Selam,

Madem ipe sıkı sıkıya tutunmakla oluyor bu işler, bizde hangi ipe tutunduğumuzu bilelim. Aslında eskisiyim ama geçmişe dair başarılarım veya nasıl oldu da buraya geldim gibi ahmakça afallayaşımın büyüleyiciliğini sizinle paylaşmayacağım. Umrumda değil, zaten sizin de değil. Anlaştık o zaman.

Unuttuğum bilgileri tazeledim bu forumda, daha "imanlıyım" ve sürecime olan güvenim saman ateşine benzeyip benzemediği belirsiz bir şekilde hatlara sahip artık. Bugün uzun süredir başaramadığım bir sürü şeyi yaptım. Spor yaptım, 5 saniye kuralını uyguladım ve namaza durma eğilimindeyim ve dahası gereği kadar su içtim, yani unuttuğum ve yapmam gerekenleri yaptım.

Sadece devamlılığı sağlamam gerekiyor. Tabi, not düşmek gerekir, ben 2 3 günü geçemeyen ciddi bir bağımlılığın içinde sürünen bir adamım yani artık son raddesine vardığım bir aşamadayım. Yani 10 üzerinden 7 belki de. Bazen iğrendiğim şeyleri yaparken, aslında artık bu eylemlerin normalleştiğini farkettim. Beynim mutlu olmayı artık sapkınlıkta arıyor ve belki de sonu çılgınlıkla bitecek bir zevk sefası.

Yani tolerans ve doyumsuzluk sürekli ilerleme halindeler. Zevk aldığım şeyleri biliyorsunuz, pornografi. Yani dopamin reseptörlerimin varlığı bu kadar umut verici. Ama sizle aramızda bir fark yok, sonuçta bir yerden başlamak lazım. Tıpkı milyonları devirdiğimiz gibi.. umutsuz muyum? Hayır. Hazır mıyım? Evet. Planlarım ve programım var mı? Evet. Gerçekçi mi? Evet.

Esirgeyen ve bağışlayanın adıyla.

-Sosyal medyalarımdan el etek çekerek başlayacağım.
-Günlük çok kasmadan spor yapacağım.
- Çok kasmadan Ingilizce, Rusça, Türkçe veya Kürtçe bir kitap okuyacağım.
-Haftada bir tane bağlama türküsü öğreneceğim.
-Namazımı en az fireyle kılacağım ve unuttuğum tüm sureleri ağırdan ezberlemeye başlayacağım.
- Sabah yataktan uyandığımda telefonumla en az bir saat iletişime geçmeyeceğim ve bu sürede hızlı bir şınav çekip, kısa bir meditasyon yapacağım.



- ve her gün toplumun bana dayattığı normlarından birine başkaldıracağım.

Tamam, sonu güzel oldu. Şimdi iyi geceler.

Allah'ın selamı üstünüze olsun.

ilk 2 günümü başarıyla tamamladım. Aslında, saymamak daha iyi sonuçlar getiriyor ama ben, 7 günden sonrasını tüm ruhumla yaşıyorum oraya çok varamadığımdan dolayı. Her neyse...

Aslında biraz psikolojimden bahsetmek istiyorum, hayatımda değiştirmem gereken yığınla şey varken, ağırdan başlamanın ağırlığı var sırtımda. Çok yakında 23 yılı tamamlıyorum bu hayatta ama sanki dağları sırtlamam gerekiyor hissi beni çok yoruyor. Bu görünmez bir toplum baskısı. Ama benim bu dünya'ya kaydadeğer bir şey bırakmamın tek yolu, zihni esaretten ve hastalıklardan kurtulmuş biri olarak saf düşünce ve eylemlerin ürünlerini sunmam gerekiyor. Ama ben cinselliğimin eline ruhumu ve zihnimi teslim etmiş, kısa hazların peşinde heba oluyorum. Tamam be abi, bin kere denedik olmadı ama şimdi daha hazırız, iyiyiz. Gereğini yapıyoruz, bir insan olmayı gözüme kestirdim. Bu dünyayı terkederken, toprağın mezarımı kabul etmeyeceği korkusunu yenmiş olarak gömülmek istiyorum. Ve arkamdan iyi konuşacak, yani emek verdiğim bir avuç insan.

