Bildiğim kadarıyla beynin ödül sistemini oluşturan bölge, nöronlar arasında iletişim kurmak için dopaminden yararlanıyor
Cinsel ilişkiye girdiğinde başka bir kişi ile bir bağ kuruyorsun, dokunabiliyor, hissedebiliyorsun. Gerçek bir kişi ile gerçek bir bağ kuruyorsun, özgüvenin artıyor, ona olan sevgin artıyor, sosyal anksiyeten azalıyor
PMO ile işin bittikten sonraysa kendini yalnız başına buluyorsun. Yaptığın ve izlediğin şeylerden suçluluk duyuyorsun. Delilleri, indirdiğin şeyleri siliyorsun, tarayıcının geçmişini temizliyorsun. O ''kirlilik'' hissini üstünden atmaya çalışıyorsun. Beynin ve vücudun aç kalmış oluyor. Aşk, başka bir insanla kurduğun bağ gibi güzel ödüllerden yoksun olduğu yetmiyormuş gibi bunun üstüne yaptığın şeyden duyduğun suçluluk hissi bastırıyor. Sosyal anksiyeten tavan yapıyor.
-----
Ayrıca hocam şahsi konuşmam gerekirse düşünce yapımın ağzına ediyor pmo olayı. Aklım fikrim cinsel olaylarda oluyor. Duyduğum şeyleri o yönde çarpıtıp o manalarda anlayabiliyor, veya 5 cümlelik bir yazının içinde dikkatimi ilk çeken şey o tarz bir şey olabiliyor. Ayrıca soğuk, hissiz ekranda cinsel ilişkiye giren başka insanları izleyerek kendimi tatmin etmeye o kadar çok alışmışım ki, bana arkadaşça yaklaşan bir kızın benimle flörtleştiğinin hayalini kurarken buluyorum kendimi. Kız sadece arkadaş canlısı davranırken, benim beklentilerim değişiyor vs. Normal değil bu durumlar hocam. Daha güzel ilişkiler kurmak için pmo'dan arınmak lazım. İsterse cinsel ilişkiyle aynı miktarda dopamine salgılasın, gerek o videolardaki gerçekdışı senaryolar, gerek de ilişkiye senin değil başkalarının girdiği gerçeği gerçek ilişkinin daha mantıklı olduğunu göstermeye yeter