İyi günler arkadaşlar. Biraz dert yakınmak, belki de tavsiye almak isterim. Neden relapse olduğumun cevabını ararken 3 tane cevap bulabildim sanırım.
Birincisi öğretmenlerimin, ailemin, akrabalarımın vs. üniversite sınavında bana bağladıkları umut yüzünden mükemmeliyetçi birine dönüşmüş olmam sanırım. Bir işe başlayayım da, kötü de başlasam başarana kadar devam edeyim düşünce yapısını kaybedeli çok oldu. Bir şeyi yapamıyorsam, zorlanıyorsam direkt bırakıyorum, çünkü mükemmel değil yaptığım iş, bıraktığım gibi açıyorum youtube'u veya netflix'i bir şeyler izliyorum. Sonra bir bakmışım gün bitmiş. Günün sonunda, hatta izlemekteyken bile ''Ulan yine gününü boşa geçirdin'' düşüncesi geliyor ve moralim bozuluyor. PMO yaparken buluyorum kendimi.
İkincisi League of Legends oyunu. Evet, gerçekten de bu da PMO yapmama sebep olabilir. Bazen öyle insanlar geliyor ki oyuna, 30-40 dakika boyunca binbir türlü moral bozucu şeye maruz kalıyorum ve canım hiçbir şey yapmak istemiyor saatlerce. Yine PMO yaparken buluyorum kendimi.
Fakat bunlar üstesinden gelebileceğim şeyler. Aptal gibi günlerimi boş geçirmeyi bırakabilir, zamanımı harcayan, nefret ettiğim bir oyunu bilgisayarımdan kaldırabilirim. Ama üçüncüsüyle nasıl baş edeceğime dair hiçbir fikrim yok.
PMO bağımlılığımın en büyük sebebiyse gereğinden fazla içinde bulunduğum ilişkiler. En yakın arkadaşımla olandan bahsediyorum. Yaklaşık 3 yıl önce tanıştığım bir kız vardı ve hayatımın travmasını hala atlatamamışken ilk kez onunla düzgün bir ilişki kurmuştum ve değer gördüğümü hissetmiştim, bu yüzden bana çok anlam ifade ediyordu. Zaman içinde bana defalarca kazık attı ve ben iyi, anlayışlı çocuğu ''oynarken'' kendisini her defasında affettim. İkinci seçeneğiydim ve erkek arkadaşı kalbini kırmadığı sürece selam mesajı bile atmazdı, atıyorsa da benim mesajıma 1 gün sonra bakardı müsait olmasına rağmen. Bunun beni kırdığını yüzlerce kez dememe rağmen, gönlümü almak için bir gram çaba göstermemişti. Bu olaylar beni öyle üzüyordu ki bu duyguyla nasıl baş edeceğimi bilmiyordum artık. Ve en kötüsü de, kızıp sinirlendikten sonra, bana ne kadar değer vermediğini göstermesini görmeyi reddedip, sanki ben onun kalbini kırıyormuşum gibi gidip özür dilerdim. Bu *oktan arkadaşlık bir PMO bağımlısı olmama yol açtı. Geçenlerde bu arkadaşlığa son verme kararı alıp kendisini engelledim ve o zamandan beridir hiç konuşmadık. Ama gel gelelim ki ben hala hayatıma devam etmekte zorlanıyorum. Eskisi gibi değer görmediğim bir ilişkide olmasam ve sürekli olarak kendimi mutsuz hissetmesem bile, hala üstesinden gelmiş değilim, ne zaman zihnim boş kalsa aklıma geliyor... Ne olacak benim bu halim, bu üçüncü problemimi nasıl çözeceğim?
Birincisi öğretmenlerimin, ailemin, akrabalarımın vs. üniversite sınavında bana bağladıkları umut yüzünden mükemmeliyetçi birine dönüşmüş olmam sanırım. Bir işe başlayayım da, kötü de başlasam başarana kadar devam edeyim düşünce yapısını kaybedeli çok oldu. Bir şeyi yapamıyorsam, zorlanıyorsam direkt bırakıyorum, çünkü mükemmel değil yaptığım iş, bıraktığım gibi açıyorum youtube'u veya netflix'i bir şeyler izliyorum. Sonra bir bakmışım gün bitmiş. Günün sonunda, hatta izlemekteyken bile ''Ulan yine gününü boşa geçirdin'' düşüncesi geliyor ve moralim bozuluyor. PMO yaparken buluyorum kendimi.
İkincisi League of Legends oyunu. Evet, gerçekten de bu da PMO yapmama sebep olabilir. Bazen öyle insanlar geliyor ki oyuna, 30-40 dakika boyunca binbir türlü moral bozucu şeye maruz kalıyorum ve canım hiçbir şey yapmak istemiyor saatlerce. Yine PMO yaparken buluyorum kendimi.
Fakat bunlar üstesinden gelebileceğim şeyler. Aptal gibi günlerimi boş geçirmeyi bırakabilir, zamanımı harcayan, nefret ettiğim bir oyunu bilgisayarımdan kaldırabilirim. Ama üçüncüsüyle nasıl baş edeceğime dair hiçbir fikrim yok.
PMO bağımlılığımın en büyük sebebiyse gereğinden fazla içinde bulunduğum ilişkiler. En yakın arkadaşımla olandan bahsediyorum. Yaklaşık 3 yıl önce tanıştığım bir kız vardı ve hayatımın travmasını hala atlatamamışken ilk kez onunla düzgün bir ilişki kurmuştum ve değer gördüğümü hissetmiştim, bu yüzden bana çok anlam ifade ediyordu. Zaman içinde bana defalarca kazık attı ve ben iyi, anlayışlı çocuğu ''oynarken'' kendisini her defasında affettim. İkinci seçeneğiydim ve erkek arkadaşı kalbini kırmadığı sürece selam mesajı bile atmazdı, atıyorsa da benim mesajıma 1 gün sonra bakardı müsait olmasına rağmen. Bunun beni kırdığını yüzlerce kez dememe rağmen, gönlümü almak için bir gram çaba göstermemişti. Bu olaylar beni öyle üzüyordu ki bu duyguyla nasıl baş edeceğimi bilmiyordum artık. Ve en kötüsü de, kızıp sinirlendikten sonra, bana ne kadar değer vermediğini göstermesini görmeyi reddedip, sanki ben onun kalbini kırıyormuşum gibi gidip özür dilerdim. Bu *oktan arkadaşlık bir PMO bağımlısı olmama yol açtı. Geçenlerde bu arkadaşlığa son verme kararı alıp kendisini engelledim ve o zamandan beridir hiç konuşmadık. Ama gel gelelim ki ben hala hayatıma devam etmekte zorlanıyorum. Eskisi gibi değer görmediğim bir ilişkide olmasam ve sürekli olarak kendimi mutsuz hissetmesem bile, hala üstesinden gelmiş değilim, ne zaman zihnim boş kalsa aklıma geliyor... Ne olacak benim bu halim, bu üçüncü problemimi nasıl çözeceğim?