Dostum, inan bana krizlerin beyinde uyanmasının temel nedenlerinden biri ve hiçbir şekilde göz ardı edilemeyecek olanı, bizden hayatın mânâsını söken umutsuzluktur. Bizim krizlerimizin dili var, onların bir anlamı var. Onları lanetlemek yerine, biraz da dinlemek lazım. Geçmişin bir hatasını anlatır bazen krizler, bazen amaçsızlığı ve bazen ise umutsuzluğu. Yani her zaman bir şeyler anlatır. Hani diyorum, bizi biz yapan ekşi ve acıtan duygularla aynı masada oturabilmektir biraz da hayat.

Kriz denilen şey, bizden koparılan şeylerdir bazen. Bazen ise kendimize yaşattıklarımız ama gel gör ki, kısa bir ömrümüz var, gözümüzü kapatıp direneceğiz. Bazen de anlamsız olmayı tercih edeceğiz. Uzun süre önce kendime şöyle demiştim, tüm felsefi belirsizliklerin cevabı ölümdür diye.

Dünden bu yanadır 5 saniye kuralı inanılmaz çalışıyor. Büyüleyici bir etkisi var. Sabah bu kuralla yataktan fırladım. Telefona asla dokunmadan vitamin haplarımı aldım ve yeterince su içtim, şınav çektim, sonra tıpkı önceleri gibi Kur'an dinledim. Oynadığım oyunları telefondan kaldırdım. Yaklaşık 1000 takipçisi olan Nofap(ingilizce) hesabımı kullanmayı şimdilik bıraktım.

Süper hızlı ilerlemekten çekiniyorum ama her gün öncekinden daha iyi olmak istiyorum. Kendime acımaktan nefret ederim ama ben hayatı dibe vurmuş bir bağımlıyım. Buna karşı çıkacak hiçbir işaret yok. Ben ise 2 günümle 10 yıla meydan okuyorum. Vay be...

Allah'ın selamı üzerinize olsun.

ilk 2 günümü başarıyla tamamladım. Aslında, saymamak daha iyi sonuçlar getiriyor ama ben, 7 günden sonrasını tüm ruhumla yaşıyorum oraya çok varamadığımdan dolayı. Her neyse...

Aslında biraz psikolojimden bahsetmek istiyorum, hayatımda değiştirmem gereken yığınla şey varken, ağırdan başlamanın ağırlığı var sırtımda. Çok yakında 23 yılı tamamlıyorum bu hayatta ama sanki dağları sırtlamam gerekiyor hissi beni çok yoruyor. Bu görünmez bir toplum baskısı. Ama benim bu dünya'ya kaydadeğer bir şey bırakmamın tek yolu, zihni esaretten ve hastalıklardan kurtulmuş biri olarak saf düşünce ve eylemlerin ürünlerini sunmam gerekiyor. Ama ben cinselliğimin eline ruhumu ve zihnimi teslim etmiş, kısa hazların peşinde heba oluyorum. Tamam be abi, bin kere denedik olmadı ama şimdi daha hazırız, iyiyiz. Gereğini yapıyoruz, bir insan olmayı gözüme kestirdim. Bu dünyayı terkederken, toprağın mezarımı kabul etmeyeceği korkusunu yenmiş olarak gömülmek istiyorum. Ve arkamdan iyi konuşacak, yani emek verdiğim bir avuç insan.

Dostum, inan bana krizlerin beyinde uyanmasının temel nedenlerinden biri ve hiçbir şekilde göz ardı edilemeyecek olanı, bizden hayatın mânâsını söken umutsuzluktur. Bizim krizlerimizin dili var, onların bir anlamı var. Onları lanetlemek yerine, biraz da dinlemek lazım. Geçmişin bir hatasını anlatır bazen krizler, bazen amaçsızlığı ve bazen ise umutsuzluğu. Yani her zaman bir şeyler anlatır. Hani diyorum, bizi biz yapan ekşi ve acıtan duygularla aynı masada oturabilmektir biraz da hayat.

