Son Paylaşımlar

Sitemize Hoşgeldiniz NeverFap Türkiye

Bize katılmak için kayıt olabilir veya giriş yapabilirsiniz.

Forum Rehberi >>>

Neverfap Türkiye Forum kurallarını öğrenmeniz ceza almanızı engeller. Kurallarımızı okuyunuz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Yönetimle İletişime Geç >>>

Sitemizi kullanırken yaşadığınız sorun ve önerilerinizi yöneticiler ile paylaşabilirsiniz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Depresyon, Stres, Can Sıkıntısı ve Tembelliğin PMO'ya yönlendirmesine dair...

  • Konuyu başlatan neurosoft
  • Başlangıç tarihi
N

neurosoft

Misafir
BAŞLAMADAN ÖNCE BİR NOT: Tam olarak bir makale olmasa da yaşadıklarımı ve sonra sorunlara getirdiğim çözüm önerilerini içeren bir yazımı siz sevgili neverfap üyeleri ile paylaşmak istedim.

PMO ve depresif ruh hali beni yerle bir ediyordu, etti ve etkileri hala üzerimde. Okuduğumu anlayamıyorum, anlamak istemiyorum da. Hayata dair olumlu hiçbir düşüncem yok! Beni relapse'e götüren en büyük etmenler depresyon, stres ve öfke oldu galiba. Depresif hissettiğimde canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Tamamiyle hayattan bezmiş melankolik biri gibi hissediyorum. Şevkim çok çabuk kırılıyor. Eğer planladığım işin belirli bölümünde uzun süre takılma yaşarsam o an çalıştığım konudan veya yapmakta olduğum üretken/öğretici işi bırakıp morali bozulmuş bir şekilde kendimi oyalamak için youtube veya farklı farklı internet sitelerine giriyorum. Lakin bunlar beni asla baştaki üretken faaliyetin şevki kadar heyecanlandırmıyor. Sadece çok kötünün yerine kötüyü tercih etmek gibime geldiği için interneti tercih ediyorum. Sonrasında genelde kendimi depresyonun etkisiyle amacı olmayan çalışmanın üretmenin ve hayatını verimli geçirmenin kendisine hiçbir faydasının olmayacağını düşünen bir aptal gibi hissettiğim için rahatlıkla basit erotik resimlere ve hikayelere girebiliyorum. Sonrasında ilk başta basit beyin uyarıcı fotolara bakmaktayken bir anda kendimi ağır, sansürsüz pronografik içerik sitelerinin içerisinde buluyorum. Genelde zincirleme reaksiyon iyice şiddetlendiği için kendimi mastürbasyondan alıkoyamıyorum. Sonrası ise çok acı bir pişmanlık. Bu pişmanlığı körükleyen bir etmende cinsel doygunluk hissinin insanın kendisine: "Bunu nasıl izleyebilecek kadar ve bu iğrenç hareketi nasıl yapabilecek kadar iradesiz davranabildim ki?" diye sorgulatması(Bunu hepinizin herhangi bir relapse sonrası yaşadığını düşünüyorum.) Aslında yukarıda okunduğu üzere her şey basit olaylardan türedi ve büyüyerek durdurulamayacak korkunç bir hal aldı. Tıpkı küçük bir kar topunun yuvarlanarak dev bir kar topuna dönüşmesi gibi. Öyle bir anda geçmişe giderek kendisine verdiği sözleri yerine getirmiş, kendisini geliştirmiş bir insan olarak günü yaşamış olmayı kim istemezdi ki. Peki ne yapmalıyım bu döngüye girmemek için? Öncelikle olayların ilk kıvılcımını ateşleyen şey nedir? Benim için bu: Basit olaylara takılmanın verdiği mutsuzluk ve kırılan şevkin verdiği veyahut farklı sebepler neticesinde ortaya çıkan derpesyon. Sonrasında bunun verdiği en büyük zarar: Tembellik ve hiçbir şey yapmak istememe duygusunun insanı kendisine kısa vadede yüksek haz verebilecek aktivitelere yönlendirmesi. Kişiden kişiye değişebilir ama benim için bu, Laptop'ımı açıp zaman öldürmekti. O halde öyle bir şeyler yapmalı ki beni depresif ruh halimden alıp kendime, olmak istediğim bene bir adım daha yaklaştırsın. Lakin bundan önce stres ve depresyonun vücudun verdiği doğal tepkiler olduğunu bilmek ve hatırlamak ayrıca melankolik duygulara hitap eden şarkı gibi yayınlardan uzak durmak iyi bir tercih olacaktır. Peki bundan sonra nasıl bir yol izlemeli? Mümkün olduğunca o an canını sıkan her türlü materyali(benim için bunlar genellikle ders kitaplarıydı) kaldırıp belirli bir mola sürecinden sonra onları alabileceğini kendine tembihlemek ve su içip derin bir nefes alarak beynimizin stresin etkisiyle mantıksız veya zararlı kararlar almasınıda bir nebze engellemek iyi bir temeli atmak yolundaki 2. adım olabilir. Peki sonra ne yapmalıyız? Hem üretkenlik şansı veren hem de sonuca daha rahat ulaşarak zihnine iyi gelecek bir aktivite bulmak hoş duruyor. Benim için bu, herhangi bir konudaki duygu ve düşüncelerimi veyahut gün içerisinde yaşadıklarımı deftere yazmaktı. Ben bunu dışarı çıkıp uygulamanın da çok faydalı olduğunu düşündüm. Ne de olsa ortam değişimi iyidir. Belki dışarıda olacağım için daha rahat odaklanma konusunda zorluk çekebilirim. Bunun için benim çözümğm kulaklığım ve telefonumu yanıma alıp önceden indirmiş olduğum rahatlatıcı "white noise/beyaz gürültü" kayıtlarını dinlemekti(siz bunun yerine sizin odağınızı toparlayan bir şey de koyabilirsiniz). Sonrasında belki hafif tempolu bir koşuyla evime dönerek gün içerisinde yapmam gerekenleri beyni resetlenmiş ve sakin bir şekilde yaparak hayatta ulaşmak istediğim hedeflerime bir adım daha yaklaşmak o gün yapacağım en mantıklı şey olurdu. Ne kadar acemice yazmış olsamda en azından sizler üzerinde bir fikir oluşturduysa ne mutlu bana. Sağlıcakla kalın...
 

