMO'yu tamamen hayatımdan çıkarmak çünkü bu bir bağımlılık ve bana ilk sorsalardı "Hayatında bir şeye bağımlı kalarak ölmeyi ister misin?" cevabım hayır olurdu. Sigara bağımlılığım yok, alkol yok. İkisini de çok nadir, arada alıyorum. Onları da bırakacağım zaten. Her neyse, benden bu kadar. İşleri tekrar yoluna soktuğumda tekrar yazarım. Hepinize bol şans.

Bugün imkansızlığa meydan okudum. Hayatımda hep imkanlı şeyleri yapmaktan bıktım

Bugün süreçte 5. günüm. Bugün tehlikeli bir gün oldu ama bozmadım. Çok abartılı derecede boş zamanım var, bu acayip risk teşkil ediyor.

Kendime karşı çok utanmaz ve bencil bir insanım herhangi bir insan için herşeyi yapabilirim ama mesele kendim olunca çok acımasız oluyorum ve bundan dolayı kendime olan öz saygım gelişmiyor lütfen öz saygıyla egoyu karıştırma dostum sadece biraz kendinide düşün hayal kurma artık yap

Feci yalnızım bu yks kronik stres yaratıyor galiba ve çok tembelim yarın eğer harekete geçmezsem kendime ceza verecem

Bugün kendimi öldürdüm ve yeniden yarattım

Evet dün akşamdan beri twitere giriyordum az önce dondurdum ama bana verdiği zararın farkındayım tetikleyicilerden bahsetmiyorum bile ama en kötüsü orda kızlarla sohbet edince beklentiye giriyorum tabi kendim içinde acaba olurmu bu kızla felan fakat kız anonim daha önce görmedim sadece mentlerini görmem entelektüel olması beni çekiyordu bunların hepsinin hayal olduğunu biliyordum ama kabullenemiyordum az önce dondurdum umarım yazın ortalarına kadar açmam süreçte 7. gündeyim hala zaman yönetim İradesizlik sıkıntım var ama bunlar bahane gerçekten istesem yapardım her neyse benden bugünlük bu kadar iyi günler

1.hafta tamam

3 aydır ilk defa bugün huzurlu bir gün geçirdim.

Her şeyin bir bedeli var. Normalde anksiyetsiz bir insanım ama bugün sanki diğer insanlar benden rahatsız oluyormuş gibi hissettiğim için kütüphaneden kalktım. Dün ise kütüphanenin sahibi gibiydim. Gün 9 bu arada.

Bugün dünki korkaklıktan eser yok, şu an ayak ayak üstüne atmışım Büyük ihtimalle partnerim olmadığı için bazen kendimi ezik gibi hissetme sendromuna giriyorum ama bu kendi tercihim be dostum. İstesem, ciddiyim bak, kütüphanede beş dakikada kız düşürdüm ama ne için? Cinsellik için mi? Çünkü şu an bana partner yapmak mantıklı gelmiyor ve kütüphaneden beş dakikada düşürdüğüm kızdan da hayır geleceğini düşünmüyorum. Hayatımda artık kimseye âşık olamam. Sekiz sene önce oldum ve bitti ama bir kızı yine de çok sevebilirim; bunun için üniversiteyi bekliyorum, orada kendimden daha akıllı bir kızı bulacağıma şüphem yok. Bu arada güzellik benim için önemli değil ama bakımlı olmalı. Kalkıp 100 kg'lik kızla olmam. Bakım, erkek kız fark etmez, herkese şart. Her neyse, bunlar kendi tercihlerim. İyi günler.

Genişletmek için tıklayın ...

NOT: Sizi seviyorum