Kriz denilen şey, bizden koparılan şeylerdir bazen. Bazen ise kendimize yaşattıklarımız ama gel gör ki, kısa bir ömrümüz var, gözümüzü kapatıp direneceğiz. Bazen de anlamsız olmayı tercih edeceğiz. Uzun süre önce kendime şöyle demiştim, tüm felsefi belirsizliklerin cevabı ölümdür diye.

Dünden bu yanadır 5 saniye kuralı inanılmaz çalışıyor. Büyüleyici bir etkisi var. Sabah bu kuralla yataktan fırladım. Telefona asla dokunmadan vitamin haplarımı aldım ve yeterince su içtim, şınav çektim, sonra tıpkı önceleri gibi Kur'an dinledim. Oynadığım oyunları telefondan kaldırdım. Yaklaşık 1000 takipçisi olan Nofap(ingilizce) hesabımı kullanmayı şimdilik bıraktım.

Süper hızlı ilerlemekten çekiniyorum ama her gün öncekinden daha iyi olmak istiyorum. Kendime acımaktan nefret ederim ama ben hayatı dibe vurmuş bir bağımlıyım. Buna karşı çıkacak hiçbir işaret yok. Ben ise 2 günümle 10 yıla meydan okuyorum. Vay be.

Selamün Aleyküm,

3. günü de hayırlısıyla tamamladık.

Az buz değil, çok önemli bir adım attım. İlk aşama olan 3 günü tamamlayarak 7 günlük hedefe doğru yol alıyorum. Peki gerçekten neler oluyor, önce psikolojik değerlendirme yapayım zira bu benim için can alıcı nokta.

Özgüvenim düşük, nedeni ise kendimi tam olarak bir yerde göremeyişim ve kendime karşı aşağılayıcı oluşum. Bu zihinsel bir yaratım, beni diğerlerinden geriye düşürecek hiçbir şey yok, aksine, çoğu insandan bir hayli ilerdeyim, ki teleskopla görülürüm ama gel gör ki, Allah'ın bana bunca şey vaadetmesine rağmen, statik bir hal aldım bir aşamadan sonra. Sürekli bir üzüntü, keder ve boşluk halindeyim. Hissettiğim şey ise, her şeyi bitmiş bir adamın yerden son bir kere olsun kalkışı. Neyse, hepimiz de biliyoruz ki, öyle olmayacak, ta ki Allah yukardayken.

Nereye geldim? 3 gün içinde hissedebildiğim tek şey, kendimi o haldeyken görmeye karşı gösterdiğim direncin belli belirsiz özgüven getirisi. Aslında ben Nofap'tan süper şeyler beklemiyorum. Eksiden sıfıra ulaşmak dahi başarıdır ama biliyorum ki, ekstra çabalarım, beni zihnimdeki adama yaklaştıracak.

iki gündür tam anlamıyla 9 20 geçe alarmsız uyanıyorum. Yataktan kalkışım gözümü açtığım gibi 5 saniye kuralıyla oluyor. Su içiyorum, vitamin alıyorum, şınav çekiyorum ve telefonumu kontrol ediyorum kısa süre için.

çok fazla Pubg oynuyorum ve bunun ben de pornografinin hafif bir esintisi gibi üzüntü ve endişe yarattığını farkettim. Başlarken mutluyum ama bitirirken neden bu kadar oynadım diyorum. Sanırım, prefrontal korteks üzerine daha fazla çalışmam gerekiyor. Ama yine de iyiyim. Gecenin bitişiyle son namazımı kılıyorum ve istemsizce de olsa ağlamaya başlıyorum, yatağa döndüğümde içimdeki anksiyete ve kriz hafiflemiş oluyor. Krize ne demiştik: umutsuzluk, Amaçsızlık... yani aslında yeniliyorum kendimi, her şeyimi kaybetsem dahi beni bekleyen bir varlık var. Ve savaşmak için nedenler bir bir zihinde yankılanıyorlar.

evet, enerjim artıyor zira piki bulabilmek için click click click yaptığım saatleri geride bıraktım bu sürede ama şimdi tek sorun, artık bana acı veren şeyleri kapatacak ve maskeleyecek hiçbir şey yok elimde, ben ve gerçeklik...