Michael Scott

Emekli Moderatör
Katılım
9 Ağu 2020
Mesajlar
312
Tepki puanı
584
Puanları
160
Dostum klavyene sağlık.Yazını biraz renklendirip görsel de eklersen oku benisi artacaktır ?
 

virtuals

Yeni Üye
Katılım
23 Kas 2020
Mesajlar
1
Tepki puanı
1
Puanları
1
Yazdıklarını okurken adeta kendimi gördüm. Durduk yere kendimi depresif ruh haline bürüyorum ve hiçbir şey yapmak istemiyorum. YouTube açık bütün gün boş boş videolar izliyorum. Bugün Pomodoro tekniği ile ders çalışmaya başladım, mecbur vizeler yaklaştı :)
 

Xo Xo

Yeni Üye
Katılım
22 Kas 2020
Mesajlar
6
Tepki puanı
8
Puanları
3
BAŞLAMADAN ÖNCE BİR NOT: Tam olarak bir makale olmasa da yaşadıklarımı ve sonra sorunlara getirdiğim çözüm önerilerini içeren bir yazımı siz sevgili neverfap üyeleri ile paylaşmak istedim.

PMO ve depresif ruh hali beni yerle bir ediyordu, etti ve etkileri hala üzerimde. Okuduğumu anlayamıyorum, anlamak istemiyorum da. Hayata dair olumlu hiçbir düşüncem yok! Beni relapse'e götüren en büyük etmenler depresyon, stres ve öfke oldu galiba. Depresif hissettiğimde canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Tamamiyle hayattan bezmiş melankolik biri gibi hissediyorum. Şevkim çok çabuk kırılıyor. Eğer planladığım işin belirli bölümünde uzun süre takılma yaşarsam o an çalıştığım konudan veya yapmakta olduğum üretken/öğretici işi bırakıp morali bozulmuş bir şekilde kendimi oyalamak için youtube veya farklı farklı internet sitelerine giriyorum. Lakin bunlar beni asla baştaki üretken faaliyetin şevki kadar heyecanlandırmıyor. Sadece çok kötünün yerine kötüyü tercih etmek gibime geldiği için interneti tercih ediyorum. Sonrasında genelde kendimi depresyonun etkisiyle amacı olmayan çalışmanın üretmenin ve hayatını verimli geçirmenin kendisine hiçbir faydasının olmayacağını düşünen bir aptal gibi hissettiğim için rahatlıkla basit erotik resimlere ve hikayelere girebiliyorum. Sonrasında ilk başta basit beyin uyarıcı fotolara bakmaktayken bir anda kendimi ağır, sansürsüz pronografik içerik sitelerinin içerisinde buluyorum. Genelde zincirleme reaksiyon iyice şiddetlendiği için kendimi mastürbasyondan alıkoyamıyorum. Sonrası ise çok acı bir pişmanlık. Bu pişmanlığı körükleyen bir etmende cinsel doygunluk hissinin insanın kendisine: "Bunu nasıl izleyebilecek kadar ve bu iğrenç hareketi nasıl yapabilecek kadar iradesiz davranabildim ki?" diye sorgulatması(Bunu hepinizin herhangi bir relapse sonrası yaşadığını düşünüyorum.) Aslında yukarıda okunduğu üzere her şey basit olaylardan türedi ve büyüyerek durdurulamayacak korkunç bir hal aldı. Tıpkı küçük bir