Merhaba dostlar;
Ben elvas. 27 yaşındayım. Bu forumda çok eskiden beridir bulunan ve neredeyse 16 yıldır bu bağımlılıkla uğraşan özellikle 8 9 yıldır bırakmaya çalıştığım bir arkadaşınızım. Şu aşamada çalışıyorum. Hayatım aslında düzenli. Tenis ve ağırlık kaldıran bir insanım. Neredeyse 5 gün haftada spor yapıyorum. Boş zamanımda gitar ve fotoğrafçılıkla uğraşıyorum. Gel gelelim ki bu kadar yoğun bir hayata rağmen gene de bu bağımlılığı alt edemedim. Tabi ki ilk zamanlardaki gibi değilim. İlk zamanlar günde 2 3 kere bu işi yapardım. Şimdi haftada 1 ya da 2 kere yapıyorum. Fakat sorun şu ki p ve m birlikte oluyor. Ek olarak bana ciddi özgüven kaybı, aşağılık hissetme, yapmaktan keyif aldığım işleri yapasımın gelmemesi, hayat kalitemin düşmesi, uyku kalitemin düşmesi ne kadar uyursam uyuyayım gene uyku halinde oluyorum. Gergin oluyorum. 27 yaşında olan bir insan olarak artık hayatımda bunun yer almasını istemiyorum. Sevmek,sevilmek istiyorum. Bu şekilde olması artık beni mutsuz ediyor. Dün bir hesap yaptım. Haftalık 3 saatlik bir zaman ayırmaktan 16 yılda 2304 saat buna vakit ayırmışım ki bu minimum hesap. Bir konuda ustalaşmak için 10 bin saat gerekiyor. Nerdeyse işin yüzde 25 lik kısmını heba etmişim. Buraya yazıyorum. Artık bu konuda net aksiyonlar almak istiyorum. O yüzden dün kendime söz verdim o verdiğim sözü tutmak ve takip etmek için buraya güncelleme yapmak istiyorum. Bugün hayatımdaki dönüm noktasının ilk günü. İnşallah üstesinden geleceğiz. Kendinize iyi bakın dostlarım.

Merhabalar arkadaşlar;
Bugünden bahsetmem gerekirse farkındalığım ilk gün olmasından kaynaklı yüksekti. Canım sıkıldı ve bu normalde beni dürter. Fakat bugün özelinde o canın sıkılmasını farkedip bunun normal bir süreç olduğunu söyledim kendime. Günüm genel olarak yoğun geçti. Yarın görüşmek üzere.

Selamlar dostlarım ;
Bugün genel ev işlerini yaptım. Ütü,temizlik gibi işlerle uğraştım. Sporuma gittim. Sonra maçı seyrettim. Şehirde yeni olduğum için aslında biraz sorun yaşıyorum çevre oluşturmakta. Bunu aşmanın yolunun da insanlarla tanışmayı denemek olduğunu da biliyorum lakin kendimde o cesareti pek bulamıyorum. Birisiyle tanışmak istediğimde kafamda tanış ne kaybedersin ki diye telkin etmeme rağmen aksiyona geçemiyorum. Bu konuda bariz bir eksiklik hissediyorum. Her neyse gün bu şekilde geçti benim için. Birazdan uyumaya geçeceğim. Kendinize iyi bakın dostlarım.