Neyse, bu günü bitirelim. Allah izin verirse, yarın da bu saatte sizinle yeni gün üzerine konuşuyor olacağız...

10 45. Hızlı bir gözden geçirme, 5 saniye kuralı bir parçam olma yolunda ilerliyor ve dün gece ve bir önceki gecenin kıyasla çok mutluyum. Önceki süreçlerimde olduğu gibi 3. günde gelen yoğun gün boyu krizler dün beni rahatsız etmedi, çünkü evde olmak yerine başka bir yerde ve başka bir şeyle meşguldüm. Sesim kendini toparladı. Normalde sesim ne tiz ne aşırı kalın, yani orta şeker ama bugün sesimin tonu daha kendinden emin ve detone olmayacak şekilde istikrarlı. Bunun özgüvenle ilişkili olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam.

normalde kırılmış ve rahat nefes almama engel olan bir iç burun yapım var ama bugün havayı hissetmek için kendimi fazlasıyla zorluyorum. Bunlar belki de gereksiz detaylar gibi gözüküyor ama öyle değil.

Dün gece güncelleme yaptıktan sonra ilk defa bir filmi tam anlamıyla Rusça izlemeye karar verdim ama biraz da olsun tetikleyici olduğunu sezdiğimden, yarıda bıraktım ve uyudum. Ve 9 00 gibi uyandım. Aslında modern Rus filmleri'nin saçma sapan güncel Türkiye televizyonundan kat be kat kötü olduğunu bildiğimden, sovyet Rusya'da çekilen bazı komedilere başvurdum ama yine de riske atmayı gerekli bulmadım ve çıktım. Bana Kemal sunal filmlerinin havasını veriyorlar, tıpkı eski İstanbul atmosferi. Rusça ile olan bağım ise mesleğime dayanıyor, nasip olursa Rus vatandışlığı da almayı planlıyorum.

Her neyse, buraya her şeyi not düşeceğim, çer çöp dahi olsa. Zira bu benim sürecim ve nerede ne ile yüzleştiğimi bilmek ve kendime gün be gün daha fazla katkıda bulunmak istiyorum.

Bu geceye kadar önemli bir gelişme kaydedersem yine paylaşırım sizlerle. Sağlıcakla.

4. günü tamamladım. Belli belirsiz bir mutluluk, gece her zaman benden kaldıramayacağım duyguları göğüslememi arzuluyor, ki sanırım bu sınavın bir parçası. Çünkü yalnızlığımın had safhaya vardığı nokta burası.

Akşama doğru kademeli olarak ruh halim düşmeye başlıyor, bu demek oluyor ki, çok uzun bir süre bununla yaşamayı öğrenip meşgul olmam lazım.

Bugün radikal bir karar aldım, bana zarar vermemesini umarak, oyun oynamayı hepten bırakıyorum. Bu benim hem fiziksel sağlığım ve hem de zihinsel sağlığım açısından en yerinde karar. Ben oyuna bağımlıyım ve benim pornografiye olan zaafımı fırsat bilip, sabote edip duruyor. Bu en az pornografiyi bırakmak gibi önemli bir karar. Ama artık beynimin bu şoku yaşaması gerekir.

Her şeye rağmen, benim için pornografiyle verdiğim savaş her şeyin üstünde. Zira bu yeni dünya düzeninin ruhuma, kişiliğime ve erkekliğime, inançlarıma ve onuruma açtığı bir savaş, ve dünyayla olan savaşımımda, dünyanın kurallarıyla dünyayı yenmek şart oldu.

Şu an bir kriz yaşıyorum ama mastürbasyoni zerre kadar canım çekmiyor, porno izlemek istemiyorum zira şu saniyeye kadar fantezi bile kurmadım, ki bu dopamin mekanizmasını aktive etsin. Zaten kilit noktada bu, o kimyasallar hafızaya kayıtlı olan tekbir anıyla etkileştikleri an, kimyasallar sinaps boşluğuna akmaya başlıyor, bu da demek oluyor ki, geri dönüşü olmayan bir yoldayım artık.

herkese canı gönülden başarılar diliyorum Allah'tan, yarın görüşmek ümidiyle. Selamlar.