kar topunun yuvarlanarak dev bir kar topuna dönüşmesi gibi. Öyle bir anda geçmişe giderek kendisine verdiği sözleri yerine getirmiş, kendisini geliştirmiş bir insan olarak günü yaşamış olmayı kim istemezdi ki. Peki ne yapmalıyım bu döngüye girmemek için? Öncelikle olayların ilk kıvılcımını ateşleyen şey nedir? Benim için bu: Basit olaylara takılmanın verdiği mutsuzluk ve kırılan şevkin verdiği veyahut farklı sebepler neticesinde ortaya çıkan derpesyon. Sonrasında bunun verdiği en büyük zarar: Tembellik ve hiçbir şey yapmak istememe duygusunun insanı kendisine kısa vadede yüksek haz verebilecek aktivitelere yönlendirmesi. Kişiden kişiye değişebilir ama benim için bu, Laptop'ımı açıp zaman öldürmekti. O halde öyle bir şeyler yapmalı ki beni depresif ruh halimden alıp kendime, olmak istediğim bene bir adım daha yaklaştırsın. Lakin bundan önce stres ve depresyonun vücudun verdiği doğal tepkiler olduğunu bilmek ve hatırlamak ayrıca melankolik duygulara hitap eden şarkı gibi yayınlardan uzak durmak iyi bir tercih olacaktır. Peki bundan sonra nasıl bir yol izlemeli? Mümkün olduğunca o an canını sıkan her türlü materyali(benim için bunlar genellikle ders kitaplarıydı) kaldırıp belirli bir mola sürecinden sonra onları alabileceğini kendine tembihlemek ve su içip derin bir nefes alarak beynimizin stresin etkisiyle mantıksız veya zararlı kararlar almasınıda bir nebze engellemek iyi bir temeli atmak yolundaki 2. adım olabilir. Peki sonra ne yapmalıyız? Hem üretkenlik şansı veren hem de sonuca daha rahat ulaşarak zihnine iyi gelecek bir aktivite bulmak hoş duruyor. Benim için bu, herhangi bir konudaki duygu ve düşüncelerimi veyahut gün içerisinde yaşadıklarımı deftere yazmaktı. Ben bunu dışarı çıkıp uygulamanın da çok faydalı olduğunu düşündüm. Ne de olsa ortam değişimi iyidir. Belki dışarıda olacağım için daha rahat odaklanma konusunda zorluk çekebilirim. Bunun için benim çözümğm kulaklığım ve telefonumu yanıma alıp önceden indirmiş olduğum rahatlatıcı "white noise/beyaz gürültü" kayıtlarını dinlemekti(siz bunun yerine sizin odağınızı toparlayan bir şey de koyabilirsiniz). Sonrasında belki hafif tempolu bir koşuyla evime dönerek gün içerisinde yapmam gerekenleri beyni resetlenmiş ve sakin bir şekilde yaparak hayatta ulaşmak istediğim hedeflerime bir adım daha yaklaşmak o gün yapacağım en mantıklı şey olurdu. Ne kadar acemice yazmış olsamda en azından sizler üzerinde bir fikir oluşturduysa ne mutlu bana. Sağlıcakla kalın...
Resmen kendimi gördüm yazının devamını bekliyorum
 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape5
shape6
Üst